Lou Reed & Metallica-Lulu

Κατ'αρχας,ας ξεκαθαρισουμε το γεγονος οτι δεν προκειται για μια νεα κυκλοφορια των Metallica οποτε καλο θα ειναι να μη το κρινουμε απο αυτη την οπτικη γωνια!
Ειναι καποια ανεκδοτα κομματια του Lou Reed παιγμενα απο τους Μetallica.
Aπο 'κει και περα,εγω προσωπικα αγαπαω Lou και στηριζω.
Το αλμπουμακι,στο συνολο του,ειναι αρκετα καλο με τα ups και downs του.
Το "ιδιομοεφο" στυλακι Reed στοιχειωνει το δισκακι αναποφευκτα.
Η παραγωγη,αν και τον Lou τον εχουμε μαθει σε ποιο "βρωμικες" παραγωγες,ειναι κομπλε.
Αν το παρεις ως εχει,τοτε το παιξιμο των κομματιων ειναι αξιολογο και δειχνει μια καλη συνεργασια.
Συνολικα,για να μη μακρυγορω,ειναι μια καλη κυκλοφορια και μαλλον οχι για το ευρυ κοινο διοτι,ηδη, οι Μetallica φανς το εχουν κραξει :P


http://www.mediaboom.org/uploads/pos...u_cover_lg.jpg

να πουν και οι lou reed fans λοιπον:
το πρωτο cd για πεταμα, κακογουστια ολκης, το 2ο γαμαει~!

Να πει και ένας οπαδός Metallica της σωστής εποχής που στα αρχίδια του ο Lou:

Δεν κολλάνε μεταξύ τους. Ο Λου κάνει τα γνωστά του παραληρήματα "Αρτέμης και νόημα" που γουστάρουν οι από πάνω, ενώ οι Metallica παίζουν ριφ που θα είχαν θέση σε Load (Cheat on me), St. Anger (The View) ή Death Magnetic (Mistress Dread). Μερικά είναι καλά (Frustration) και θεωρώ ότι πήγανε στράφι. Άλλα πνίγονται στην κλασική δυσαρμονία που και καλά μας γεμίζει δέος και σοκ και τραβάνε για τόσην ώρα που μόνο αν πραγματικά σε καβλώνει η απαγγελία του υπερεκτιμημένου θα το υποφέρεις.

Δεν ξέρω ποιο είναι το 1ο και ποιο το 2ο CD, οπότε για το σχόλιο του Κάλκι έχω να πω ότι τα εγχορδομακρυνάρια στο τέλος και το κομμάτι με το οποίο έκλαψαν οι Μετάλικα (το τελευταίο) βγάζουν όντως συναίσθημα και ατμόσφαιρα και ο Λου δεν σου ζαλίζει τα αρχίδια όπως κάνει στο 80% του δίσκου. Πιστεύω ότι αυτά αξίζουν και δείχνουν το βασικό πρόβλημα του δίσκου: Είναι τα κομμάτια που φαίνονται οι Metallica λιγότερο, που θα μπορούσε να είναι κάποια άλλη άσχετη μπάντα και να έχεις το ίδιο αποτέλεσμα. Γιατί κατά τ'άλλα δεν κολλάνε οι δυο τους: Λάδι και Νερό. Και ο Hetfield ακούγεται ηλίθιος όταν φωνάζει "Είμαι το τραπέζι", ενώ ο Λου είναι τέτοιος και το περιμένεις. Αν και δοκίμασε τα όρια της υπομονής μου με το Pumping Blood.

Συνολικά η αίσθηση που έχεις είναι ότι ο Λου είχε τον Αρτέμη, έψαχνε τρόπο να βγει πρώτη μούρη βιτρίνα, βρήκε τους Metallica, o Lars άλλο που δεν ήθελε και ο James ψάρωσε μάλλον. Το αποτέλεσμα δεν έχει δουλευτεί ιδιαιτέρως, ούτε στον τομέα παραγωγή/παίξιμο (ο Λαρς έχει κάνει την κουλαμάρα τέχνη, πραγματικά αβάν γκαρντ), ούτε στο πώς μουρμουράει ο άλλος από πάνω. Σαν δυο γιουτιουμπ που τα έβαλες να παίξουν ταυτόχρονα και στο περίπου.

