Μια ακόμα πιο εξαιρετική εποχή.

[Odonian]

Ε όχι, ήταν κάτι σαν τον οδοντίατρο που σε βάζει να πλαίνεις τα δόντια σου. Τζογάρει απο την άποψη οτι δεν μπορεί να είναι 100% οτι αν τα πλύνεις δεν θα σου χαλάσουν, αλλα είναι σίγουρος οτι στατιστικά είσαι πολύ καλύτερα αν τα πλαίνεις. Ετσι κι εδώ, στατιστικά μια χώρα που εχει το employment act είναι πολύ καλύτερα απο μία χώρα που δεν το έχει.

Άρα δεν μιλάμε για πρόβλεψη. Είναι μια ασφαλέστατη κίνηση. Από τη στιγμή που είσαι σίγουρος ότι δε θα έχεις αρνητικές επιπτώσεις, τι έχεις να χάσεις; Κορώνα κερδίζεις 10 ευρώ, γράμματα δε χάνεις τίποτα. Μια χαρά. Αν δεν εμπεριέχει ρίσκο κάτι, δεν είναι πρόβλεψη.

κάπου εδώ γελάμε. Ενα ασάμπσιον δεν μπορείς ποτέ να το ξεχωρίσεις απο τη θεωρία και να το τεστάρεις αυτόνομα, αυτό είναι ποιντ που δεχονται φυσικομαθηματικοί και φιλοσοφοι επιστήμης απο καιρο. Το μονο που μπορείς να κάνεις είναι να κρίνεις κατα πόσο οι προβλέψεις μιας θεωριας ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και αν όχι να την απορρίψεις. ΠΧ η γενική σχετικότητα εχει οχι απλώς αναπόδεικτα αλλα λάθος assumptions για το πως λειτουργεί ο μικρόκοσμος, αλλα επειδή οι προβλέψεις της θεωρίας δεν μπορούν να αποριφθουν τη θεωρούμε αξιόπιστη. Ενα μοντελο το κρινουμε με βάση του ποσο καλά προβλέπει τον κόσμο, όχι με βάση το πόσο ρεαλιστικές είναι οι υποθέσεις του.

Δεν ισχύει πάντα αυτό που λες. Το να εφαρμόζεις τη θεωρία που ανέφερες σε κάθε είδους πρόβλεψη είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο και κάτι που τα δεδομένα σου θα αργήσουν πολύ να το δείξουν. Γίνεται λίγο τεχνικό το ζήτημα τώρα αλλά εντοπίζω διάφορα προβλήματα. πχ

1. Όταν γράφω παραπάνω για αναπόδεικτους ισχυρισμούς, εννοώ σαν τον ισχυρισμό που κάνει η θεωρία ότι οι προβλέψεις είναι γενικά σωστές (και πιο συγκεκριμένα, τα λάθη είναι τυχαία). Αυτό είναι μάλλον όχι μόνο αναπόδεικτο, αλλά λάθος, αφού τα λάθη είναι συχνότατα μόνο προς μια κατεύθυνση των σημείων ισορροπίας, αυτή που ευννοείται από την παρούσα κοινωνικοπολιτική κατάσταση.
2. Παρόμοιο με το προηγούμενο είναι το ζήτημα του perfect information, το οποίο υποθέτουν αυτά τα συστήματα (ότι λαμβάνουμε υπόψιν και τις προβλέψεις για κάθε δράση πριν δράσουμε κλπ). Το σύστημα είναι τρομερά πολύπλοκο για να κάνει κάτι τέτοιο οποιοσδήποτε policy maker. Τελικά καταλήγει να... προβλέπει.
3. Γενικά η όλη θεωρία είναι επί της ουσίας μια εφαρμογή game theory. Ως τέτοια, πρέπει σε κάθε εφαρμογή της να μας λέει τι παιχνίδι παίζουμε - δεν είμαι έτοιμος να δεχτώ ότι τα ίδια assumptions που έχουμε σε ενός είδους πρόβλεψη είναι πανομοιότυπα σε ενός άλλου. Είμαστε σίγουροι ότι υπάρχει μόνο ένα σημείο ισορροπίας; τι σημείο είναι αυτό, ποιες ιδιότητες έχει; Τα δεδομένα αλλάζουν πολύ με άλλα assumptions.
4. Η θεωρία δεν αφήνει περιθώριο για metagaming. Από τη στιγμή που ένας οικονομικός οίκος έχει κέρδος αν μειωθεί μια τιμή, γνωρίζοντας και δεχόμενος την θεωρία των rational expectations, μπορεί να δώσει κατάλληλες προβλέψεις ώστε να την επηρεάσει, χωρίς αυτές να προκύπτουν από οικονομικά μοντέλα. Από τη στιγμή που πολλοί πλέον λαμβάνουν υπόψιν (με την ίδια θεωρία) τις προβλέψεις που γίνονται πριν καταλήξουν στο πιθανότερο τελικό αποτέλεσμα, τα νούμερα βγαίνουν λάθος. Κλασικά cold war game theory ζητήματα δηλαδή.

