Quote Originally Posted by ikonoklast View Post

Όταν πχ ο χρήστης Krux εμφανίστηκε στο ER γράφοντας ένα εκθειαστικό review για τον Thanasi Lightbridge, υπήρξε πόλεμος γιατί η κοινή προσλαμβάνουσα των ατόμων του φόρο (άρα και το κοινώς αποδεκτό αισθητικό κριτήριο) είναι ότι το κιτς και ειλικρινές είναι "κακό". Ενώ το κιτς και ειρωνικό είναι καλό. Είναι ο ίδιος λόγος που οι περισσότεροι δεν αποδέχονται σχήματα όπως οι Ghost. Και που αποδέχονται κόσμο όπως οι DRUNKARD. Όταν ωστόσο στην ίδια συζήτηση προστεθεί ο αξιολογικός παράγοντας "TRUE" ("το βγάζει από την ψυχή του", "το νιώθει" κλπ) αυτό γίνεται ακόμα περισσότερο περίπλοκο γιατί θα εμφανιστεί δικαίως ένας κάποιος φθόγγον που θα χειροκροτήσει τον Lightbridge που "το νιώθει" και "είναι τίμιος" και που θα καταβαραθρώσει τους Ghost που "το κάνουν για το hype" και "είναι σαύρες". Αυτή η τελευταία προσθήκη πχ φαίνεται απλή αλλά είναι αυτή που θα διαβρώσει μια υποτιθέμενη αντικειμενική συζήτηση περί ποιότητας με σχετικιστικά χαρακτηριστικά.
Τον strawman σου τον βλέπω λίγο παραμορφωμένο, από ότι φαίνεται η ειλικρίνεια είναι κατά κάποιο τρόπο και αυτή καθεαυτή μια αισθητική αξία (εννοώ: τείνουν να μου αρέσουν οι καλλιτέχνες που βγάζουν μία ειλικρίνεια) δεν μου αρέσει όμως ο Lightbridge επειδή είναι ειλικρινής, μου αρέσει επειδή μου αρέσει. Προσπαθείς να ερμηνεύσεις μία αισθητική κρίση λες και είναι αποκλειστικά απότοκο "ιδεολoγίας". Δε λέω ότι οι ιδέες δεν επηρεάζουν τίποτα, αλλά υποστηρίζοντας ότι κάποιοι ακούνε μουσική για να αποδείξουνε κάποια πόιντς (ή γράφουνε σε ένα φόρουμ για να αποδείξουνε κάποια πόιντς) σε κάνει μάλλον προσβλητικό.

Να, για αυτό τελικά μου ανακατεύεται το στομάχι όταν διαβάζω για "κοινώς αποδεκτά κριτήρια" και άλλες ψευτο-αντικειμενιές με βάση την αρχή της πλειοψηφίας. Επειδή αναπόφευκτα υπάρχει και κάποιος (ας πούμε εγώ τώρα) με το καπελάκι DUNCE στη γωνία. Γενικώς, η ταύτιση των απόψεων δε σημαίνει "αντικειμενικότητα", ο καθένας μπορεί να συμφωνάει επειδή κάποιος άλλος φωνάζει περισσότερο και μαζεύονται όλοι εκεί πέρα και εδώ πέρα είμαστε λίγοι και φοβόμαστε. Όταν μιλάμε για αντικειμενικότητα θα έπρεπε να (μπορούμε να) μιλάμε για ΣΩΣΤΟ και ΛΑΘΟΣ. Όλες οι αξίες πλήρως ορίσιμες, μαθηματικοποιημένες, και εάν κάποιος ξεφεύγει από αυτό, τότε λάθος/κατώτερος. Όμως, πέρα από το πλαίσιο της αντιληπτικότητας και της λογικής ανάλυσης, η αισθητική έχει να κάνει με το θέλω και το θέλω είναι σαν ένα κομμάτι που λείπει από τον καθέναν, δεν υπάρχει κατώτερο ή ανώτερο, είτε ταιριάζει είτε όχι.