Μαρίκα Παπαγκίκα

[regularpaul]

shirime & carheart, ενημερωστε τι εχει συμβει με τις επανακυκλοφοριες των Metro Decay
μιλαμε για την 1η απο FM ή τις πιο προσφατες απο ειρκτη ρεκορντς?
ρωταω για να μαθω, οχι επειδη διαφωνω, οποτε πειτε ευθεως τι ξερετε

[carheart]

έλα εμεσέ

[metamelia3]

"τι σε μελλει εσενανε απο που ειμαι εγω, απ'το pitchfork, απ'το wire ή απ'το microstore;"

[metamelia3]

παρτε να μαθετε και μπαλιτσα μιας και τα λεμε, γιατι παραγκωνιστηκε το μουσικο θεμα μαρικα

[The Good Son]

Έχει πλάκα ο κομπλεξισμός μερικών που αναλώνονται στο πως πλασάρεται ένα προϊόν την στιγμή που είναι μέρος μιας μόδας που φαίνεται ότι θα εκλείψει. Την στιγμή που η ουσία είναι εδώ:

να φτάνει ρε παιδί μου σε ξένα αυτιά που δε θα το βρισκαν αλλιώς.

όταν με το καλό ξεφουσκώσει η μόδα όσους πραγματικά τους ακούμπησε το "αντικείμενο" θα συνεχίσουν ... οι άλλοι θα προχωρήσουν στην επόμενη μόδα , και the life goes on.

Ακόμη μεγαλύτερο γέλιο έχει ο μεταλλοκεντρισμός σας που σας οδηγεί να συγκρίνετε και να κρίνετε τα πάντα σύμφωνα με το μέταλ. Το να γίνεται κουβέντα από την πρώτη σελίδα κιόλας για τον παραλληλισμό με τον φασίστα που "έβγαλε τον δίσκο της χρονιάς" είναι το λιγότερο αστείο. Δεν είναι απαραίτητα λάθος, απλά γίνεται συνέχεια σε κάθε θέμα και καταλήγει αστείο μερικοί να αυτοπροβάλλεστε σαν ειδήμονες και ψαγμένοι, ενώ το μεγαλύτερο ποσοστό από τις αυθεντίες σας είναι τέτοιοι τύποι

[kontan]

Λοιπόν: κανένας παραλληλισμός δεν έγινε με Burzum. Κάτι τέτοιο θα ήταν εντελώς αστειο. Απλά τον ανέφερα ως ακραίο παράδειγμα προς τάση indie-οποίησης (έχω κολλήσει μ αυτο). Σχετικά με το κέρδος κ την "αρπαχτη" της επανέκδοσης κ συγκριτικά με τις πωλήσεις του Burzum, έχω να πω οτι κ πάλι ειναι ατυχής η σύγκριση. Βλέπουμε οτι ο δίσκος της Παπαγκίκα έχει κυκλοφορήσει σε 1000 αντίτυπα κ μόνο. Το Belus (που btw ούτε σε εμένα αρέσει) έδωσε τόσα μεσα στις 2-3 πρώτες μέρες (ίσως λέω κ πολλές). Τέσπα. Όπως κ να χει διαφωνώ κάθετα οτι υπάρχει indie-οποίηση με το ζόρι στο περίπτωση της Μαρίκας. Ο μόνος λόγος που έφτασε στα αυτιά κ τα δισκάδικά κ τα έντυπά μας (όντως μπήκε σε lifo κλπ κλπ; το ξερει κάποιος υπεύθυνα; ) ειναι γιατί η αμερικάνικη δισκογραφική που έβγαλε τη κυκλοφορία, έκρινε σωστό κ λογικό να προωθηθεί στη χώρα της ερμηνεύτριας. Το ίδιο κάνει φαντάζομαι κ σε Αζερμπαϊτζανόφωνες και Ζαμπιανόφωνες κ.ο.κ. παραγωγές. Απολύτως λογικό κατ εμέ. Και τρομερά δύσκολο να ψάχνει κανείς νέο δίκτυο διανομής/προώθησης στη κάθε χώρα για τη κάθε κυκλοφορία.

