Καιλιες-καμενιες

[Comte de Saint-Germain]

Ομοίως, οταν στέκομαι σε κάποιο ψηλό μπαλκόνι, την αποβάθρα του μετρό ή περνάω τον δρόμο, ανεξαρτήτως διάθεσης, τρώω φλασιά πως θα πηδήξω και γεύομαι στιγμιαία τον ΘΑΝΑΤΟ.

Ειδικά αυτό με το μετρό είναι πολύ κλασικό, νιώθεις ότι θα σκάσει ένα χέρι στην πλάτη σου και θα σε σπρώξει στις ράγες-ακριβώς της στιγμή που φτάνει το τρένο.