Για τους Tool γράφτε λάθος, εκ παραδρομής τους κόλλησε το γενικότερο επιχείρημα του ήχου της εποχής, στον οποίο όμως σαφέστατα είχαν επιτυχία μέγιστη με συμμετοχές στο Ozzfest με όλους τους άλλους. Οπότε και αναφέρθηκαν στην ίδια πρόταση (ποιοι κάνανε επιτυχία τότε).
Βεβαίως, η ποπ μουσική περιλαμβάνει από το Pour Some Sugar On Me μέχρι το Riot of Violence με το πιασάρικο ρεφρενάκι. Shot in the Dark και Burning of Sodom, Still of the Night και One. Και αυτό το τελευταίο είναι το πιο τεντωμένο και ξεχειλωμένο από τις δύο πλευρές για να τα φέρω όσο πιο κοντά γίνεται. Ο μόνος τρόπος για να ισχυριστεί κανείς ότι η thrash μουσική υπήρξε ΚΑΙ pop μουσική της εποχής της, είναι μόνο χρησιμοποιώντας τον κυριολεκτικό ορισμό της λέξης popular, οπότε και οι Metallica είναι η μοναδική ποπ θρας μπάντα, με πλατινένιο το And Justice και χρυσό το Master (την εποχή τους). Από εκεί και πέρα το να κουβεντιάσω σοβαρά γιατί οι Οverkill, Exodus, Forbidden, οι Mekong Delta και οι Demolition Hammer δεν παίζουν pop μουσική δεν αισθάνομαι ικανός να κάνω στα σοβαρά.Originally Posted by 00i00
Θεματολογία βαριά και ελαφριά δεν το δέχομαι καν σαν επιχείρημα, γαμάτα και σκατά υπάρχουν σε κάθε είδος και ούτε το θρας είναι εξαίρεση. Το βαρύ το δικό σου μπορεί να είναι η παπαριά η δική μου και τ'ανάποδο. Σε γενικές γραμμές εφηβικές προσπάθειες να ακούγονται τσαντισμένοι, προκλητικοί και αργότερα αντιδραστικά "πολιτικά σκεπτόμενοι" (για Αμερικάνους λέμε) πολλοί, ενίοτε με θλιβερά αποτελέσματα (το λεγόμενο και CNN metal). Από εκεί και πέρα το να ξεριζώνεις κεφάλια ή να θυσιάζεις παρθένες ή να μιλάς για την παιδεραστία και την νεκροφιλία είναι όπως το πάρει ο καθένας.
Το δε sing-along μόνο ως κομπλεξισμό μπορώ να το εκλάβω, δεν κατάλαβα δηλαδή, είναι και αποκλειστικότητα της ποπ μουσικής ένα hook; Μνήσθιτί μου.
Τα μπλουζάκια και οι περιοδείες τώρα, με προβλημάτισαν πολύ περισσότερο, δεν περίμενα από εσένα τέτοιο σκάλωμα. Όλο αυτό υπάρχει στην ροκ μουσική από πολύ παλαιότερα. Οι πάνκηδες χαρντκοράδες τα ξέρουνε καλά αυτά πώς γίνονται, όπως τα ξέρανε και οι NWOBHM τύποι, όπως τα ήξερε κάθε μπάντα του γκαράζ: Ντέμο ηχογράφηση, σπρώξιμο στον δρόμο, μοίρασμα φυλλαδίων, οργάνωση συναυλιών με τις τοπικές μπάντες της σκηνής και από εκεί και πέρα δουλειά αν θες να πας μπροστά.
Δηλαδή λιώσιμο σε πρόβες, διατροφή με σκυλοτροφή και διαμονή όπου να'ναι και στο βανάκι και Thrashard ρε μουνιά. Αυτό έκαναν όλοι οι μεγάλοι του θρας, του χέβυ μέταλ και νομίζω οι περισσότερες μπάντες της παλιάς εποχής. Και αν σε προσέξουν, σε πρόσεξαν.
Και πάμε και στο ποιοι να σε προσέξουν και ποιοι πρόσεχαν, διότι "ακούγομαι" και ελπίζω να ακούσω και ανταπάντηση
Βεβαίως και ήταν underground label τότε, γνωρίζεις πώς ξεκίνησαν αυτές οι εταιρείες ή νομίζεις ότι η Roadrunner ήταν ανέκαθεν πολυθενική-υποκατάστημα της Warner με Slipknot και Dream Theater; Και πιάνω την Roadrunner, μιας και είναι η μοναδική από τις τρεις που έγινε πραγματικά μεγάλη εταιρεία με μεγάλη παρουσία στο mainstream. Ξεκίνησε σαν μια εταιρεία διανομής σαν την FM Records εδώ, που είχε την φαεινή ιδέα να βγάλει τον δίσκο των Mercyful Fate και μετά του King Diamond, ενώ έπιασε την καλή το '89 με τους Sepultura και τους Annihilator και κατάφερε με τους πρώτους και την φάση που το πήγαν με το Chaos AD και πέρα να εδραιωθεί στο μοντέρνο ήχο, τα νου και όλα αυτά και να πιάσει την πολύ-πολύ καλή. Κατά τα άλλα ήταν μια μικρομεσαία ανεξάρτητη που μεγάλωνε σταθερά γιατί εξυπηρετούσε μια σκηνή στα ντουζένια της και ακολουθούσε το underground και το προωθούσε κατάλληλα. Μαζί γιγαντώθηκαν αυτά.για τις πολυεθνικες τι να πω αληθεια??? εαν πιστευεις ακομα και τωρα οτι η Megaforce, Metal Blade, Roadrunner ηταν underground label τοτε οκ...προφανως εχουμε διαφορετικη αντιληψη περι underground, εσυ θεωρεις ως τετοιο τις δε ξερω κι εγω ποσες μπαντες της Roadrunner πχ που μπηκαν στο Billboard, ή τις μπαντες που δεν μπηκαν αλλα παραπονιοταν οτι στην ελλαδα ξερωγω δεν υπαρχουν σωστες αιθουσες για να μας κανουν την χαρη να παιξουν...ακουγεσαι
Περίπου το ίδιο ισχύει και για την Metal Blade του Brian Slagel, οπαδάρας ήταν και έβγαζε τις μπάντες που γούσταρε σαν πούστης, πρώτα από την Metal Massacre σειρά και μετά βγάζοντας δίσκους μπαντών. Όταν ο Rubin κούνησε το μαρούλι, έχασε τους Slayer. Σήμερα παραμένει μια κλασσική μεσαία μέταλ εταιρεία που αντιμετωπίζει κρίση όπως όλη η μπίζνα.