Προσπερνώντας το κερδοσκοπικό της υπόθεσης (χωρίς να εννοώ οτι ειναι αμελητέο το κέρδος ή κάτι το κατακριτέο), ο σκοπός τέτοιων ανασκοπικων/διερευνητικών κυκλοφοριών είναι να ανοίξουν τα μάτια του ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΟΥ κοινού κ όχι απλά να δώσουν άλλη μια κυκλοφορία στους λάτρεις του είδους (εξαιρώ τους followers της εταιρίας. σε όλες τις ανάλογες υπάρχουν). Οπότε το να ειναι πακεταρισμένη με ένα θελκτικό για ένα πιο "φρέσκο" κοινό εξώφυλλο, μόνο λογικό ειναι απο επιχειρηματική/μαρκετινιστικη σκοπιά. Άμα ήθελαν να το πλασάρουν σε drone/experimental/noise/ambient/μπλαμπλα κοινό, θα έκανε το εξώφυλλο ο όποιος ομάλλεϋς κ η εκάστοτε κλίκα. Ίσως να έπιανε κ περισσότερο κ να έβλεπε κ επανέκδοση σε ροζ βινύλιο με κίτρινες πιτσίλες

Η περίπτωση του Omar Souleyman, ο τύπος οκ ειναι αστείος ε. Ο κόσμος που τον γουστάρει στη χώρα του ειναι οι ανάλογοι που γουσταρουν εδω Θώδη κ Πανταζή. Το "semihype" που έχει πιάσει δε διαφέρει απο αυτό του Peter Nalitch (που το είδαμε κ στη πράξη πόσο ψεύτικο είναι) ή του Μάγκα (όλοι θυμούνται το πολιτισμικό σοκ στο Synch). Οκ δεν εχει παίξει στο Sonar κ στο κάθε Sonar, αλλά αυτό εχει να κάνει με τον ουγκαουγκαλισμό που τον δέρνει κ αυτόν όπως κ το 99% της χώρας κ αφορά άλλο θρεντ. Ο Ψαραντώνης κ άλλοι πόσοι ανάλογης ποιότητας που έχουν ξεφύγει απ αυτό (το 99%) μια χαρά κινούνται κ εκεί που πρεπει να κινούνται κ να έχουν τις ανάλογες διανομές. Τεσπα.

Τώρα το ότι το μπλακ μέταλ έχει γινει στιλιστική μόδα, ήταν απλά επόμενο. Από τότε που βγήκαν τα έτοιμα "λερωμένα" κ "σκισμένα" ρούχα στη μόδα φαινόταν οτι η μέρα που θα κυκλοφορουν Iron Maiden μπλουζακια έτοιμα ξεχυλωμένα/ξεπλυμένα κ Dark Throne μπλουζακια με στρασάκια (ζω για αυτή τη στιγμή) δεν ήταν μακριά. Δεν ειναι λίγες οι εταιρίες που έχουν υιοθετήσει τη bm αισθητική σε στάμπες τους (πχ όπως προσφατα που ειδα μια Diesel που εγραφε κάτι υπο μορφή ακατάληπτου λογοτύπου). Το ΓΙΑΤΙ έχει κάποια πέραση σε κάποιες συγκεκριμένες ομάδες fashion victims (ουτε αυτοί ειναι σε ένα τσουβάλι προφανώς), πραγματικά δε μπορει να το πει κανείς με σιγουριά. Ίσως ειναι μια αισθητική την οποία πάντα γούσταραν κ απλά δεν ειχε τύχει να έρθουν σε επαφή παλιότερα, σε μια κάποια φιλική σε αυτούς μορφή ("ιχ τι ειναι αυτά που ξύνουν κ κανουν φασαρία; ΙΟΥ!!!"). Δε βρίσκω παράλογο να αρέσει σε κάποιον ΜΗ-μεταλλά το εξώφυλλο του Philosophem και το λογότυπο των Mayhem ή ο Eddie στα άγριά του. Ίσα ίσα, έχει πλάκα να βλέπεις τη Σκάρλετ Γιόχανσον με μπλουζακι Megadeth κ φρατζόπαιδα με καρφιά κ Darkthrone μπλουζακι. Αυτό που μπορεί να συμβεί στο τέλος τέλος ειναι να μην ειναι ΤΟΣΟ ακραία κ τρομακτική η παρουσία των γραφικών μπλακμεταλων (κ γκοθάδων κλπ κλπ κλπ) στα μάτια των τρέντιδων. Δε ξέρω, ίσως οι μπλακμέταλοι (κ οι γκοθαδες κλπ κλπ κλπ) να ιντριγκάρονται από τη σιχαμάρα προς αυτούς απο τους τρέντιδες κ για αυτό να μη θέλουν το μπλακμεταλ τους μακριά απο κάθε μη-άξιο κοινό. Όπως κ να χει οι καιροί ειναι ακραίοι, και το να θεωρούμε σοκαριστικό την εικόνα ενός bi-curious εφηβου με μπλουζακι Burzum τότε λολ ε.