Αρχες 2009 είχε πει οτι οι αμερικάνικες τράπεζες θα τον πίναν στα στρες τεστ.

Μάλιστα. For the record έχει κατά τη γνώμη μου κάνει αρκετά λάθη στις προβλέψεις του για την αμερικανική οικονομία.

Οχι, αλλα αυτό έχει να κάνει με το οτι ο άνθρωπος πρώτα διαλέγει την ιδεολογία και μετά ψάχνει τρόπους να την στηρίξει. Δηλαδή αν κάποιος πιστεύει σε μια ιδεολογία που συμπίπτει με αυτά που λέει κάποιος οικονομολόγος, τότε γινεται "φαν του", πράγμα που δεν εχει να κάνει με το αν οι προβλέψεις είναι λάθος ή σωστες, αλλα με το κατα πόσο τα συμπαιράσματα του οικονομολόγου συμπίπτουν με την ιδεολογία των φανμπόιδων. Δηλαδη αν ο ρουμπίνι έλεγε Α και πέντε φανμπόυς που η ιδεολογία τους λέει επίσης Α, τοτε οι φανμπους θα αναφέρουν τον ρουμπίνι οταν τσακώνονται στη συνέλευση της σχολής τους, αλλα αν ο ρουμπίνι πεί μετα Β, οι φανμπους θα βρουν κάποιον άλο τρόπο να στηρίξουν το Α, δεν θα μετακινηθουν στο Β. Και αυτό είναι πρόβλημα που δεν έχει σχέση με το τι κάνουν οι οικονομολόγοι αλλα με τη διάθεση για τρολάρισμα των φανμπόυδον.

Ε και που είναι το κακό να σχολιάζει και ένας Οντόνιαν τους περιορισμούς των οικονομολόγων και των θεωριών τους, ως απάντηση στους φανμποηζ; Επίσης, ας μην ξεχνάμε και οι οικονομολόγοι έχουν ιδεολογία. Τα κακά της ζωής.

[katwrimos]

1. Όταν γράφω παραπάνω για αναπόδεικτους ισχυρισμούς, εννοώ σαν τον ισχυρισμό που κάνει η θεωρία ότι οι προβλέψεις είναι γενικά σωστές (και πιο συγκεκριμένα, τα λάθη είναι τυχαία). Αυτό είναι μάλλον όχι μόνο αναπόδεικτο, αλλά λάθος, αφού τα λάθη είναι συχνότατα μόνο προς μια κατεύθυνση των σημείων ισορροπίας, αυτή που ευννοείται από την παρούσα κοινωνικοπολιτική κατάσταση.
2. Παρόμοιο με το προηγούμενο είναι το ζήτημα του perfect information, το οποίο υποθέτουν αυτά τα συστήματα (ότι λαμβάνουμε υπόψιν και τις προβλέψεις για κάθε δράση πριν δράσουμε κλπ). Το σύστημα είναι τρομερά πολύπλοκο για να κάνει κάτι τέτοιο οποιοσδήποτε policy maker. Τελικά καταλήγει να... προβλέπει.
3. Γενικά η όλη θεωρία είναι επί της ουσίας μια εφαρμογή game theory. Ως τέτοια, πρέπει σε κάθε εφαρμογή της να μας λέει τι παιχνίδι παίζουμε - δεν είμαι έτοιμος να δεχτώ ότι τα ίδια assumptions που έχουμε σε ενός είδους πρόβλεψη είναι πανομοιότυπα σε ενός άλλου. Είμαστε σίγουροι ότι υπάρχει μόνο ένα σημείο ισορροπίας; τι σημείο είναι αυτό, ποιες ιδιότητες έχει; Τα δεδομένα αλλάζουν πολύ με άλλα assumptions.
4. Η θεωρία δεν αφήνει περιθώριο για metagaming. Από τη στιγμή που ένας οικονομικός οίκος έχει κέρδος αν μειωθεί μια τιμή, γνωρίζοντας και δεχόμενος την θεωρία των rational expectations, μπορεί να δώσει κατάλληλες προβλέψεις ώστε να την επηρεάσει, χωρίς αυτές να προκύπτουν από οικονομικά μοντέλα. Από τη στιγμή που πολλοί πλέον λαμβάνουν υπόψιν (με την ίδια θεωρία) τις προβλέψεις που γίνονται πριν καταλήξουν στο πιθανότερο τελικό αποτέλεσμα, τα νούμερα βγαίνουν λάθος. Κλασικά cold war game theory ζητήματα δηλαδή..