Τα ριφ των Metallica, τα καλά που υπάρχουν, χαραμίζονται γιατί θέλουν vocal lines και επειδή τον ξέρουμε τον James, ξέρουμε ότι αν έκανε στο Frustration μια ερμηνεία από αυτές που έκανε στο Garage Inc, θα είχαμε κομματάρα. To Mistress Dread είναι ένα ωραίο σπιντ θρας ριφ για 7 λεπτά κοντά, το ίδιο με άκυρη απαγγελία που ίσως πιστεύουν ότι πείθει το κόμπο και βγάζει Dread, αρχίδια.

Αυτά με μια ελαφριά και μια πιο προσεκτική ακρόαση. Ο δίσκος είναι πατάτα. Οι Λου φανς θα γουστάρουν την κλασική του μουρμούρα, εμένα μου ζάλισε τα αρχίδια όπως μου τα ζαλίζει γενικά αυτός, τον οποίο ίσως έχετε καταλάβει ότι αντιπαθώ γενικότερα και θεωρώ Μεγάλο Λάθος που μπαίνει στην ίδια πρόταση με τύπους σαν τον Cohen, Cave ή Waits ξέρω γω. Και φυσικά ότι δεν πιάνει μία μπροστά σε Bowie και Iggy Pop. Γαμημένε Warhol. Σίγουρα σεβαστή προσωπικότητα, ειδικά για VU και για *μερικά* πράγματα στην σόλο καριέρα του, αλλά γάμησέ μας κιόλας.

Επειδή το ξέρω και το ξέρετε ότι οι Λου φανς θα τείνουν να λένε ότι "έι, καλό είναι αυτό", όπως ο αρχικός πόστερ που γράφει "ότι δείχνει μια καλή συνεργασία", που ο δίσκος δείχνει ακριβώς το αντίθετο, μια εντελώς αταίριαστη συνεργασία, είπα να εστιάσω το θάψιμο στην υστεροφημία του Λου. Γαμώ αν σας αρέσει ο Λοΐσιος αλλά εδώ μοιάζει να έβαλε τους Metallica από πίσω γιατί είναι οι Metallica και όχι γιατί εξυπηρετεί την τέχνη του. Γιατί δεν εξυπηρετείται η τέχνη του. Ακούγεται σαν γερο-ηλίθιος που δεν ξέρει τι να κάνει πάνω από την μουσική ενώ οι άλλοι ακούγονται σαν μαλάκες χεβιμεταλάδες που δεν ξέρουν τι να κάνουν με απαγγελία ποίησης. Και οι δυο μαλάκες βγαίνουν. Και πιθανότατα, εν προκειμένω, είναι.

Τι LULU εντωμεταξύ. Η γελοιότητα δεν έχει όρια.

Παιδιά δεν έχω ακούσει το δισκάκι ακόμα (Pm ίσως; ) αλλά δεν κρατιέμαι να μην σχολιάσω το πόσο πανίβλακας μπορεί να είναι κάποιος που γράφει το εξής:

Quote:

---

Originally Posted by Ford Prefect

Ο Λου κάνει τα γνωστά του παραληρήματα "Αρτέμης και νόημα"

---

Και γενικά ανοίχτε μία βικιπέντια καμιά φορά, δε κάνει και τόσο κακό (φόρντ πέρφεκτ στάνταρ δε σε ενδιέφεραν και πολύ οι στίχοι που λογικά είναι το 50% σε μία τέτοια φάση, ε?)

Η καλύτερη ΛΟΥΛΟΥ πάντως είναι αυτή!

Το ξέρω το κόνσεπτ. Τους άκουσα τους στίχους. Εσείς που την βρίσκετε με την ποίηση του Λου, σας ζητώ συγγνώμη που σας έθιξα τον καλλιτέχνη. Σε αυτόν τον δίσκο εγώ πάντως ήθελα να του βαρέσω πολλές σφαλιάρες και να του κάνω ηλεκτροσόκ μπας και ξαναγράψει κανά Berlin.

Εγώ πίνκαρα συντάκτη χαμερ γιατί τα είπε καλά.

εν ετη 2011 λοιπον διαβαζουμε απο ανθρωπο ο οποιος γραφει σε μουσικο περιοδικο τα παρακατω....