εντιτ: φακ! παιζει να ειναι κ το μεγαλύτερο ποστ που έχω κανει ε

[phthoggon]

Όσο για το γεγονός πως το Belus είναι επιμεταλλωμένη ποπ μουσική, είναι ένα αστείο σχόλιο που δεν το πολυπερίμενα, και νιώθω πως είναι λίγο αντίδραση στην αντίδραση. Τι πάει να πει "επιμεταλλωμένη pop", τι είναι "pop" και αναρωτήσου αν είναι τυχαίο που ένα Belus δεν αρέσει σε τεράστιο μέρος της black metal σκηνής.

Εντάξει δε το εννοώ σοβαρά, για να σε πικάρω το έγραψα αυτό. Είναι pop κατά την έννοια της κακής ποπ, τρία θέματα όλα κι όλα το κάθε κομμάτι, ανυπαρξία παραλλαγών και οποιασδήποτε εξέλιξης. Τι διαφορετικό έχει το μπλακμέταλ που αγαπάμε θα μου πεις. Ε τρία θέματα είναι και το det som engang var, αλλά τι θέματα όμως. Το belus μου ακούγεται απλά σαν ξυπνάω, έξω είναι τι ωραία μέρα, ας πιάσω την κιθάρα μου, α τι συμπαθητικά ριφφάκια είναι αυτά, λες να τα γράψω στο πισι? Ε όχι, δε γίνεται έτσι δίσκος με μεγάλες προσδοκίες, γίνεται άντε για καμιά συνοδεία μπυροποσίας (\m/). Έτσι μου ακούγονται εμένα βέβαια, αλλά ίσως έχω σταματήσει απλά να "νιώθω".

ίσως δεν είναι τυχαίο που δεν αρέσει το belus στους μπλακμεταλλάδες και ίσως είναι και καλό να είσαι αντιδραστικός! Δε κατάλαβα δηλαδή, γιατί να κάτσω εγώ να κατεβάσω τα παντελόνια μου για τον ρατσίσταρο από το βορρά? Να κάνει αριστούργημα, η αλλιώς να πα να γαμηθεί. Δεν έχουμε χρόνο για μετριότητες.

The_Good_Son όλο βλακείες λες βρε αδερφέ, μέταλ ακούμε ως επί το πλείστον, με τι παραδείγματα θες να έρθουμε? Μήπως να αυτοκαταπιεζόμαστε για να αλλάξουμε το κοινωνικό μας ίματζ? Έχει γέλιο που πετάς κάτι τέτοιο σε συζήτηση που αφορά το hype, περισσότερο καθρεφτάκι από αυτό δεν έχει.

ps. παρεπιπτόντως, τι κακό έχει ο μαυρούλης με τη μπλούζα burzum? Θα έπρεπε να είναι 1.90 με είκοσι κιλά χέρια και τατουάζ 50 cent, γαμάω ότι κινείται για να είναι τρου? Οι από δω από δω και οι από κει εκεί για να μη μπερδευόμαστε?

[Φύσκος]

να φτάνει ρε παιδί μου σε ξένα αυτιά που δε θα το βρισκαν αλλιώς.

