animae, ήδη το κάλυψα αυτό. Οι μικροί επαγγελματίες μπορούν να συνεταιρίζονται με τους δικούς τους όρους, ώστε να έχουν και πόρους για διαφήμιση ή ό,τι άλλο χρειάζεται. Οι "μικρότερης δυναμικότητας παίκτες" (sic) μπορούν να επιβιώσουν αν συμπεριφερθούν λογικά και έξυπνα, δεν βρίσκω κανέναν λόγο γιατί θα έπρεπε να απαιτούμε την διατήρηση του επιχειρηματικού τους μοντέλου ως έχει ντε και καλά. Ο Χ συμβολαιογράφος μπορεί μόνος του να μην έχει το κεφάλαιο για διαφήμιση (το οποίο δεν ισχύει ακριβώς, μόνο οι τηλεοπτικές διαφημίσεις έχουν απαγορευτικό κόστος, αλλά τέσπα), αλλά μπορεί να ιδρύσει μαζί με άλλους την Ένωση Συμβολαιογράφων "Η Γρήγορη Πένα", η οποία αφ' ενός συγκεντρώνει τους πόρους για διαφήμιση, αφ' ετέρου μπορεί να αυξήσει την αξία του συμβολαιογράφου, π.χ. με την υπόσχεση ότι όλα τα μέλη της Ένωσης ακολουθούν τα Χ, Υ, Ζ διεθνή πρότυπα ποιότητας υπηρεσιών, κλπ. κλπ.
Στην παρούσα κατάσταση, δεν έχουμε μόνο αυτής της μορφής περιορισμού, της τυπικής αναγνώρισης προσόντων, ούτε είναι αυτά τα οποία θέλουν ΕΕ κ Σια να σταματήσουμε. Είναι η περιορισμένη αδειοδότηση με γεωγραφικούς περιορισμούς, τα τεχνητά κέρδη (που προκύπτουν π.χ. από την αναγκαστική λόγω νομοθεσίας συμμετοχή συμβολαιογράφου, ασχέτως αν υπάρχει πραγματική ανάγκη ή όχι), οι κρατικώς καθορισμένες ελάχιστες τιμές, κλπ.
Ιδανικά, ούτε η τυπική αναγνώριση προσόντων για την άσκηση επαγγέλματος δεν θα χρειαζόταν, αν ο καταναλωτής συμπεριφερόταν έξυπνα, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.






