Quote Originally Posted by animae View Post
Περίεργη φάση ο Wilson. Πολύς κόσμος τον θάβει γιατί παραέγινε μέταλλος στα γεράματα με τους Porcupine Tree και γιατί βγάζει εκατονοχτακόσιους δίσκους ανά εξάμηνο με οποιονδήποτε και οτιδήποτε. Έχοντας ακούσει σχετικά αρκετούς δίσκους του της τελευταίας δεκαετίας (δεν μιλάμε φυσικά για Lightbulb Sun κλπ), μπορώ να πω πως τούτο



είναι μάλλον ο καλύτερος δίσκος που χει βάλει την υπογραφή του, εδώ και πολλά χρόνια.
Prog Rock, χωρίς να ακούγεται παλιό, χωρίς να αντιγράφει, καθαρά Wilson-ικός ήχος.
Ομορφος ολόκληρος ο δίσκος, δεν κάνει κοιλιά(Σαμπρέλα ) πουθενά.
Άψογο παίξιμο από όλους και πολύ καλοβαλμένα πλήκτρα, πνευστά εδώ και κεί, γενικά μόνο ομορφιές.

edit: Λολ, το εξωφυλλο του άβαταρ και τούτο, τρόμαξαν μεταξύ τους.
δεν τον έχω λιώσει ακόμα τον δίσκο αλλά μου αρέσει πάρα πολύ. μερικές σκέψεις που έκανα ακούγοντας τον:
η προηγούμενη δουλειά του ήταν πολυ φιλόδοξη που μου εμοιαζε προσπάθεια αναβίωσης των 90s King Crimson (καθόλου τυχαίο που συμμετείχαν 3-4 μέλη τους) με υπεραπαιτητικό -ενορχηστρωτικά κυρίως- υλικό. πιθανώς στην περιοδεία που ακολούθησε κατάλαβε ότι η ζωντανή αναπαραγωγή αυτού του υλικού ήταν πολύ δύσκολη υπόθεση και αποφάσισε να ακολουθήσει πιο μινιμαλιστικές φόρμες. 70ς αναφορές σε σωστές δόσεις, γρήγορο prog rock αλλού, fusion περάσματα από εδώ κι από κει και ευτυχώς πολύ λιγότερο μέταλ από τα τελευταία PT.