Οχι, τα έχεις μπλέξει αρκετά. Δεν έχει να κάνει με Game Theory το θέμα (τα μαθηματικά είναι εντελώς διαφορετικα), επίσης έχεις μπλεξει το θέμα των πληροφοριών, χωρίς να φταίς βεβαια γιατι η έννοια information στα οικονομικά έχει τουλάχιστον τρεις σημασίες. Αλλα επειδή βγήκε το Skyrim και πρεπει να φτιάξω εναν αλήτη Dark Elf Archer σου αναφέρω πολύ συνοπτικα:

1. Οχι, αυτό που λες δεν ισχύει. Δηλαδή ισχύει αλλα έχει ξεπεραστεί το πρόβλημα
2. Τα neoclassical economics δεν υποθέτουν ΠΑΝΤΑ perfect information, αλλα μόνο οταν η υπόθεση αυτή δεν επηρεάζει την ικανότητα του μοντέλου να προβλέπει με ακρίβεια. ΠΧ μοντέλα της αγοράς εργασιας του Stiglitz ή μοντέλα για την αγορά ασφάλειας κλπ, δεν υποθέτουν τέλεια πληροφόρηση. Rational Expectations ειναι εντελώς διαφορετική έννοια απο την τέλεια πληροφόρηση btw.
3. Τα μικροοικονομικά ίσως να βασίζονται σε κάποιο βαθμό σε Game Theory αλλα μιλάμε για πολύ χαλαρή σχέση. Αλλα τα ΜΑΚΡΟ οικονομικα, με τα οποία ασχολείται ο κατώριμος, ο κρουγκμαν και ο ρουμπίνι (α, και ο παπαδήμος) δεν έχουν μεγάλη σχέση, τα μαθηματικά ενος τυπικού μοντέλου πχ το Solow Model ειναι απλούστατο ντιφερένσιαλ κάλκιουλους. Τα σύγρονα μακροοικονομικά μοντέλα μαθηματικώς είναι βασισμένα σε Partial Differential Equations (δεν έχω ιδεα ποιος είναι ο ελληνικός όρος) και ειναι σε συννεχή χρόνο, οποτε κάποιες έννοιες απο Game Theory χρησιμοποιούνται (πχ οι παικτες διαλέγουν τη στρατηγική που βελτιστοποιεί το εισόδημά τους) αλλα οι τεχνικές επίλυσης τέτοιων προβλημάτων είναι πολύ διαφορετικές γιατι δεν υπάρχει η έννοια της "Σειράς" που είναι απαραίτητη.
4. Ναι, προφανώς, αλλα και αυτό έχει ληφθεί υπόψη. Και όχι, κανείς δεν μπορεί να επηρεάσει την πορεία της ΜΑΚΡΟ οικονομιας. Ναι ίσως για ενα μικρό χρονικό διάστημα να μπορεί κανείς να επηρεάσει την πορεία του χρυσού ή της βενζίνης και να γίνει πλουσιος (στην πράξη συνήθως τέτοιοι τύποι χρεοκοπούν αργά η γρήγορα) αλλα δεν μπορεί να επηρεάσει την μακροοικονομια. Δηλαδη αν αύριο η Γκολντμαν σαξ πει οτι η αναπτυξη του ΑΕΠ θα είναι 20% για το 2012, το μονο που θα πετύχει θα είναι πολύς κόσμος να αγοράσει μετοχές και να την πατήσει, αλλα η ανάπτυξη θα είναι αυτή που είναι είτε η γκολντμαν πει 20% είτε -20% (και ναι, υπάρχει κόσμος που παίρνει τις προβλέψεις απο τέτοιες εταιρίες και ερευνά ποιες τιμές επηρεάζονται και ποιές όχι).

Α και για το employment act μπορεί τώρα να σου φαινεται ασφαλές, με την ίδια έννοια που μια εξαγωγή δοντιού σου φαίνεται ασφαλής, αλλα είμαι σίγουρος οτι ο πρώτος οδοντιατρος που έβαλε τανάλια στο στόμα του συγχωριανού που είχε πονόδοντο στο χωριό τους την εποχή του χαλκού, δεν ήταν καθόλου σιγουρος τι θα γίνει αφου βγάλει το πρώτο δόντι ασθενούς.

Αυτά που λές ήταν σοβαρά ερωτήματα στα 70ς αλλα έχουν απαντηθεί εξαντλητικά.

[nekrobutcher]

/

[Odonian]

1. Οχι, αυτό που λες δεν ισχύει. Δηλαδή ισχύει αλλα έχει ξεπεραστεί το πρόβλημα

Εντάξει!

2. Τα neoclassical economics δεν υποθέτουν ΠΑΝΤΑ perfect information, αλλα μόνο οταν η υπόθεση αυτή δεν επηρεάζει την ικανότητα του μοντέλου να προβλέπει με ακρίβεια. ΠΧ μοντέλα της αγοράς εργασιας του Stiglitz ή μοντέλα για την αγορά ασφάλειας κλπ, δεν υποθέτουν τέλεια πληροφόρηση. Rational Expectations ειναι εντελώς διαφορετική έννοια απο την τέλεια πληροφόρηση btw.

