Μαρίκα Παπαγκίκα

[Φύσκος]

να φτάνει ρε παιδί μου σε ξένα αυτιά που δε θα το βρισκαν αλλιώς.

Προσπερνώντας το κερδοσκοπικό της υπόθεσης (χωρίς να εννοώ οτι ειναι αμελητέο το κέρδος ή κάτι το κατακριτέο), ο σκοπός τέτοιων ανασκοπικων/διερευνητικών κυκλοφοριών είναι να ανοίξουν τα μάτια του ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΟΥ κοινού κ όχι απλά να δώσουν άλλη μια κυκλοφορία στους λάτρεις του είδους.

Άρα ο μοναδικός τρόπος για να φθάσει η μουσική της σε ξένα αυτιά είναι υπό τη μορφή βινυλίου, καλή χρονιά, αίσιο και ευτυχές το 1982. Το κοινό είναι ήδη υποψιασμένο, δεν περίμενε αυτή την κυκλοφορία για να εκδηλώσει ενδιαφέρον. Υπήρξε μια ζήτηση, τουλάχιστον των ίδιων των ανθρώπων που το κυκλοφόρησαν, οι οποίοι και ήθελαν κάτι για την πάρτη τους και μερίμνησαν για μερικούς ακόμη. Εάν κάτι τέτοιο δεν ισχύει, η κυκλοφορία αυτή δεν έχει λόγο ύπαρξης (για την ακρίβεια έχει, άλλον λόγο, ας είμαι καλόπιστος).

Σχετικά με το κέρδος κ την "αρπαχτη" της επανέκδοσης κ συγκριτικά με τις πωλήσεις του Burzum, έχω να πω οτι κ πάλι ειναι ατυχής η σύγκριση. Βλέπουμε οτι ο δίσκος της Παπαγκίκα έχει κυκλοφορίσει σε 1000 αντίτυπα κ μόνο.

Εάν κυκλοφορούσε σε περισσότερα αντίτυπα, θα πωλούσε λιγότερα.