Ξέρεις ότι γουστάρω αυτά που λες αλλά μερικές φορές με τσαντίζει η χαζοσιγουριά σου και η επιθετικότητα σου για ορισμένα ζητήματα που δεν έχεις καλή εικόνα. Ο μαρξισμός και η σχέση βάσης-εποικοδομήματος είναι ένα πολύ περίπλοκο context απο μόνο του που σηκώνει πολύ προσοχή. Είναι αυτό το σημείο του διαλεκτικού υλισμού που προσπαθεί να περιγράψει το πως συνδέεται η υλική βάση μιας κοινωνίας, οι πραγματικές οικονομικές, παραγωγικές σχέσεις της με το σύνολο των άλλων σχέσεων που δημιουργούνται σ' αυτήν, με το πεδίο των ιδεών άρα και των θρησκειών, των ιδεολογιών, των θεσμών, των παραδόσεων, της ηθικής και του πολιτισμού. Μην γίνεσαι θείτσα, δεν ξέρεις τι λέμε. Και αυτό που λέμε δεν ακυρώνει ποτέ τις ατομικές επιλογές, την ενδεχόμενη ιδεολογική αφετηρία γι' αυτές. Αν "μας" είναι κάτι δύσκολο (φαντάζομαι μιλάς για όλο το ρεύμα των μαρξιστών - έχεις πολλά τσουβάλια αρχίδια) δύομισι αιώνες μετά την συγγραφή του προλόγου στην κριτική στην πολιτική οικονομία είναι να φτάσουμε αυτήν την πολύ συγκεκριμένη ανάλυση σε καταιγιστικά συμπεράσματα - όπως το έχουμε κάνει σε άλλα πεδία. Και αυτό συμβαίνει γιατί είναι κάτι που σηκώνει διεπιστημονική και συνεπή έρευνα. Μίλια και αιώνες μακριά απο το τι μπορεί να κάνει οποιαδήποτε ιδεαλιστική μεθοδολογία, όλων των θρησκειών συμπεριλαμβανομένων. Για συμμαζέψε λοιπόν λίγο το θράσος σου, παπαδοπαίδι!Originally Posted by phthoggon
Θυμάμαι να λες σε ένα παλιότερο σου ποστ "(πόσοι καταθλιπτικοί υπάρχουν στις αραβικές χώρες, λολ)". Θυμάμαι και εκείνο το τρομακτικό ποστ του λοκι στο picture thread. Και σκεφτόμουν μα είναι δυνατόν. Λοιπόν φίλε φθόγγε η κατάθλιψη δεν είναι το μόνο πράγμα που φανερώνει μια κακοδιαμορφωμένη, δυστυχισμένη προσωπικότητα, υπάρχουν κι άλλα πράγματα. Στο ποστ του λόκι γίνεται μια νήξη για το ΓΙΑΤΙ μια ολόκληρη κουλτούρα, ένα κοινωνικό πλέγμα, ΦΤΙΑΧΝΕΙ ανήμπορους, εύθραυστους άντρες αδύναμους να διαχειριστούν την οποιαδήποτε πιθανή απογοήτευση στη ζωή τους πράγμα που τους οδηγεί στο να κάνουν συστηματικά αυτή την φρικαλεότητα. Κι αυτό είναι μόνο ένα δείγμα γιατί αν το συλλογιστείς λίγο παραπάνω είναι σύσσωμο το ισλαμ που ΦΤΙΑΧΝΕΙ ανθρώπους φοβισμένους με το σώμα τους, με τους ανθρώπους γύρω τους, με τα πάθη τους και τις αδυναμίες τους, ανθρώπους κρυμμένους σε μπούρκες ή κρυμμένους σε μούσια. Ανθρώπους σκυφτούς σε τεμένη, κουλουριασμένους να ικετεύουν το θεό τους, να τρέμουν τα τελετουργικά και τους όρκους πίστης, να μισούν τους αλλόπιστους και να ζουν σε αυτόν τον αταβιστικό εφιάλτη για όλη τη ζωή τους περιμένωντας όταν λυτρωθεί το κορμάκι τους και έχουν υποστεί τη δοκιμασία να βρεθούν σε έναν κόσμο με χασίσι, γυναίκες και πιλάφι (ταδε εφη κορανι). Να γευτούν δηλαδή τα ολίγα υλικά που ακόμα κι αυτά στερήθηκαν. Αυτό θα τους έλειπε να έχουν και κατάθλιψη οι φτωχοί...Ικόνοκλαστ ναι αγόρι μου, τέσσερα-πέντε δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο είναι μέσα στη λύπη και τον τρόμο μη τους κατακεραυνώσει ο τρομακτικός σαδιστικός θεός στον οποίο νομίζεις ότι πιστεύουνε. Μπλακ μέταλ σιξιξι γιέα! Δυστυχώς δε νομίζω ότι είσαι σε θέση να πεις σε 5.999.999 διαφορετικούς άνθρωπους από εσένα τι χρειάζονται ή δε χρειάζονται.
Μου θυμίζει κάτι αυτό. Υπάρχει μήπως κάποια χαώδης διαφορά του κακού ισλαμισμού με τον ιουδαϊσμό των λιθοβολιστών; Με την χριστιανορθοδοξία του αβάτου και του αγίου όρους; Με τον καθολικισμό της ζώνης αγνότητας; Με τον ινδουισμό της κάστας; Στην πραγματικότητα όχι, όσο κι αν απέχει η νοσηρότητα των πρακτικών της μιας θρησκευτικής κουλτούρας απο την άλλη υπάρχει πάντα αυτό το μίζερο πέπλο που τις τυλίγει όλες. Ο τρόμος. Ο ίδιος αλλόκοτος τρόμος για το ανεξήγητο αστραπόβροντο που μας ρίχνει ο μπελενός μέχρι την ανέξηγητη ορμή για ένα θηλυκό στήθος, για την γεύση απο ένα καλομαγειρεμένο γουρουνάκι. Για το τι συνέβη την 11η σεπτεμβρίου και γιατί γίνονται πολέμοι και κακό στον κόσμο αυτούνο. Για το ΓΙΑΤΙ, ΠΩΣ εγώ ο τοσοδούλης μπορώ να τα βγάλω πέρα χωρίς το μπαμπά μου και τη μαμά μου σε έναν κόσμο που κάποια στιγμή θα αφήσω, για να παω ΠΟΥ.
Στο δια ταύτα: Μια ευτυχισμένη, ολοκληρωμένη προσωπικότητα δε φοβάται να μην ξέρει. Γιατί της αρκεί να ρωτάει και να μαθαίνει. Και έτσι προχωράει η ανθρωπότης. Γιατί τι να κάνουμε ρε παιδάκια, δεν χρειάζεται να έχεις θεό τον κεραυνό γιατί ξέρουμε τι είναι ο στατικός ηλεκτρισμός. Δεν χρειάζεται να κουκουλώνουμε τις γυναίκες μας γιατί ξέρουμε ότι μια ισορροπημένη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση διαμορφώνει ανθρώπους που δε θέλουν να ΓΑΜΗΣΟΥΝ ό,τι κινείται. Δεν χρειάζεται να νηστεύουμε γιατί το κρέας -δόξα τω καπιταλισμώ- φτάνει για όλους, μπορούμε να μάθουμε να τρεφόμαστε σωστά. Δε χρειάζεται να σκίζουμε το λαιμάρι του εχθρού, μπορούμε να το κουβεντιάσουμε σε ένα φόρουμ ή με μια μπυρίτσα παρέα. Δε χρειάζεται..
...αλήθεια, τι χρειάζεται η πίστη;