Προσπερνώντας το κερδοσκοπικό της υπόθεσης (χωρίς να εννοώ οτι ειναι αμελητέο το κέρδος ή κάτι το κατακριτέο), ο σκοπός τέτοιων ανασκοπικων/διερευνητικών κυκλοφοριών είναι να ανοίξουν τα μάτια του ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΟΥ κοινού κ όχι απλά να δώσουν άλλη μια κυκλοφορία στους λάτρεις του είδους.

Άρα ο μοναδικός τρόπος για να φθάσει η μουσική της σε ξένα αυτιά είναι υπό τη μορφή βινυλίου, καλή χρονιά, αίσιο και ευτυχές το 1982. Το κοινό είναι ήδη υποψιασμένο, δεν περίμενε αυτή την κυκλοφορία για να εκδηλώσει ενδιαφέρον. Υπήρξε μια ζήτηση, τουλάχιστον των ίδιων των ανθρώπων που το κυκλοφόρησαν, οι οποίοι και ήθελαν κάτι για την πάρτη τους και μερίμνησαν για μερικούς ακόμη. Εάν κάτι τέτοιο δεν ισχύει, η κυκλοφορία αυτή δεν έχει λόγο ύπαρξης (για την ακρίβεια έχει, άλλον λόγο, ας είμαι καλόπιστος).

Σχετικά με το κέρδος κ την "αρπαχτη" της επανέκδοσης κ συγκριτικά με τις πωλήσεις του Burzum, έχω να πω οτι κ πάλι ειναι ατυχής η σύγκριση. Βλέπουμε οτι ο δίσκος της Παπαγκίκα έχει κυκλοφορίσει σε 1000 αντίτυπα κ μόνο.

Εάν κυκλοφορούσε σε περισσότερα αντίτυπα, θα πωλούσε λιγότερα.

[The Good Son]

Αυτό με το βινύλιο και το '82 πώς προέκυψε;

[Jimmy]

Spoiler

BEST POST IN THIS THREAD

[kontan]

να φτάνει ρε παιδί μου σε ξένα αυτιά που δε θα το βρισκαν αλλιώς.

Προσπερνώντας το κερδοσκοπικό της υπόθεσης (χωρίς να εννοώ οτι ειναι αμελητέο το κέρδος ή κάτι το κατακριτέο), ο σκοπός τέτοιων ανασκοπικων/διερευνητικών κυκλοφοριών είναι να ανοίξουν τα μάτια του ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΟΥ κοινού κ όχι απλά να δώσουν άλλη μια κυκλοφορία στους λάτρεις του είδους.

Άρα ο μοναδικός τρόπος για να φθάσει η μουσική της σε ξένα αυτιά είναι υπό τη μορφή βινυλίου, καλή χρονιά, αίσιο και ευτυχές το 1982. Το κοινό είναι ήδη υποψιασμένο, δεν περίμενε αυτή την κυκλοφορία για να εκδηλώσει ενδιαφέρον. Υπήρξε μια ζήτηση, τουλάχιστον των ίδιων των ανθρώπων που το κυκλοφόρησαν, οι οποίοι και ήθελαν κάτι για την πάρτη τους και μερίμνησαν για μερικούς ακόμη. Εάν κάτι τέτοιο δεν ισχύει, η κυκλοφορία αυτή δεν έχει λόγο ύπαρξης (για την ακρίβεια έχει, άλλον λόγο, ας είμαι καλόπιστος).

Σχετικά με το κέρδος κ την "αρπαχτη" της επανέκδοσης κ συγκριτικά με τις πωλήσεις του Burzum, έχω να πω οτι κ πάλι ειναι ατυχής η σύγκριση. Βλέπουμε οτι ο δίσκος της Παπαγκίκα έχει κυκλοφορίσει σε 1000 αντίτυπα κ μόνο.

Εάν κυκλοφορούσε σε περισσότερα αντίτυπα, θα πωλούσε λιγότερα.

