Χα χα φάε εδώ σκέψη υποτιθέμενα σοβαρού ανθρώπου, που εξομοιώνει σε κοινωνικό αντίκτυπο και εύρος συνεπειών, την ποδοσφαιρική αποχαύνωση και τη βια στα γήπεδα, με τις καθημερινές συνέπειες του κομματικού οπαδισμού και του θρησκευτικού φονταμεταλισμού. Ισχυρότατα επιχειρήματα αδερφέ.

Με επηρεάζει ακόμα πιο άμεσα όταν συμβαίνει οι περισσότερες μεγάλες ομάδες να διατηρούν συνδέσμους οι οποίοι μαντρώνουν στοιχεία από το λούμπεν προλεταριάτο μέχρι καλόπαιδα από την γλυφάδα και την κηφισιά και τους προσφέρουν το άλλοθι για να λειτουργούν σα ζώα. Οι τσαμπουκάδες, τα μαχαιρώματα, τα μπάχαλα (μέχρι και στο δεκέμβρη έβλεπα μπαόκια, αεκάκια, βάζελους που δεν έχουν επαφή με το οτιδήποτε πέρα από τη μπάλα να σπάνε και να καίνε) και όλη αυτή η ζοφερή κατάσταση της εξόντωσης του αντιπάλου είναι κακό πράμα.
η παραπάνω κατάσταση φίλε ουμανιστή, σου δημιουργεί αποστροφή επειδή της λείπουν τα ιδεολογικά στηρίγματα που θα την δικαιολογήσουν ή αν γίνονταν στο όνομα της ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ δεν θα είχες πρόβλημα;