Κατώριμε η κριτική μου αφορούσε τα rational expectations. Δεν παραγνωρίζω την αξία τους (ως θεωρία, τα ιστορικά δεν τα κατείχα και ευχαριστώ για την αναδρομή), αλλά μου αρκεί η παραδοχή ότι "δεν ταιριάζουν παντού". Αυτά (και η "προέκταση" της υπόθεσης, το efficient market hypothesis) εννοούσα ότι δεν έχουν δώσει καλύτερα αποτελέσματα από μοντέλα ψυχολογίας κλπ. Αυτή η κριτική δεν είναι κάτι που έχει λήξει στα 70s, νομίζω τα παραλές λίγο - ακόμα γράφονται πράγματα γι' αυτό. Ακόμα υπάρχει κριτική στη θεωρία και μάλιστα στα θέματα που αναφέρω (bubbles κλπ). Βέβαια, επειδή είμαι έξω από το χορό, ίσως να μην μπορώ να διακρίνω αν οι επικριτές είναι "αξιόλογοι" οικονομολόγοι (του χαρβαρδ :ρ) και ίσως θα έπρεπε να τους αγνοήσω. Από την άλλη ίσως κι εσύ που είσαι μέσα στο χορό και έχεις αγαπημένους οικονομολόγους, μπορεί να αγνοείς αυτή την κριτική.
Όποιος σε διαβάζει νομίζει ότι τελικά όλα τα προβλήματα έχουν λυθεί και αρκεί να εφαρμόσει κανείς σωστά τις έτοιμες θεωρίες μας και μπορεί να προβλέψει τα πάντα. Αλλά ο ρουμπινι πχ είναι σε μια πολύ μικρή παρέα ανθρώπων που προέβλεψαν το housing bubble (και όπως λέει ο ίδιος δε χρησιμοποίησε μακροοικονομικά μοντέλα για να το κάνει - αν και δεν τον πιστεύω :ρ). Και από τότε έχει αστοχήσει σε πολλά (οκ οκ σταματάω).