σε μια εποχή που το κοινό του βινύλιου ειναι το μεγαλύτερο κομμάτι του αγοραστικού κοινού εξειδικευμένης μουσικής, τότε ναι: είναι ο πιο εύκολος τρόπος να το προσεγγίσει η εταιρία. Το κοινό μπορεί να ειναι υποψιασμένο για την εκάστοτε σκηνή γενικά αλλά αυτό δε το εμποδίζει να αγοράσει μια κυκλοφορία ακόμα της σκηνής αυτής. Επίσης περί του αριθμού αντιτύπων, μη ξεχνάμε οτι κ παλιά (το 1982) οι κυκλοφορίες σε εκδόσεις των 500-1000 αντιτύπων έβγαιναν, αλλά απλά δεν αναφερόταν ο αριθμός. Όταν ξεκίνησε να το βινύλιο να γινεται φετίχ, τότε ξεκίνησε και η αρίθμηση. Κ στη τελική τα 1000 αντίτυπα δεν ειναι κ κανένας μικρός αριθμός ε. Ειδικά όταν μιλάμε για τόσο εξειδικευμένο κοινό που με το ζόρι θα τα δώσει όλα (προσωπική εκτίμηση προσπερνώντας το ενδεχόμενο της hype/indie-οποίησης, στην οποία θα το δούμε να χτυπαει τιμές στο ebay -κ καλα).

Επίσης

Υπήρξε μια ζήτηση, τουλάχιστον των ίδιων των ανθρώπων που το κυκλοφόρησαν, οι οποίοι και ήθελαν κάτι για την πάρτη τους και μερίμνησαν για μερικούς ακόμη.

Για αυτή τη περίπτωση υπάρχουν τα lathecuts κ οι εκδόσεις των 5-10-20-50 αντιτύπων τα οποία πλέον έρχονται σε εξαιρετική ποιότητα. Προφανώς κ υπάρχει κάποιο αγοραστικό κοινό στο οποίο στοχεύει η εταιρία, και όπως ειπα σε μια παρένθεση: υπάρχουν followers τέτοιων εταιριών οι οποίες προφανώς κ φέρουν πηγαίο ρομαντισμό και τάση πειραματισμού. Κ ας βγάζουν field recordings απο τα παζάρια του Λάος και τη Μιανμάρ, θεωρητικά μόνο κ μόνο αυτοί οι followers να αγοράσουν έδωσε τα μισά τεμάχια τουλάχιστον.

Τελικά δε κατάλαβα όμως. Είσαι υπέρ ή κατά της κυκλοφορίας;

[Marillion]

εδώ εκανε το νεο ιμμορταλ το πιτσφορκ (κιετοβαλε και καλη βαθμολογία) τι κολατε στον μπουρζουμ

μαρίνα δεν ακούσα αλλά η αναφορά σε φλειμινγκ λιπς είναι εγκυρότατη αν κρίνω απτο εξωφυλλο (γαμηστερότατη μπάντα η 2η)

[Φύσκος]

Σε μια εποχή που το κοινό του βινύλιου ειναι το μεγαλύτερο κομμάτι του αγοραστικού κοινού εξειδικευμένης μουσικής, τότε ναι: είναι ο πιο εύκολος τρόπος να το προσεγγίσει η εταιρία.

Σίγουρα, και ο προβληματισμός δεν σημειώθηκε για το μέσο που προτιμήθηκε αλλά για το φυσικό μέσο ως τρόπο διάδοσης των τραγουδιών της στους ανυποψίαστους.

Τελικά δε κατάλαβα όμως. Είσαι υπέρ ή κατά της κυκλοφορίας;

Δεν έχω κανένα πρόβλημα με την κυκλοφορία, ούτε μπορώ να γνωρίζω εάν η εταιρία δέχτηκε συγκεκριμένη πρόταση, αν δηλαδή η αναφορά της από διάφορους χιψτεροτέτοιους εδώ αποτελούσε κάποιου είδους προεργασία. Με άλλα λόγια, να αγαπιόμαστε.

[Parasight]

Η έκφραση είναι "άλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε" πάντως.

[Φύσκος]

Η έκφραση είναι "άλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε" πάντως.

Ηθελημένη η διασκευή της.