Ρε σεις, η δημιουργια σεροτονινης στον οργανισμο λειτουργει με διαφορετικο τροπο στον καθενα, αναλογα με το πως ειναι φτιαγμενος εκ γενετης, με το τι επιδρασεις εχει απο το εξωτερικο περιβαλλον και με την εξελιξη που θα εχει ο οργανισμος του λογω γενετικης προδιαθεσης.
Συνεπως, αν θελει η ladykiller να ζει σε μονιμη καταληψη με την αγαπημενη της και το παιδι τους, ο θρασερ να πηδαει και να βριζει φτηνες πουτανες ακουγοντας destruction, ο πανκης να ερωτευεται καθε βδομαδα διαφορετικη γκομενα και να ακουει underground punk και η Hogarth να μενει σπιτι της ειτε μονη της ειτε με τον ετσι, it's all good. Για υποτιθεται "ανοιχτομυαλο" φορουμ, πολυ δεδομενη εχετε την συνταγη ευτυχιας...
Και οκ το ξερω οτι απλα "κουβεντα κανετε", γι αυτο κι εγω κανω κουβεντα, αλλα ολα αυτα τα "ζησε φιλε καντα πουτανα ολα μεχρι τα 30 γιατι μετα ακομα κι ο μπερνιν γινεται φλωρος" μου φαινονται πολυ γραφικα, οπως επισης και η αντιθετη ακραια αποψη (που δεν εχει εκφραστει ακομα απο κανεναν) του στυλ "μαλακιες ειναι ολα αυτα, βρισκεις μια δουλεια στα 20, παντρευεσαι κανεις και δυο παιδια νεος και ζεις ευτυχισμενος ηρεμα κι ωραια".
Παντως just for the dialogue's sake, προσωπικα θεωρω μια πολυ καλη ηλικια να σοβαρευτει κανεις, να αποφασισει τι θα κανει με το μελλον του και να σταματαει να τα κανει πουτανα ολα οποιαδηποτε χρονικη στιγμη αναμεσα στο 25 και το 28, γιατι ετσι με βολευει.