Quote:

---

Originally Posted by Ford Prefect

Ο Λου κάνει τα γνωστά του παραληρήματα "Αρτέμης και νόημα"

---

Quote:

---

Originally Posted by Ford Prefect

...του υπερεκτιμημένου

---

Quote:

---

Originally Posted by Ford Prefect

Και ο Hetfield ακούγεται ηλίθιος όταν φωνάζει "Είμαι το τραπέζι", ενώ ο Λου είναι τέτοιος και το περιμένεις.

---

Quote:

---

Originally Posted by Ford Prefect

θεωρώ Μεγάλο Λάθος που μπαίνει στην ίδια πρόταση με τύπους σαν τον Cohen, Cave ή Waits ξέρω γω. Και φυσικά ότι δεν πιάνει μία μπροστά σε Bowie και Iggy Pop.

---

Quote:

---

Originally Posted by Ford Prefect

μπας και ξαναγράψει κανά Berlin.

---

νταξει...συμβαινουν αυτα

Καλά, κάτσε να επανορθώσω, να τα πω όπως πρέπει και είναι υποχρέωση κάθε σοβαρού μουσικού δημοσιογράφου να τα πει:

Σε αυτόν τον δίσκο ο θρύλος του ροκενρόλ, ο άνθρωπος που συνέβαλλε τα μέγιστα στο avantgarde, το punk, το industrial και το μουνί της μάνας του, ο τροβαδούρος της ντεκαντάντ αστικής καλλιτεχνικής εκκεντρικότητας, ο άνθρωπος που οι οπαδοί του περιλαμβάνουν θηρία όπως ο David Bowie και ο Andy Warhol και ο minmin, ο άνθρωπος που είχε τα κότσια να πει ευθαρσώς στον κόσμο ότι ο Frank Zappa είναι ένας ατάλαντος που δεν ξέρει τι θα πει ροκενρόλ, ο Lou Reed συνεργάζεται με τους βλαχοαμερικάνους σούπερστάρ γίδια της μέταλ μουσικής Metallica.

O Lou Reed είναι ο Lou Reed που ξέρουμε και αγαπήσαμε. Χειμαρρώδεις, ευφυείς στίχοι με την χαρακτηριστική του ερμηνεία που δυστυχώς παραείναι υψηλού επιπέδου για τα γίδια που είναι οι οπαδοί των Metallica. Οι Metallica από την άλλη μας δίνουν δυνατή μουσική σαν το Master of Puppets, η οποία κάνει μια συναρπαστική αντίθεση με το ύφος του Reed, ένα πραγματικά βάναυσο πάντρεμα που εξυπηρετεί την ιστορία της μοιραίας καριόλας Λούλου, γύρω από την οποία περιστρέφονται οι ευφυείς στίχοι.

Για οπαδούς του Lou Reed μόνο και για όσους οπαδούς Metallica έχουν τα κότσια να κάνουν το βήμα παραπέρα.

Θα το στείλω Rolling Stone άμεσα.

ωραια απαντησις...

βεβαια το συμπερασμα απο αυτα που κουοταρα παραμενει...δεν εχεις ακουσει Lou Reed, ουτε κι οσους αλλους ανεφερες

Με περιμένει η γυναίκα μου αλλά θα κάνω τον κόπο να απαντήσω, μιας και είναι η πολλοστή φορά που το ζητούμενο στα σχόλιά σου είναι ότι "δεν τα ξέρεις αυτά".

Όχι, δεν έχω ακούσει την δισκογραφία του Lou Reed, έχω ακούσει αρκετά πράγματα του Lou Reed και όλων των υπολοίπων που ανέφερα (άλλων περισσότερο και άλλων λιγότερο) για να σχηματίσω μία άποψη. Επίσης, τυχαίνει (όπως πολύς κόσμος φαντάζομαι) να συμπληρώνω το παζλ με τις συζητήσεις φίλων, που πολλοί δεν είναι μεταλλάδες αλλά ακούνε πάρα πολύ μουσική και ξέρω πού και πότε να τους εμπιστευτώ, όπως επίσης και διαβάζοντας γενικά.

