~Χθες αργά το βράδυ άκουγα κάποιον στη γειτονιά να παίζει στην κιθάρα κάποιο κλασικό κομμάτι. Έκανε συνέχεια λάθη, σταματούσε και ξαναξεκίναγε, μέχρι που κάποια στιγμή μάλλον κουράστηκε ή απογοητεύτηκε και φάνηκε να τα παρατάει. Τόσην ώρα είχα απορήσει που δεν είχε βγει κανένας στο παράθυρο να διαμαρτυρηθεί - η ώρα ήταν περασμένη. Δεν πρέπει να πέρασε ούτε ένα λεπτό σιωπής και τότε ακούστηκε μια φωνή να λέει "Δεν πειράζει φίλε... Ξαναπροσπάθησε".
~Έχετε γνωρίσει ποτέ κάποιον που δεν έχει δει ποτέ του τη θάλασσα; Εγώ γνώρισα πριν από λίγα χρόνια έναν σε κάποιο χωριό της Αργιθέας. Όταν με ρώτησε από πού είμαι και του είπα από τον Βόλο, μου απάντησε "α... από τη θάλασσα!". Μου έκανε εντύπωση ο ενθουσιασμός του, αλλά όταν μετά μου εξήγησε ότι την έχει δει μονάχα από την τηλεόραση, η έκπληξή μου έγινε ακόμα μεγαλύτερη.
(...)
Όλοι μας θέλαμε να απολαύσουμε από πρώτο χέρι τις αντιδράσεις του όταν θα φτάναμε στην είσοδο του Βόλου και θα αποκαλυπτόταν ο Παγασητικός μπροστά στα μάτια του. Έτσι όπως ήταν άμαθος στα ταξίδια, ζαλίστηκε μάλλον κατά τη διάρκεια της διαδρομής και αποκοιμήθηκε.
"Ξύπνα, ρε! Κοίτα εκεί! Η θάλασσα..."
Αυτός τότε άνοιξε τα μάτια του, κοίταξε μπροστά του ανέκφραστος και ύστερα μας είπε:
"Αυτό είναι όλο; Στο όνειρό μου ήταν καλύτερη".