Έχεις δίκιο ότι χρησιμοποιούμε καμιά φορά ίδιες λέξεις για άλλα πράγματα. Εδώ εννοώ ότι για να δουλέψει ένα μοντέλο πρόβλεψης που πρϋποθέτει ότι η ίδια η πρόβλεψη επηρεάζει το αποτέλεσμα, πρέπει να έχει έναν τρόπο να λαμβάνει υπόψιν πόσο αυτή η πρόβλεψη φτάνει στους ανθρώπους που ενδιαφέρονται και πόσο αυτοί την αξιολογούν κατάλληλα.

3. Τα μικροοικονομικά ίσως να βασίζονται σε κάποιο βαθμό σε Game Theory αλλα μιλάμε για πολύ χαλαρή σχέση. Αλλα τα ΜΑΚΡΟ οικονομικα, με τα οποία ασχολείται ο κατώριμος, ο κρουγκμαν και ο ρουμπίνι (α, και ο παπαδήμος) δεν έχουν μεγάλη σχέση, τα μαθηματικά ενος τυπικού μοντέλου πχ το Solow Model ειναι απλούστατο ντιφερένσιαλ κάλκιουλους. Τα σύγρονα μακροοικονομικά μοντέλα μαθηματικώς είναι βασισμένα σε Partial Differential Equations (δεν έχω ιδεα ποιος είναι ο ελληνικός όρος) και ειναι σε συννεχή χρόνο, οποτε κάποιες έννοιες απο Game Theory χρησιμοποιούνται (πχ οι παικτες διαλέγουν τη στρατηγική που βελτιστοποιεί το εισόδημά τους) αλλα οι τεχνικές επίλυσης τέτοιων προβλημάτων είναι πολύ διαφορετικές γιατι δεν υπάρχει η έννοια της "Σειράς" που είναι απαραίτητη.

Το συνδέω με το παραπάνω, λέγοντας ότι όταν έχεις ομάδες ανθρώπων που παίρνουν αποφάσεις κλπ, πάντα έχει game theory στοιχεία. Δεν έγραψα για όλη τη μακροοικονομία, αλλά για το συγκεκριμένο θέμα που έθεσες, τα rational expectations. Γράφει το άρθρο που πόσταρες:

"Rational expectations theories were developed in response to perceived flaws in theories based on adaptive expectations. Under adaptive expectations, expectations of the future value of an economic variable are based on past values. For example, people would be assumed to predict inflation by looking at inflation last year and in previous years. Under adaptive expectations, if the economy suffers from constantly rising inflation rates (perhaps due to government policies), people would be assumed to always underestimate inflation. This may be regarded as unrealistic - surely rational individuals would sooner or later realize the trend and take it into account in forming their expectations?
The hypothesis of rational expectations addresses this criticism by assuming that individuals take all available information into account in forming expectations. Though expectations may turn out incorrect, they will not deviate systematically from the expected values."


Αυτό είναι κάτι βγαλμένο από βιβλία θεωρίας παιγνίων! Άσχετα αν η πρόβλεψη καθεαυτή χρησιμοποιεί τελικά όποια άλλα μαθηματικά θες.

4. Ναι, προφανώς, αλλα και αυτό έχει ληφθεί υπόψη. Και όχι, κανείς δεν μπορεί να επηρεάσει την πορεία της ΜΑΚΡΟ οικονομιας. Ναι ίσως για ενα μικρό χρονικό διάστημα να μπορεί κανείς να επηρεάσει την πορεία του χρυσού ή της βενζίνης και να γίνει πλουσιος (στην πράξη συνήθως τέτοιοι τύποι χρεοκοπούν αργά η γρήγορα) αλλα δεν μπορεί να επηρεάσει την μακροοικονομια. Δηλαδη αν αύριο η Γκολντμαν σαξ πει οτι η αναπτυξη του ΑΕΠ θα είναι 20% για το 2012, το μονο που θα πετύχει θα είναι πολύς κόσμος να αγοράσει μετοχές και να την πατήσει, αλλα η ανάπτυξη θα είναι αυτή που είναι είτε η γκολντμαν πει 20% είτε -20% (και ναι, υπάρχει κόσμος που παίρνει τις προβλέψεις απο τέτοιες εταιρίες και ερευνά ποιες τιμές επηρεάζονται και ποιές όχι).

Ρε κατωριμε κάνουμε flip flop ανάμεσα σε μεγέθη. Δε γράφω ότι θα επηρεαστεί και η πορεία του ήλιου αν η Σαξ κάνει λάθος πρόβλεψη. Όταν όμως έχεις για παράδειγμα ένα χρηματιστήριο στο οποίο ο κάθε χρηματιστής, λαμβάνοντας υπόψιν το γενικότερο κλίμα που είναι υπέρ της αγοράς μετοχών δίνει και αυτός τέτοια εντολή, τελικά έχουμε μια φούσκα που έχει προκληθεί από τις προβλέψεις για αύξηση που τάισαν η μια την άλλη και όχι από οικονομικά μεγέθη.