Το συμπέρασμα που έχω καταλήξει για τον Lou Reed είναι ότι είναι ένας αντιπαθέστατος μαλάκας που όμως έχει σεβαστή θέση στην μουσική ιστορία για τους Velvet Underground, τους οποίους προφανώς και έχω ακούσει, και για τους οποίους η άποψή μου είναι ότι το πόσο μεγαθήριο είναι αυτός ο δίσκος οφείλει καλλιτεχνικά εξίσου και στον Cale, για να μην πω περισσότερο, καθώς οι πρωτοπορίες των VU μουσικά οφείλουν σε αυτόν πολύ περισσότερο ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑ οφείλει εξίσου στο hype τσίρκο του Andy Warhol και όλου του σούσουρου και γιατί το Rolling Stone και rock n Roll Hall of Fame κατεστημένο μας έχουν πρήξει τα παπάρια με το πόσο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ είναι αυτός ο δίσκος, ο οποίος είναι αναμφισβήτητα μεγάλος αλλά ΓΑΜΗΣΤΕ ΜΑΣ ΚΙΟΛΑΣ, το γούστο σαν αντικειμενική αλήθεια.

Υπό αυτό το πρίσμα και γιατί μου αρέσουν προσωπικά πολύ περισσότερο οι Waits, Cave, Cohen, τους οποίους δεν ακούω καθημερινά αλλά έχω ακούσει πολύ ευχάριστα σε σπίτια και σαλόνια φίλων πάμπολλες φορές (όχι αναλυτικά, δεν είμαι για να τα πω δημοσιογραφικά αλλά είμαι ενήμερος για το τι είναι ο καθένας, για μεταλλάς ειδικά με τα κριτήριά σου τα τρου, είμαι οκ), γράφω την αποψάρα μου προβοκατόρικα με θέρμη, και νομίζω δεν κρύβεται καθόλου στο κείμενο, ειδικά εκεί που το λέω στα ίσα ότι τον αντιπαθώ. Για τον δε Bowie, τον έχω ακούσει πάρα πολύ και ζώντας χρόνια στην Αγγλία κάνοντας παρέα με μουσικόφιλους δεν γίνεται να μην τον ακούσεις. Και αυτός είναι μέγεθος άλλης τάξης καλλιτεχνικά από τον Reed, ότι και να λένε οι λίστες με 500 σημαντικότερους καλλιτέχνες και τα αρχίδια μου κουνιούνται.

Τέλος, ελπίζω να καταλαβαίνεις ότι γίνεσαι λίγο πρασουλόγιδο από την ανάποδη, με το ύφος του "μιλάει ο άσχετος για τους Warlord, ίσα ρε".

Αυτά και πάω σπίτι.

Quote:

---

Originally Posted by Ford Prefect

Αυτά και πάω σπίτι.

---

Τι φαι εχει?

Τον κατέβασα το μεσημέρι και τον ακούω από τότε, δύσκολος είναι για φαν των Μετάλλικα, για το λόγο ότι συνδυάζονται δυο φαινομενικά αταίριαστα στυλ, σε λίγα σημεία κουράζει, αλλά γενικά θα έλεγα πως είναι εξαιρετική δουλειά που θέλει πολλά ακούσματα για να εκτιμ,ηθεί καλύτερα. Θα έλεγα πως λίγα σημεία θυμίζουν καθαρό ήχο Μετάλλικα της Black album και μετά εποχής (ενω είχαν ανακοιώσει παλιότερα πως ο ήχος θα θυμίζει Master of Puppets), οι περισσότερες μέταλ γραμμές φέρνουν προς grunge και noise ώστε να ταιριάσουν στο στυλ του Lou Reed. Από τα πιο πιασάρικα κομμάτια ξεχωρίζω τα Dragon και View

http://i.imm.io/axWO.jpeg

Χαχα. Ωραια η επισημη δισκοκριτικη του φορντ.

Quote:

---

Originally Posted by Ford Prefect

και για τους οποίους η άποψή μου είναι ότι το πόσο μεγαθήριο είναι αυτός ο δίσκος οφείλει καλλιτεχνικά εξίσου και στον Cale, για να μην πω περισσότερο

---

αυτο ειναι μεγαλη αληθεια. βελβετς με κεηλ βγαζουν μπανανα και white light/white heat. βελβετς χωρις κεηλ βγαζουν το ομωνυμο και το λοουντεντ που σιγα τις μαλακιες εδω που τα λεμε.

