Ψιτ, Midnight...

Spoiler


Η χώρα διήρχετο μιαν κρίσην αναζητούσα διέξοδο εξ ενός πολιτικού αδιεξόδου εις το οποίον είχε εισέλθει. Από μακρού χρόνου η αδυναμία της συνενοήσεως μεταξύ των υπευθύνων πολιτικών παραγόντων της χώρας, παρά πάσαν επίκλησην του ανωτάτου άρχοντος της χώρας ειχε περιαγάγει την χώραν εις αδιέξοδον.

Ουδείς εκ των πολιτικών αρχηγων ανελάμβανε να βοηθήσει τον ανώτατο άρχοντα ωστις αναζήτει λύσην εντός των συνταγματικών πλαισίων της ανευθυνότητός του δια να βγάλειν την χώραν από το αδιέξοδον.

Η κατάστασις αυτή προστιθεμένη εις μίαν αναρχικήν αντίληψην η οποία είχε επιβληθεί σχεδόν εις όλα τα άτομα της κοινωνίας είχε δημιουργήσει τον έσχατον κίνδυνον να αλωθείν η χώραν από τον κομμουνισμόν.

Οι Έλληνες και κατά ιστορικήν παράδοσην αλλά και κατά την βασικήν κοινωνικήν αντίληψη και αγωγήν δεν είναι ποτέ ευεπίφοροι εις τον κομμουνισμόν. Διότι ο κομμουνισμός δεν δύναται να έχει ουδέν σημείον κοινόν με τον ελληνοχριστιανισμόν που αποτελεί την βάσην της διαπαιδαγωγήσεως των ελλήνων κατά τον δρόμον της ιστορίας των.

Προ αυτής της καταστάσεως, ο εθνικός στρατός, αι ένοπλοι δυνάμεις της χώρας, η μόνη ουδετέρα εις τον χώρον του πολιτικού κατασπαραγμού δύναμις η οποία υπήρχε, έκρινεν ότι όφειλε να παρέμβει δια να αποτρέψει τον δρόμον προς τον κριμνόν.

Μια ντουζίνα λεξούλες να αλλάξεις(κομμουνισμόν = φασισμόν, αι ένοπλοι δυνάμεις της χώρας = μπουλούκι από τραμπούκους etc) και είναι κάλλιστα ότι θα μπορούσες να λες εσύ(κι ο καθένας σαν εσένα).

Άρα λοιπόν γιατί κυνηγάτε τους άλλους μόνο και όχι και τους εαυτούληδές σας; Τόσο πολύ διαφέρετε;