Γενικά η υπόθεση των rational expectations δεν είναι κάτι που έχει δώσει καλύτερα αποτελέσματα σε προβλέψεις πχ του χρηματιστηρίου, από λιγότερο μαθηματικά μοντέλα ψυχολογίας και μάλιστα αυτής της πρωτόγονης, της συμπεριφοριακής (καλά το λέω στα ελληνικά; ).

Α και για το employment act μπορεί τώρα να σου φαινεται ασφαλές, με την ίδια έννοια που μια εξαγωγή δοντιού σου φαίνεται ασφαλής, αλλα είμαι σίγουρος οτι ο πρώτος οδοντιατρος που έβαλε τανάλια στο στόμα του συγχωριανού που είχε πονόδοντο στο χωριό τους την εποχή του χαλκού, δεν ήταν καθόλου σιγουρος τι θα γίνει αφου βγάλει το πρώτο δόντι ασθενούς.

Δεν έγραφες ότι ήταν σίγουροι; Κάτι δεν κατάλαβα.

Καλό Skyrim. Μην ξεχνάς να τρως και να κοιμάσαι. Partial dif eq είναι οι μερικές διαφορικές εξισώσεις, όρος που έχει δώσει ώρες γέλιου και κούρασης στους συναδέλφους μου (μόνο μερικές; χοχοχοχο βλάκες).

[chris_boss]

Αυτό που έλειπε από το διαδίκτυο
Το να 'σαι δεξιός δεν είναι ντροπή. Η ιστοσελίδα «http://www.dexios.gr/» έρχεται να καλύψει
ένα μεγάλο κενό στην ενημέρωση και να σημάνει την επάνοδο της δεξιάς στην πολιτική συνείδηση των Ελλήνων, αποκαθιστώντας το όνομα μιας παρατάξεως, που διασύρθηκε τόσο από τους αντιπάλους της όσο και από αυτούς που υποτίθεται την εκπροσωπούσαν.

[ikonoklast]

Αυτό που έλειπε από το διαδίκτυο
Το να 'σαι δεξιός δεν είναι ντροπή. Η ιστοσελίδα «http://www.dexios.gr/» έρχεται να καλύψει
ένα μεγάλο κενό στην ενημέρωση και να σημάνει την επάνοδο της δεξιάς στην πολιτική συνείδηση των Ελλήνων, αποκαθιστώντας το όνομα μιας παρατάξεως, που διασύρθηκε τόσο από τους αντιπάλους της όσο και από αυτούς που υποτίθεται την εκπροσωπούσαν.

Κρίνοντας απο τις sidebar πάντως εγώ... φευγάτους τους βλέπω

[nothingman]

ΛΟΛ

[Odonian]

[nekrobutcher]

είμαι σε σύγχυση ...

[katwrimos]

Όταν όμως έχεις για παράδειγμα ένα χρηματιστήριο στο οποίο ο κάθε χρηματιστής, λαμβάνοντας υπόψιν το γενικότερο κλίμα που είναι υπέρ της αγοράς μετοχών δίνει και αυτός τέτοια εντολή, τελικά έχουμε μια φούσκα που έχει προκληθεί από τις προβλέψεις για αύξηση που τάισαν η μια την άλλη και όχι από οικονομικά μεγέθη.

Γενικά η υπόθεση των rational expectations δεν είναι κάτι που έχει δώσει καλύτερα αποτελέσματα σε προβλέψεις πχ του χρηματιστηρίου, από λιγότερο μαθηματικά μοντέλα ψυχολογίας και μάλιστα αυτής της πρωτόγονης, της συμπεριφοριακής (καλά το λέω στα ελληνικά; ).

Ναι, για αυτό όμως υπάρχουν δύο πράγματα που δεν λαμβάνεις υπόψη σου. Το πρώτο είναι οτι τα μοντέλα για τη λειτουργία του χρηματιστηρίου λαμβάνουν υπόψη σου αυτό που λές (για χρηματιστές και φούσκες). Ναι, στα 70ς ηταν της μοδας η υπόθεση οτι οι αγορές κινουνται λογικά και προβλέψιμα αλλα σου ξαναλέω, αναφέρεις κριτικές που εχουν γίνει άπειρες φορές και έχουν εξεταστεί απο άπειρους τύπους απο όλες τις πιθανές μεριές. Το μοντέλο που παρέθεσα ειναι χαρακτηριστικό και ειναι το mainstream μοντέλο που διδάσκουν ολα τα σοβαρά πανεπιστήμια (εκτος απο το σικάγο) και οι τυποι που το ανέπτυξαν ειναι εχμ, ο μετέπειτα υπουργός οικονομικών του Ομπάμα (και νυν πρύτανης του FUCKING HARVARD i.e. αφεντικό του παπαδήμου), ο καθηγητής με τα περισσότερα citation στις κοινωνικές επιστήμες και γενικώς τα ατομα που θεωρούνται mainstream στα οικονομικά. Δηλαδή δεν γινεται να κριτικάρεις κάτι που δεν έχεις κάνει τον κόπο ούτε καν να κλικάρεις το λινκ...

