μπράβο στον καντίρου τότε, έλεγε πράγματα τα οποία τότε δε μπορούσαμε να καταλάβουμε. (προφανώς έχει να κάνει και με ότι αυτός τα λέει σκατά και εμείς είμασταν εικοσάχρονα μαλακισμένα). Ρίξε και μία ματιά πάντως στα δέκα είκοσι τελευταία χρόνια της ανθρώπινης σκέψης, λέγεται και μεταμοντερνισμός, δε θα σε δαγκώσει.

Με τρομάζει λίγο που δε καταλαβαίνεις. Υπάρχουν διαφόρου είδους πίστεις, ξεκινάνε από το να φοράς ένα χαμόγελο το πρωί που θα βγεις στον κόσμο και να πιστεύεις πως όλα θα πάνε καλά, πως ο κόσμος δεν είναι ή είναι κάτι παραπάνω από ένα συμπλεγμα μορίων και αιτίας και αιτιατού, πως έχω επιλογή πως οτιδήποτε κάνω έχει ένα πολύ μεγαλύτερο εφφέκτ στον κόσμο. Όλα αυτά τα πράγματα με βοηθάνε να ζήσω καλά, έστω και αν όπως υποψιαζόμαστε δεν είναι στην πραγματικότητα αλήθεια. Αυτού του είδους η πίστη υπάρχει σε μεγαλύτερο βαθμό και σε ακόμα πιο ανορθολογιστικό (και φυσικά, κοινωνικά επιβαλλόμενο) επίπεδο από το δικό μου. Για να σου φέρω και το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, σε θέλω να μιλήσεις με μία γριά 70 χρονών ένα χρόνο πριν τα τινάξει, για να καταλάβεις τι σημαίνει η πίστη σε μερικούς ανθρώπους και αν αξίζει να τους διαλύσεις αυτή την οπτική για να επιβάλλεις τη δικιά σου, "πιο σωστή".

Το να μπορείς να δώσεις ερμηνείες γενικώς και αορίστως δε μου λέει τίποτα. Το θέμα είναι πως όταν επηρεάζεις τον κόσμο γύρω σου, και ιδιαίτερα με τρόπους που δεν αφήνουν επιλογή σε αυτούς που επηρεάζουν, να μου εγγυηθείς (ή να μου αποδείξεις, μάλλον) πως η ερμηνεία σου είναι η σωστή. Αν δεν είσαι σίγουρος, κοίτα να τους αφήσεις ελεύθερους να ζήσουν τη ζωή τους όπως νομίζουν.


ασιμούλη όταν εγώ μιλάω για ηθική, μιλάω για την προσωπική μου ηθική, τις επιλογές μου. Την άποψη αυτή συμμερίζεται υποτίθεται και το μεγαλύτερο ποσοστό της ανθρωπότητας σήμερα, τουλάχιστον στη θεωρία! Αν θες ντε και καλά να έχει ένα όνομα, δώσ' της ξερω γω.