Η πρώτη μου τράκα ήταν με το opel vectra του πατέρα μου το οποίο έκλεβα ασυστόλως στην 3η λυκείου και ιδιαίτερα ένα διάστημα που είχαμε 2-3 μήνες απεργίες καθηγητών. Είχα βγάλει από το μπρελόκ του το τηλεχειριστήριο του συναγερμού και είχα κάνει κόπια το κλειδί. Ο πατέρας μου θεώρησε πως το είχε χάσει και όλα καλά. Ενα μεσημέρι μετά από καφέ γυρίζοντας στο σπίτι πήγα να το παίξω Βαρδινογιάννης, μπήκα σε μια στροφή με 140 και ούτε κατάλαβα πόσες σβούρες πήρα για να καταλήξω εκτός δρόμου με όλα τα λάστιχα σκασμένα και γενικά το αμάξι σε ψιλοκατεστραμένη κατάσταση. Εκανε κανά 6μηνο να μου μιλήσει ο πατέρας μου αλλά τώρα είμαστε οκ. Κάθομαι και σκέφτομαι πολλές φορές το σκηνικό και χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο, που θα μπορούσα να έπαιρνα στο λαιμό μου κάποιον άνθρωπο για την ηλιιότητα που με έδερνε.
Δεύτερη τράκα, αφού έβγαλα δίπλωμα με το πρώτο μου αμάξι ένα Fiat Uno 1.1. Εδώ τα πράγματα ηταν πιο απλά. Κοιτούσα ένα κώλο και μπροστά μου σταμάτησε ένα τετραξονικό για να στρίψει. Που να φρενάρει το Φιατάκι, μπήκα από κάτω. Στράβωσε το τιμόνι από την δύναμη που έβαλα για να μην φύγω από το παρμπριζ και κοπάνησα στον ουρανό. Κατέβηκα κάτω σε ημιλιπόθυμη κατάσταση και ο νταλίκας μου λέει "μου έβγαλες το χρώμα".
Τρίτη τράκα με το προηγούμενο αυτοκίνητο του πατέρα μου ένα Land Rover Freelander. Εδώ δεν έφταιγα αλλά πλήρωσα. Ημουν με την γυναίκα μου και φεύγαμε από φιλικό σπίτι για να πάμε Γερμανικά. Είμασταν σε ένα δρόμο που δεν είχε σήμανση αλλά κινούμασταν στον κεντρικό δρόμο που διασταυρωνόταν με αρκετούς παράδρομους. Ξεκινάω και με το που βάζω δευτέρα, μόλις που βλέπω ένα τύπο να έρχεται με ιλλιγγιώδη ταχύτητα από τα δεξιά. Ηταν ένα Lancia Dedra. Τον βρίσκω στην πόρτα του οδηγού, το land rover απλά αλλάζει πορεία και αυτός φεύγει μέσα σε ένα παρτέρι πιλοτής πολυκατοικίας. Κατεβαίνω τρέχοντας αφού βεβαιώθηκα οτι είμασταν οκ και τον βλέπω από μακριά να είναι με το κεφάλι πάνω στο τιμόνι. Κόπηκαν τα γόνατα μου λέω "οκ πάει τον σκότωσα". Ανοίγω την πόρτα του και είχε γραπώσει το τιμόνι και έκλαιγε. Αφού ηρεμήσαμε του είπα "μα καλά με πόσο έτρεχες?" μου απάντάει "βιαζόμουν να πάω να πάρω τα παιδιά μου από το φροντιστήριο". Παρόλο που έτρεχε με καμία 80άρα σε κατοικημένη περιοχή και διέσχιζε κεντρικό δρόμο, τον πλήρωσα γιατί ήταν από δεξιά. Ελλάδα.
Τέταρτη τράκα και πιο ανώδυνη με την alfa romeo (όπως βλέπετε όλα τα αμάξια τα έχω περάσει ένα χεράκι). Την αγάπησα πολύ την άλφα. Την πρόσεχα, την έπλενα, πολλές φορές της μιλούσα κιόλας. Ηταν καλή μαζί μου. Μια μέρα είμαι σταματημένος σε μα διασταύρωση και περιμένω την σειρά μου. Βλέπω στον καθρέφτη ένα φορτηγάκι να έρχεται από πίσω μου. Και δεν μειώνει ταχύτητα. Πότε θα σταματήσει. Μα τι κάνει ? Τζουφ. Η σχέση μας από τότε δεν ήταν ποτέ ξανά η ίδια όπως παλιά.