Όσον αφορά τα rational expectations/lucas critique είναι απλώς ένα εργαλείο. Δεν έχει σημασία αν οι ανθρωποι εχουν όντως rational expectations (δεν έχουν). Αυτό που έχει σημασία ειναι αν υποθέσεις οτι έχουν, τι προβλέψεις θα κάνει το μοντέλο σου. Σε μοντέλα για τα χρηματιστήρια προφανώς ειναι χαζό να υποθέσεις rational expectations, σε μοντέλα μακροοικονομίας όμως, είναι απαραίτητα σε πολλές περιπτώσεις. Αλλα και εδω σου ξαναλέω οτι ανασύρεις ερωτήματα απο τα 60ς. Για να καταλάβεις γιατί υπάρχει τόση τρέλα με τα rational expectations, πρεπει να δεις το background. Στην αμερική την περίοδο εκείνη υπήρχε η άποψη οτι το κράτος μπορεί να μειώσει την ανεργία αν δεχτεί τον πληθωρισμό, κάτι το οποίο λάτρευε η κεντροαριστερά η οποία απο ιστορική σύμπτωση τότε είχε το πάνω χέρι και στους δημοκρατικούς και στους ρεπουμπλικανούς (μπορεί να φαίνεται περίεργο σε μας που η ΝΟΥ ΔΟΥ και το ΠΑΣΟΚ λενε σήμερα τις ίδιες μαλακίες που λεγαν πριν 40 χρονια αλλα στην αμερική οι ρεπουμπλικάνοι δεν ηταν δεξιο κομμα παντα) γιατι ο πληθωρισμός είναι η καλύτερη φάση για την αστική κεντροαριστερα γιατι στην ουσία παιρνει λεφτά απο τους πλούσιους χωρίς να τους βάλει φόρους. Βγήκε τότε λοιπον ο Bob Lucas και ο Milton Friedman και είπαν οτι κοιτάξτε να δείτε, εμείς πιστεύουμε οτι πρέπει στα μοντέλα μας να υποθέσουμε rational expectations, οτι δηλαδή οι καταναλωτές και οι επιχειρήσεις θα αλλάξουν τη συμπεριφορά τους για να εκμεταλευτούν την κρατική πολιτική, με αποτέλεσμα ο πληθωρισμος να χάσει την ικανότητα του να μειώνει την ανεργία. Στην αρχή, ο κόσμος γέλαγε και έλεγε αυτό που λές παραπάνω, οτι ενας ψυχολόγος μπορεί να σου επιβεβαιώσει οτι ο κοσμος δεν εχει rational expectations και δρα πιο "αυθόρμητα". Ελα όμως που στο τέλος ο Φριντμαν βγήκε αληθινός και οι προβλέψεις του επαληθεύτηκαν. Και εδώ μιλάμε για τον θρίαμβο του πανεπιστημίου του σικάγο και για τον πραγματικό λόγο που έγινε θρύλος ο Φριντμαν, οχι για τις πολιτικές του απόψεις (και η Ανν Ραντ είχε παρόμοιες απόψεις αλλα θεωρείται σουργελο, οπως και ο Φον Μισες και αλλα καλα παιδια) αλλα γιατι είχε τα αρχίδια να διαφωνήσει με το σύνολο του τότε οικονομικού κατεστημένου και να προβλέψει οτι σε 5 χρόνια θα γίνει αυτό που δεν έχει γίνει ποτέ ως τότε, δηλαδη ΚΑΙ πληθωρισμός ΚΑΙ ανεργία. Μιλάμε δηλαδή για ρουμπινι*100 γιατι ο ρουμπίνι προέβλεψε κατι το οποίο είχε ξαναγίνει πολλές φορες (χρηματοπιστωτική κρίση) ενώ ο Φριντμαν προέβλεψε κάτι που δεν είχε ξαναγίνει ποτέ σε 2000 χρόνια κατεγραμμένης ανθρώπινης ιστορίας.

