Σ'αυτό το σημείο μπορούμε να κάνουμε καθρεφτάκια ο ένας στον άλλο μέχρι αύριοΔεν το έπαιξα υποψιασμένος ή κάτι τέτοιο πάντως, από την αρχή λέω ότι γίνεται αχρείαστη υπερανάλυση για αυτά τα δύο λεπτά του δίσκου. Αλλά ΑΝ πρέπει σώνει και καλά να κάτσω να δώσω κι εγώ μια ερμηνεία ως αντεπιχείρημα στις κατηγορίες περί κιτσαρίας και ρηχότητας, πιστεύω ότι ο Θανάσης απλά για κάποιο λόγο γούσταρε να το κάνει και χέστηκε για το τι θα πιστέψει οποιοσδήποτε. Ούτε σε χλέπες αναφέρθηκα, ούτε σε τίποτα παρόμοιο.
Όπως λέει πολύ σωστά και ο από πάνω:Στο φινάλε, peace & love και όλα αυτά. Και ακούστε Αλκίνοο.