πω πω.
δεν σας ειπε κανεις ντε και καλα να τα κανετε πουτανα,απλα επισημαναμε ποσο ασχημο ειναι να χανεις ολη σου την παιδικοτητα απο μια σχετικα μικρη ηλικια.
γιατι και το να βγαινεις εξω και να θελεις να περνας καλα με τους φιλους σου,οσο παραξενο και αν ακουγεται,ειναι μερος μιας παιδικοτητας.
τωρα αν καποιος περναει καλα με το να βλεπει τους φιλους του σε σπιτια,ή να βλεπουν ταινιες κτλ κτλ δεν μου πεφτει λογος(φυσικα).εκεινο που μου την σπαει ειναι οτι σωνει και καλα,καποια στιγμη πρεπει να "σοβαρευτεις".οχι για εσενα,αλλα για τους γυρω σου.γτ εκτος εξαιρετικων περιπτωσεων,οι περισσοτεροι που "σοβαρευονται" και κατ επεκταση κοβουν παρεες και γενικα τα παντα που τους εκαναν καποτε να περνανε ΚΑΛΑ,στικ του οουαν περσον,και γινοντα ρομποτακια εχουν δεχθει εμμεση ή αμεση ψυχολογικη πιεση απο το περιβαλλον τους.αλλιως δεν εξηγειται.
αζορ βλακα,τι να σου φαει η ρουμανα ρε.στα 45 σου ροξακια θα πουλας εξω απο την θυρα 3.
εντιτ-μακαρι να μπορεσω μεχρι να πεθανω να πηγαινω σε καταληψεις,να ακουω πανκ,να βλεπω λαιβ,να κατεβαινω σε πορειες,να πηγαινω γηπεδο (στην 4,οχι στα βλαχοεπισημα),να μην εχω βαλει γραβατα(εκτος απο μια μισφιτς που εχω),να κανω ρολλερ μπλεηντς,να βλεπω τους ιδιους κολλητους που εβλεπα 20 και 30 και 40 χρονια πριν,να μπορω να ερωτευομαι(αν και αυτο ακομα και τωρα ειναι δυσκολο),να νιωθω οτι ζω και αναπνεω.