Η Megaforce δε έχασε τους metallica μόλις κούνησε η elektra το μαρούλι (1984 ή 85 δεν θυμάμαι ακριβώς, νωρίς πάντως) και μιλάμε για μια εταιρεία που έφτιαξε ιδιοκτήτης δισκάδικου επειδή καμιά από τις εταιρείες δεν ήθελε να κυκλοφορήσει το καταπληκτικό ποπ δίσκο Kill Em All. Ακόμα και όταν είχε στο ρόστερ Anthrax και Testament, η φάση σπρωχνόταν (και στις δύο μπάντες) από την Atlantic ή την Island ή τι σκατά κονέ παραρτήματα. Ο Zazula και η γυναίκα του, οι ιδιοκτήτες του κολοσσού, στήνανε καμιά συναυλία, δίνανε φράγκα (από το δισκάδικο) σε μπάντες για προβάδικα και μετά μανατζάρανε. Μέχρι να τους πάρουν οι γνώστες καρχαρίες μάνατζερ τις μπάντες που μόλις είχαν γίνει κερδοφόρες.
Τα ίδια πάνω κάτω ισχύουν και για την Noise, Under One Flag, Music for Nations, Combat, Peaceville, Nuclear Blast στα ξεκινήματα, Earache, μεταλλοεταιρείες ανεξάρτητες που γνώρισαν επιτυχία όπως θα γνώριζε κάθε ανεξάρτητη εταιρεία που ασχολούταν με ένα είδος στην ακμή του. Κάποιες γιγαντώθηκαν, κάποιες πήρανε πούλο, πολλές πουλήθηκαν σε μεγάλα μαγαζιά. Τι να λέει; Και πού να πιάσεις τις εταιρείες που ΔΕΝ τα κατάφεραν για διαφόρους λόγους (από ασχετοσύνη μέχρι απατεωνιά μέχρι ατυχία).
Τέλος, το τι είναι underground και τι δεν είναι, είναι μια κουβέντα που πολύευχαρίστως να την κάνουμε μια μέρα, ήδη έχω γράψει τα κερατά μου και βαριέμαι. Αλλά νομίζω πως αντιλαμβάνεσαι ότι στην μέταλ μουσική υπάρχει πλουσιότατο underground εξ από ανέκαθεν και τι σκατά, τόσα χρόνια που είμαι γίδι μέταλλος, ξέρω τι μου γίνεται. Θέλω να πω δεν νομίζω ότι έχω σύγχυση στο να ξεχωρίσω μια mainstream από μια underground μπάντα.
Απλά η κουβέντα ξέρω ότι χρειάζεται και μια συμφωνία εξ αρχής. Να συζητήσουμε για underground από την άποψη της προβολής που έχει κάτι στον κόσμο. Είτε ως κάτι που συμβαίνει τώρα και το ξέρουν λίγοι, είτε κάτι που συνέβη παλιά και επίσης σήμερα το ξέρουν λίγοι. Ακόμα και αν τότε το ξέρανε πολλοί. Συμφωνούμε σε αυτό; Ωραία.
Δεν ξέρω τι έχεις στο νου σου τώρα, κάτι πολύ ανδροπρεπές νομίζω από τον τόνο και το περιπαικτικό σου ύφος αλλά ντάξει, όπως μπορεί ο καθένας. Δεν θέλω να κάνω το ψυχολογικό προφίλ ενός αλητάμπουρα και την κοινωνική του περιγραφή, το έγραψα πολύ-πολύ πιο ελαφρά. Αλλά ναι, ο Paul Balloff μου έκανε για αλητάμπουρας, όπως και ο Mustaine πριν δει το φως το λιακοπουλιακό. Σκατόπαιδα ρεμάλια που κάνανε κραιπάλες και ναρκωτικά. Δεν ξέρω αν μετράγανε με το κοπίδι ή κάτι, πάντως.περι thrash αληταμπουρων γελω..προφανως δεν ειχες και τις καλυτερες σχεσεις με αλητες, δεν πειραζει, οπως μπορει ο καθενας
Αν εννοείς κάτι άλλο με το αλήτης μου λες.
