το ξαναγράφω το πόστ (που έσβησα καταλάθος) έτσι για το γαμώτο. Ο μόραλ ρέλατιβισμ λέγοντας πως κάτι είναι ηθικό δηλαδή λειτουργικό σε μία κοινωνία, υποθέτει ότι αυτό λειτουργεί ευεργετικά σε αυτήν όσον αφορά το σύνολό της. Με λίγα λόγια, και χίπηδες βρωμύλοι μπλακμεταλλάδες που κυλιόμαστε στη λάσπη και προσευχόμαστε σε ηλίθιους θεούς να είμαστε, άμα αυτό καθιστά την κοινωνία μας σε υποκειμενικό επίπεδο (για τον καθένα ξεχωριστά δηλαδή, και σαν σύνολο) πετυχημένη, λειτουργική, εάν το σύνολο της κοινωνίας είναι ψυχολογικά ολοκληρωμένο, οι άνθρωποι είναι χαρούμενοι ρε παιδί μου, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Εάν σκάει ένας τύπος και υποστηρίζει ότι η κλειτοριδοεκτομή και το βράσιμο ιεραποστόλων είναι τέτοιες δραστηριότητες, τότε το πρόβλημα δεν υπάρχει στο μόραλ ρέλατιβισμ, το πρόβλημα είναι ότι ο τύπος μάλλον αγνοεί τα αντικειμενικότατα δεδομένα που αφορούν το εάν οι γυναίκες που τις βγάζουνε την κλειτορίδα γουστάρουνε ή οι ιεραπόστολοι έχουνε και ιδιαίτερη όρεξη να φαγωθούν για την κοινωνία των κανιβάλων ξέρω γω. Το θέμα αφορά αποκλειστικότατα τη γνώση της εκάστοτε κοινωνίας για την οποία μιλάς, και την προσπάθεια να βλέπεις τα πράγματα όχι μόνο από τη δικιά σου ματιά, αλλά από την δική τους. Οπότε, για μένα, η άποψη περί μόραλ ρέλατιβισμ μπορεί να υποστηριχθεί μόνο από μία επιστημονική, αντικειμενικίζουσα ματιά, όπως αυτή την ανθρωπιστικών επιστημών, που στόχος τους είναι η κατανόηση του "άλλου". Ουσιαστικά, το παράδειγμα ακραίου ρελατιβισμού που εσύ εννοείς δεν είναι παρά η έλλειψη διάθεσης και προσπάθειας για μία οποιδήποτε κριτική ματιά, βασισμένη στο "ε αφού εκεί είναι, κάποιο λόγο θα έχει που υπάρχει" και αυτό δεν χαρακτηρίζει τους ρέλατιβιστς γενικά πιστεύω, εκτός από λίγους ακραίους ίσως που βασισμένοι στις επιστημολογικές/φιλοσοφικές τους αμφιβολίες θεωρούν την οποιαδήποτε προσπάθεια ανάμιξης ως intrusion στην υποκειμενικότητα του άλλου.