1.Δεν είμαι σίγουρος αν μιλάμε για το ίδιο πράγμα. Καταρχάς, λέγοντας για μέτρα και σταθμά, δεν αναφέρομαι σε κάθε επίκληση του διαχωρισμού, είχα στο μυαλό μου συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων. Για παράδειγμα, αν κάποιος βλέπει αλλοτρίωση στην εμπορευματοποίηση του σεξ, αλλά καμιά αλλοτρίωση στην πληρωμένη εργασία ενός ανθρώπου στη γραμμή παραγωγής, θεωρώ ότι έχει μέτρα και σταθμά. Το "στη δημόσια σφαίρα δεν μπορεί εξ' ορισμού να υπάρξει αλλοτρίωση" δεν είμαι σίγουρος πώς το εννοείς. Ας πούμε η εργασία ανήκει στη δημόσια σφαίρα και ο έρωτας στην ιδιωτική; Αν εννοείς αυτό, νομίζω υπάρχουν δυο προβλήματα. Αφενός το ότι η εργασία δεν μπορεί να αλλοτριωθεί είναι ανιστορικό, αφού αγνοεί την ιστορική διαδικασία καταμερισμού της εργασίας, αφετέρου, μιλάει εξ' ονόματος των σεξεργατών και κρίνει ότι εμπορευματοποιούν την ιδιωτικότητά τους. Αυτό δεν ισχύει αναγκαστικά όμως, ισχύει μόνο όταν παίρνεις ως δεδομένο ότι το σεξ δεν μπορεί να υπάρξει εκτός της ιδιωτικής σφαίρας. Είναι λίγο λήψη του ζητούμενου αυτό. Μια σεξεργάτρια μπορεί ταυτόχρονα να κάνει το σεξ επάγγελμα, χωρίς να εμπορευματοποιεί τη σχέση με το σύντροφό της. Γενικά υπάρχει μια σύγχυση (και ταύτιση) του σεξ ως εργασίας με το σεξ ως διαπροσωπική σχέση και η υπόνοια ότι το πρώτο αποκλείει το δεύτερο.
2.Δεν το ανάφερα ως επιχείρημα, αλλά σίγουρα μπορεί να χρησιμεύσει ως στοιχείο υποστήριξης ενός σχετικού επιχειρήματος. Για παράδειγμα, αν το ότι οι προηγούμενες εποχές αγνοούσαν το διαχωρισμό είναι σημάδι οπισθοδρόμησής τους, με την ίδια λογική ίσως είναι σημάδι οπισθοδρόμησης το ότι εμείς το θεωρούμε οκ να παίρνει ο φιλόσοφος χρήματα για να διδάξει, ο καλλιτέχνης για να ψυχαγωγήσει και ο γιατρός για να γιατρέψει. Κάτι που πάλι δείχνει να ακυρώνει τη φαινομενική ιδιαιτερότητα του σεξ.
3.Νομίζω το αντίστροφο ισχύει. Δεν νομοθετείς την ηθική ακριβώς εκεί που θέλεις να προστατέψεις την ατομικότητα. Το να αποφασίσει για μένα ο νόμος πώς πρέπει να αντιλαμβάνομαι την σεξουαλικότητά μου, μου στερεί τη δυνατότητα επιλογής και αυτοπροσδιορισμού σε ένα θέμα που δεν αφορά όλη την κοινωνία, αλλά εμένα και αυτόν με τον οποίο συνδιαλέγομαι.
4.Δεν μιλούσα για αγορά εργασίας. Μπορεί η ερωτική (και όχι μόνο) ζωή κάποιου να είναι αλλοτριωμένη χωρίς να είναι αιτία της αλλοτρίωσής της η αγορά εργασίας. Δες το ως μια αναφορά στους Gene Simmons και στους
Daryush Valizadehs αυτού του κόσμου. Προσωπικά, βλέπω τέτοιες περιπτώσεις ως την επιτομή της αλλοτρίωσης, του μηδενισμού, της ανηθικότητας και γενικά οτιδήποτε ξεπεσμένου. Ωστόσο, δεν νομίζω ότι είναι δουλειά του νόμου να τους προστατεύσει από τους εαυτούς τους ή να προστατεύσει τους άλλους από αυτούς. Αυτοί ωστόσο που υποστηρίζουν ότι θα έπρεπε ένας νόμος να προστατεύει από τον ξεπεσμό και την αλλοτρίωση της σεξεργασίας, πρέπει κάπως να δικαιολογήσουν γιατί να μη συμβαίνει το ίδιο και με αυτές τις περιπτώσεις.
Originally Posted by sfinotouvlaki
