ρε συ Hogarth, δεν λέμε να βγαίνεις και να γίνεσαι λιώμα κατ' ανάγκη. Αλλά να βγαίνεις!
τώρα αν οι άλλοι προσπαθούν να σε βγάλουν από τον δρόμο του κυρίου, πάω πάσο.
όπως και να 'χει πάντως ή καλύτερη δεκαετία για να τα κάνεις πουτάνα και να έχεις να θυμάσαι μετά και να γελάς ειναι τα 15-25 άντε 30 αν σε ζούνε οι γονείς σου, πράγμα που δεν είναι σωστό βέβαια.
μετά απλά σκάει η δουλειά και δεν μπορείς να κάνεις αυτά που θέλεις τόοοοσο πολύ. Το κάνεις δλδς αλλά λιγότερο συχνά, γιατί ποιος ξυπνάει μετά από handover ή ποιος ξυπνάει σε σπίτι που δεν ξέρει που ακριβώς είναι και να πρέπει να πάει στην δουλειά του;
'πίσης, θεωρώ πολύ γαμάτη την φάση να είσαι με την παρέα σου όξω σε καμιά πλατεία και να αράζεις με μπυρίτσες, μουσικούλες, μαλακιούλες παρά να κάθεσαι με την παρέα σου σπίτι με μπυρίτσες, μουσικούλες, μαλακιούλες. ε, όπως και να 'χει άλλο το σπίτι άλλο το έξω.
και αυτά περί "να μπορείς να κάτσεις μόνος σου και να περνάς καλά" γιατί άλλο να περνάς καλά άλλο να κάθεσε μόνος σου και να αντέχεις.
κ εγώ όταν είμαι μόνη μου περνάω δημιουργηκά με ζωγραφιές, γραψήματα κλπ αλλά προτειμώ να είμαι με τους φίλους μου.
και τελειώνω με την φάση οικογένεια.
δεν πιστεύω πως όποιος κάνει παιδιά -δεν αναφέρομαι σε γάμο γιατί είναι χάσιμο χρόνου και χρημάτων και δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιος να το κάνει- χάνει και την ελευθερία του.
ξέρω ανθρώπους -και δεν νομίζω να είμαι μόνο εγώ, που έχουν προσαρμώσει την ζωή τους όσο πιο κοντά στα θέλω τους. Και βάζουν και τα παιδιά τους μέσα σε αυτή την κατάσταση.
Γουστάρω πολύ όταν βλέπω παιδιά σε κοινονικοπολιτικούς χώρους και είναι μαζεμένα αρκετά ώστε να κάνουν κάτι μεταξύ τους. Καλά δεν μιλάω να πάρουν τα μικρά σε μαγαζιά κλπ γιατί θα βαρεθούν θα περάσει και χάλια η παρέα -μου έχει συμβεί πολλές φορές για αυτό το λέω.
Βέβαια αυτό που γουστάρω πιο πολύ είναι για μια οικογένεια που ζουνε σε κατάληψη μαζί με το μωρό.
αυτά