απ'την αλλη βεβαια σολο καριερα λου ρηντ >>>> σολο καριερα τζον κεηλ

Επειδή τα είπατε σχεδόν όλα στον Φόρντ θα πω το τελευταίο...

Αν ο δίσκος ήταν συνεργασία με Kai Hansen τότε ίσως και να ακουγόταν...

Quote:

---

Originally Posted by Khalkji

βελβετς χωρις κεηλ βγαζουν το ομωνυμο και το λοουντεντ που σιγα τις μαλακιες εδω που τα λεμε.

---

:moutza::moutza::moutza::moutza::moutza::moutza::moutza::moutza::moutza::moutza::moutza::moutza::moutza::moutza::moutza::moutza::moutza::moutza::moutza::moutza::moutza::moutza::moutza::moutza::moutza::moutza::moutza::moutza:

Quote:

---

Originally Posted by Khalkji

απ'την αλλη βεβαια σολο καριερα λου ρηντ >>>> σολο καριερα τζον κεηλ

---

ναι. αλλά στη θέση σου θα ήμουν πιο φειδωλός στη χρήση των συμβόλων ανισότητας

edit: τι παράνοια είναι αυτή? οι λέξεις που είναι λινκ εμφανίζονται ακριβώς ίδιες με τις κανονικές?

@ Φορντ

περι Velvet Underground να σε ενημερωσω οτι δεν βγαλαν μονο την ''μπανανα''...επισης οτι σε ολα τα αλμπουμ τους τα ασματα τα εγραφε ο Reed, οχι ο Cale
o Cale βεβαια ηταν αυτος που στραβωσε με την απολυση του Warhol (που τον συμπαθεις εξισου με τον Reed...αραγε γιατι...)

περι Rolling Stone & Hall Of Fame, ελα ρε δικε μου πιστευεις οτι πραγματικα περιμενε αυτους για να βρει την καλλιτεχνικη αναγνωριση?
οταν υπηρχαν οι VU το Rolling Stone ηταν ακομα ενα αντεργκραου περιοδικο
και ποιο Hall Of Fame? την αναγνωριση απο τον καλλιτεχνικο κοσμο την εχει κερδισει και φαινεται καπως ετσι...
http://www.youtube.com/watch?v=2S3U_lHWR9M

πασα στον Bowie λοιπον...εσυ που τον εχεις ακουσει πολυ εκει στην αγγλια αλλα και διαβαζεις πολυ οπως λες...
για πες μας...η βερολινεζικη του τριλογια ποσα οφειλει στον Reed?
και γιατι τον εχει αναφερει ως μεντορα του μαζι με τον Barrett?

τους Waits, Cave, Cohen μηπως να τους ακουσεις λιγο καλυτερα κι αυτην την φορα στο σπιτι σου? γιατι αν σπαταλησεις κατι παραπανω απο ενα μισαωρο ακροασης ισως αντιληφθεις οτι δεν εχουν καμια σχεση με την μουσικη του Reed, και βασικα ουτε μεταξυ τους
το τραβανε το γουισκυ τους βεβαια και οι τεσσερεις αλλα αυτο ειναι αλλο μουχαμπετι...

εγω δε θα σε προτεινω να ακουσεις την δισκογραφια του, ενταξει δεν σε μισω κιολας (λολ)
αλλα εστω χωρις να τα ακουσεις ριξε μια ματια στις τελευταιες του δουλειες, γκουγκλαρε τα:
Lou Reed - 2007 - Hudson River Wind Meditations [Sounds True,2007] FLAC
Zeitkratzer And Lou Reed - 2007 - Metal Machine Music [Asphodel, 2007] FLAC
Lou Reed's Metal Machine Trio - 2008 - The Creation of the Universe [Sister Ray Recordings, 2008] FLAC
Lou Reed_Laurie Anderson_John Zorn - 2008 - The Stone_Issue Three [Tzadik, 2008] FLAC
και πες μου οτι αυτες δειχνουν εναν καλλιτεχνη ο οποιος ειναι απελπισμενος για ανοιγμα στο ευρυ κοινο των μεταλλικα

ε και τελος παντων ας το κανει μωρε το breakthrough, 70 εφτασε, ποτε θα του ξαναδωθει η ευκαιρια να παιξει με τους Βασιλιαδες Της Ποπ (ποιος μαικολ τωρα...)