Τοτε λοιπόν ξεκίνησε απο τη μια μεριά μια επανάσταση στα οικονομικά μοντέλα που οδήγησαν στο σημερινό πληθωρισμό γύρω στο 2% (πριν τα 80ς ο πληθωρισμός ηταν διψήφιος), τα οποία ηταν βασισμένα σε rational expectations σε τεράστιο βαθμό. Παράλληλα επειδή τα μοντέλα με μερικές διαφορικές εξισώσεις (οκ αρχίζω να πιάνω το αστείο) που πηγαίναν πακέτο με rational expectations απαιτούσαν πολύ εξειδικευμένες γνοσεις, μετέφεραν τη συζήτηση απο το πολιτικό επίπεδο στο τεχνικο. Ετσι πολλοι αριστεροί οπως ο Κρουγκμαν και ο Στιγκλιτς τη φέρανε πισώπλατα στο πανεπιστημιακό κατεστημένο, γιατι μπορούσαν μεσα απο πολύπλοκα μαθηματικά να συναγονιστούν με συντηριτικούς οικονομολόγους σε ενα ουδέτερο γήπεδο. Αν ήσουν αριστερός καθηγητής ΠΡΙΝ τη μαθηματικοποίηση των οικονομικών στην καλύτερη περίπτωση έμενες ενας γραφικός όπως ο Minsky, ΜΕΤΑ την μαθηματικοποίηση ομως μεταμφίεζες τα ριζοσπαστικά στοιχεία της ερευνάς σου πίσω απο μαθηματικα και rational expectations και χτύπαγες νομπελ (οπως οι δύο παραπάνω). Η ιστορία συνεχίζεται οποτε σε παραπέμπω στον κρουγκμαν και στον Νοε Σμιθ για το πως εξελιχτηκε το πράγμα μετα τα late 70ς.

Το παραπάνω στο λέω για να καταλάβεις το λόγο που οι οικονομολόγοι εχουν πάντα την κουβέντα rational expectations πρόχειρη. Όχι επειδή πιστεύουν οτι ταιριάζουν παντού αλλα γιατι ειναι συνδεδεμένα με τις πιο επικές μαχες στα κορυφαία πανεπιστήμια.

[KoiliaSamprela]

είμαι σε σύγχυση ...

Σε αυτό το παράλληλο σύμπαν που ζει, κέρδισε τις εκλογές, εσύ λοιπόν έχεις το πρόβλημα και όχι αυτός!

[Sotos_The_Tequiler]

Ελπίζω να εκνευρίζει κι άλλους αυτό το σκηνικό γιατί εγώ πραγματικά αηδίασα...

[chris_boss]

κατώριμε αντί να ασχολείσαι με τις μαλακίες του οδόνιαν, πες τι παίζει με την επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μετά το κούρεμα και πόσο μπορεί να σχετίζεται η επιλογή παπαδήμου για το θέμα κοινών/προνομιούχων μετοχών.

[Odonian]

Κατώριμε η κριτική μου αφορούσε τα rational expectations. Δεν παραγνωρίζω την αξία τους (ως θεωρία, τα ιστορικά δεν τα κατείχα και ευχαριστώ για την αναδρομή), αλλά μου αρκεί η παραδοχή ότι "δεν ταιριάζουν παντού". Αυτά (και η "προέκταση" της υπόθεσης, το efficient market hypothesis) εννοούσα ότι δεν έχουν δώσει καλύτερα αποτελέσματα από μοντέλα ψυχολογίας κλπ. Αυτή η κριτική δεν είναι κάτι που έχει λήξει στα 70s, νομίζω τα παραλές λίγο - ακόμα γράφονται πράγματα γι' αυτό. Ακόμα υπάρχει κριτική στη θεωρία και μάλιστα στα θέματα που αναφέρω (bubbles κλπ). Βέβαια, επειδή είμαι έξω από το χορό, ίσως να μην μπορώ να διακρίνω αν οι επικριτές είναι "αξιόλογοι" οικονομολόγοι (του χαρβαρδ :ρ) και ίσως θα έπρεπε να τους αγνοήσω. Από την άλλη ίσως κι εσύ που είσαι μέσα στο χορό και έχεις αγαπημένους οικονομολόγους, μπορεί να αγνοείς αυτή την κριτική.

Όποιος σε διαβάζει νομίζει ότι τελικά όλα τα προβλήματα έχουν λυθεί και αρκεί να εφαρμόσει κανείς σωστά τις έτοιμες θεωρίες μας και μπορεί να προβλέψει τα πάντα. Αλλά ο ρουμπινι πχ είναι σε μια πολύ μικρή παρέα ανθρώπων που προέβλεψαν το housing bubble (και όπως λέει ο ίδιος δε χρησιμοποίησε μακροοικονομικά μοντέλα για να το κάνει - αν και δεν τον πιστεύω :ρ). Και από τότε έχει αστοχήσει σε πολλά (οκ οκ σταματάω).

[katwrimos]

κατώριμε αντί να ασχολείσαι με τις μαλακίες του οδόνιαν, πες τι παίζει με την επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μετά το κούρεμα και πόσο μπορεί να σχετίζεται η επιλογή παπαδήμου για το θέμα κοινών/προνομιούχων μετοχών.

