το όλο πρόβλημα είναι πως έχουμε στο μυαλό μας κάποια πράγματα για το πως θα θέλαμε να είναι.

και εγώ πριν εμπλακώ περισσότερο πίστευα πως κινηματικά ο κόσμος είναι διαφορετικός από αυτό που είναι τελικά και πως όλες οι καταλήψεις είναι αναρχικές και πως τα κατοικίδια δεν πεθαίνουν αλλά πάνε σε μια φάρμα και ζουν ευτυχισμένα και τρέχουν όλη μέρα.
μετά τα βλέπεις από κοντά και καταλαβαίνεις πως και να γνωρίσεις έναν άνθρωπο σε μια κατάληψη δεν έχει να λέει γιατί αυτός/η μπορεί και να φύγουν ή έτυχε να βρεθούν εκεί ή κουράστηκαν ή φοβήθηκαν ή είδαν πως δεν τους κάνει.
μη τρελαίνεσαι, το κίνημα έχει αρκετό κόσμο σαν και σένα.
το παιδί σου μπορεί στα 17 να κάνει παρέα και με άλλους που κάποτε είχαν περάσει από μια κατάληψη και χτύπησαν μια γκόμενα.