Originally Posted by
Amnesiac.
Είμαι που λέτε Αιγάλεω, 2:30 το βράδυ, οδηγώ τη ΜΕΡΣΕΝΤΕΣ μου παρέα με 4 μουνιά, είμαι τελείως κομμάτια, συγκεκριμένα είχα πιει 8 ΣΚΑΤΣ ΟΝ ΔΕ ΡΟΞ, 11 υποβρύχια, 18,5 σφηνάκια (ένα μου είχε χυθεί λίγο), 4 βότκες και μια σόδα για να χωνέψω τα 13 σουβλάκια που είχα φάει πιο πριν, οδηγώ στην Δημαρχείου στο Αιγαλεω, στην οποία κάναν κάτι έργα που βαριέμαι να θυμηθώ, αλλά αν ψάξετε λίγο θα τα βρείτε, ε και ως συνήθως τα μουνιά μου λέγαν "ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ είσαι απίστευτος, είσαι κούκλος, πανέξυπνος, γαμάτος, γενικά τα έχεις όλα" και τη στιγμή ακριβώς που απαντούσα "ρε μωράκια υπερβάλλετε. Όχι πολύ, αλλά υπερβάλλετε", σκάει μπροστά μου σειτσέντο με 3 μεταλλάδες μέσα, σε απόσταση αναπνοής, η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη, τα μουνιά πανικοβάλλονται, τους λέω "ηρεμήστε καύλες μου, δεν οδηγεί όποιος κι όποιος", κραταω σταθερο το τιμόνι με μαεστρία και πετυχαίνω το σειτσέντο ελάχιστα πίσω δεξιά και συνεχίζουμε κανονικά. Τα μουνιά έχουν τρομάξει, σταματάω λιγάκι στην άκρη του δρόμου για να τα ηρεμήσω, καταλαβαίνουν ότι γλίτωσαν τον κίνδυνο και το χρώμα επανέρχεται στα πρόσωπα τους. Μου λένε (μιλούσαν πάντα όλες μαζί, οπότε ακουγόταν σαν μικρή χορωδία) "καλά πώς το έκανες αυτό; Οποιοσδήποτε άλλος θα είχε τρακάρει" και τους απαντάω "ναι αλλά οποιοσδήποτε άλλος δε θα ήταν ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ", βάζω μπρος και συνεχίζω το δρόμο μου. Το τελευταίο που θυμάμαι είναι να πέφτω στο κρεβάτι παρέα με 7 μουνιά (δε θυμάμαι πού βρέθηκαν οι άλλες 3, αλλά καταλαβαίνετε) και μισό κιλό παγωτό.