ε η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ειναι απαραίτητη αν μείνουμε στο ευρώ, αλλα δεν είναι κατι που θα έχει άμεσες συνέπειες. Το θέμα κοινών/προνομιούχων δεν έχει μεγάλη σημασία γιατι στην ουσία οι τράπεζες και με προνομιούχες πάλι οτι πει το κράτος θα κάνουν. Αυτό που έχει σημασία είναι σε τι τιμη θα πάρει το κράτος τις μετοχές, πχ οταν οι ΗΠΑ εθνικοποίησαν τη citι group αγόρασαν τις μετοχές με χαμηλή τιμή και βγάλαν μεγάλα κέρδη όταν τις πούλησαν, ενω στην εθνικοποίηση της General Motors που πλήρωσε μεγαλύτερη τιμή. Ενα κλασικό παράδειγμα του πόσο μαλάκες είναι κατα κανόνα οι συνδικαλιστες, επειδή δεν ήθελαν να μειωθούν οι συντάξεις τους που ηταν συνδεδεμενες με την τιμή της μετοχής (ποια γκουχ γκουχ δεη μου θυμίζει αυτή η ιστορία?) πιέσαν τον ομπάμα να δώσει περισσότερα λεφτα και το κράτος να ζημιωθεί με μερικές δεκάδες δις (αυτοι που τρίβαν πραγματικά τα χέρια τους ήταν οι ιδιώτες μέτοχοι της GM (δηλαδη οι υπερ-καπιταλες αυτού του πλανήτη) γιατι χωρίς τους συνδικαλιστές θα έχαναν τα λεφτά τους όπως οι μέτοχοι της σίτι.

Μποτομ λάιν: Μπορεί ο μπάρμπας μας να λέει οτι οι συνδικαλιστές είναι καλοι ανθρωποι που αγωνίζονται για τα δικαιώματά μας, στην πραγματικότητα οι συνδικαλιστές ενδιαφέρονται για τα δικά τους συμφέροντα και τα προωθούν ακόμα και όταν αυτό συναιπάγεται οτι για κάθε 1 δόλάριο που θα παίρνει ο συνταξιούχος εργάτης θα παίρνει 9 ο καπιταλιστής και αυτά τα 9 δολάρια θα κοπούν απο σχολεία και νοσοκομεα.

Αυτά (και η "προέκταση" της υπόθεσης, το efficient market hypothesis) εννοούσα ότι δεν έχουν δώσει καλύτερα αποτελέσματα από μοντέλα ψυχολογίας κλπ. Αυτή η κριτική δεν είναι κάτι που έχει λήξει στα 70s, νομίζω τα παραλές λίγο - ακόμα γράφονται πράγματα γι' αυτό. .

Οντόνιαν κάνεις λάθος. Το θέμα της ΕΜΗ (το οποίο γνορίζω άριστα γιατι είχα γράψει τη διπλωματική μου σε σχετικό θεμα) έχει σταματήσει να είναι αμφιλεγόμενο. Ο μοναδικός υπέρμαχος της ΕΜΗ που έχει μείνει είναι ο Φάμα και μερικά τσιράκια του στο πανεπιστήμιο του Σικάγο. Αλλα ακόμα και αυτός παραδέχεται οτι οι behavioral finance τύποι εχουν κάποια πόιντς. Θελω να πώ, αυτό που έλεγε ο Φάμα (και οι υπόλοιποι του κλαμπ σικάγο) στα 70ς ήταν οτι οι αγορές είναι efficient και η ψυχολογία δεν παίζει κανέναν observable ρόλο. Αυτό δεν το λέει σημερα ΟΥΤΕ ο Φάμα. Αυτό που λέει είναι οτι ναι μεν η ψυχολογία επιδρά αλλα επειδή η ψυχολογια επηρεάζει λιγότερο απο 5% της τιμής μιας μετοχής δεν είναι και τίποτα σπουδαίο (το οποίο είναι μαλακία γιατι αν αυτό το 5% είναι συγκεντρωμένο σε μια μέρα τοτε άνετα έχεισ φούσκες).

Αλλα όχι, σου επαναλαμβάνω οτι αυτό δεν είναι σήμερα ενα controversial θέμα. Απο τα 5 κορυφαία πανεπιστήμια (ΜΙΤ, Harvard, UC Berkeley, Princeton, Stanford) όλα διδάσκουν το noise trader μοντέλο. Απο τα 10-15 σχεδόν κορυφαία πανεπιστήμια (δηλαδή Yale, Columbia, UCLA, Caltec, NYU κλπ) υπάρχει ενα (1) που διδάσκει την EMH, του τσεκάγο. Οταν λοιπόν στα 20 πανεπιστήμια τα 19 λένε EMH is dead και σε αυτά τα 19 περιλαμβάνεται και το πανεπιστήμιο στο οποίο ξεκίνησε η ΕΜΗ (ΜΙΤ) νομίζω οτι το ντιμπέιτ θεωρείται settled.

Το για ποιό λογο τσακώνονται οι πιτσιρικάδες στο You Tube και στα op ed της Wall Street Journal δεν έχει σημασία.