Μια χαρά εξηγείται από το ότι οι άνθρωποι αλλάζουν. Προφανώς υπάρχουν και οι περιπτώσεις που λες, αλλά δεν είναι πάντα έτσι. Κι εγώ όπως τα λες είμαι. Έχω κόψει παρέες και αι στικ του ουαν πέρσον (εκτός αν το "οουαν" ήταν κάτι άλλο) γιατί αυτό προτιμώ τώρα. Μέχρι και μουσική, που κάποτε άκουγα από το πρωί μέχρι το βράδυ, πλέον ακούω μία στο τόσο. Απ'έξω, μπορεί να φαίνομαι σα "ρομποτάκι" όπως λες. Εγώ δεν αισθάνομαι περισσότερο "ρομποτάκι" από ό,τι παλιά. Απλώς άλλαξα συνήθειες. Νομίζω ότι είναι λογικό με τα χρόνια οι περισσότεροι να αλλάζουν γούστα και τρόπο διασκέδασης, το θεωρώ μάλλον θετικό, δεν είναι απαραίτητα ούτε ξεπούλημα του παλιού σου εαυτού ούτε των παλιών σου παρεών/χόμπι ούτε τίποτα τέτοιο. "Ξεπούλημα" ή μάλλον προδωσία/κοροϊδία του εαυτού σου είναι να κάνεις μια ζωή τα ίδια γιατί "αφού πριν δέκα χρόνια μ'αυτά πέρναγες καλά, πρέπει να περνάς και τώρα". Το ότι δε σου έχει συμβεί και δεν καταλαβαίνεις γιατί μπορεί κάποιος να κάνει μια στροφή στη ζωή του δε σημαίνει ότι είναι πάντα επειδή υπέκυψε σε κάποια πίεση. Δε λέω ότι δεν υπάρχουν και οι τύποι "ναι ρε, γαμώ περνάγαμε τότε, αλλά με φαντάζεσαι 30 χρονών μαντράχαλο με οικογένεια να κάνω τέτοιες μαλακίες", αλλά αυτοί καλά να πάθουν, ξέρωγω. Φαντάζομαι ότι και όταν ήταν μικροί έκαναν μαλακίες γιατί "με φαντάζεσαι από τα 20 σοβαρό, αν δεν τα κάνω τώρα πότε θα τα κάνω;".Originally Posted by Reject
ladykiller, αν υπάρχει διάθεση πάντα βρίσκεις χρόνο να κάνεις *τη μαλακία σου*. Αν δεν υπάρχει διάθεση, δεν υπάρχει λόγος να την κάνεις γιατί χάνει την ουσία της.
