ΣΚΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΘΕΟΥΣ.

[asimoulis]

Και κάπου εδώ είναι που το χάνει ο ασημούλης αφού συνδέει δεσμευτικά, χωρίς να εξηγεί το πώς και το γιατί, κανονιστική ηθική και εγγενές νόημα με την οντολογία. Στο ερώτημα του Ευθύφρωνα για το αν το καλό είναι καλό γιατί το υιοθετεί ο Θεός ή αν ο Θεός το υιοθετεί γιατί είναι καλό, απαντάει το πρώτο. Ωστόσο, το περισσότερο που μας λέει αυτό είναι ότι, απουσία Θεού, μια ηθική πρόταση δεν μπορεί να είναι εμφυώς αληθής.

Ακριβώς.

Άκυρο είναι και το συμπέρασμα ότι απουσία Θεού οι ανθρώπινες επιλογές είναι γενικώς κενές αξίας, νοήματος και ηθικής (το λες κι ο ιδιος), μπορεί η φύση τους να είναι ονοματοκρατική κι όχι πραγματοκρατική και αιώνια, μπορεί να νοηματοδοτούνται και να αξιολογούνται μέσω της ιστορικής διαδικασίας και του γίγνεσθαι κι όχι απο τη βούληση του Θεού, αλλά πάντως είναι δυνατό να νοηματοδοτηθούν.

Προφανώς και είναι δυνατόν να νοηματοδοτηθούν. Πρόκειται σίγουρα για στρατηγικές με σκοπό την απρόσκοπτη συνέχεια των γονιδίων από γενιά σε γενιά, για αρχή. Το πρόβλημα είναι όταν κρίνουμε αυτές τις στρατηγικές με όρους όπως "σωστό", "λάθος", "καλό", "κακό", τη στιγμή που αρνούμαστε την ύπαρξη ενός υπερ-κριτή όπως ο συγκεκριμένος τριαδικός Θεός στα χριστιανικά δόγματα.