Υ.Γ. δυσκολο πραμα τα γηρατεια παντως...διαβασα οτι δηλωσε πως αυτην η δουλεια ειναι οτι καλυτερο εχει κανει
τελικα μαλλον εχεις δικιο φορντ, ειναι ηλιθιος

η δικη μου θεωρια παντως - την οποια αποτυπωνω και στο επερχομενο επισημο ριβιου μου - ειναι οτι πισω απ' τους αξιολογους vu βρισκεται ο κεηλ, πισω απ'το τρανσφορμερ βρισκεται ο μπαουι, την αξια του μεταλ μασιν μιουζικ την δημιουργησε ο λεστερ μπανκς και για οτι σοβαρο εχει κανει τα τελευταια 30 χρονια ευθυνεται η λωρι αντερσον.

Quote:

---

Originally Posted by Ford Prefect

το Rolling Stone και rock n Roll Hall of Fame κατεστημένο μας έχουν πρήξει τα παπάρια με το πόσο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ είναι αυτός ο δίσκος, ο οποίος είναι αναμφισβήτητα μεγάλος αλλά ΓΑΜΗΣΤΕ ΜΑΣ ΚΙΟΛΑΣ, το γούστο σαν αντικειμενική αλήθεια.

---

Ναι ρε Βικ, θα συμφωνούσα απόλυτα με το σκεπτικό σου (τη μπανάνα τη λατρεύω βέβαια), αλλά μου φαίνεται λίγο οξύμωρο όλο αυτό τη στιγμή που δεν έχεις πρόβλημα με το μέταλ κατεστημένο/τύπο που 30 χρόνια τώρα έχει γατζωθεί από γελοία δισκάκια που αν βγαίναν σήμερα δε θα ασχολούταν κανείς. Δεν το λέω επιθετικά, απλά μου κανει εντύπωση, αυτό.

O Reed έγραφε αλλά το αβανγκάρντ, drone, περίεργο, πρωτοποριακό κλπ πράγμα που είναι η μπανάνα οφείλεται στην ενορχήστρωση και το παίξιμο του Cale λέω εγώ.

Αυτό που λες για το ουϊσκάκι για τους 4 είναι ακριβώς αυτό που έχω στο μυαλό μου για την ίδια πρόταση. Προφανώς και δεν παίζουν την ίδια μουσική, δεν είμαι και τόσο κουφός και άνιωθος, δεν παύουν όμως να ακούγονται και να συζητώνται από τους ίδιους ανθρώπους, πάνω κάτω.

Αυτά που λέει ο Καλκις περί Transformer και Metal Machine Music είναι αυτά που συμφωνούν και οι φίλοι μου (μείον τα τελευταιά 30 χρόνια για τα οποία δεν συγκράτησα κάτι).

Τέλος, δεν με απασχολεί αυτή τη στιγμή να αποδείξω ότι έχω ακούσει Bowie κλπ. Ούτε αν τους κατέχω, ότι είπα, το εννοώ όπως ακριβώς το έγραψα, που δεν το λες ικανά διαπιστευτήρια μουσικού δημοσιογράφου και λυπάμαι που δεν με νοιάζει κιόλας, παραμένω ευτυχισμένος μεταλάς-γίδι. Για τον Ριντ και το πόσο Αρτέμης είναι, ήμουν πολύ σαφής την τελευταία φορά, νομίζω και εσείς.

Δεν νομίζω ότι ψάχνει το breakthrough στον καλλιτεχνικό κόσμο (βρε τον "καλλιτεχνικό" κόσμο). Αν έκανε κάτι τέτοιο δεν θα διάλεγε τους Metallica. Στον κόσμο γενικά ψάχνει και δεν θα χρησιμοποιούσα την λέξη "breakthrough". "Ντόρος" και "δεν με χαλάει το κτηνώδες popularity" είναι πιο ταιριαστά νομίζω.

Τέλος, η κριτική στον δίσκο που έκανα, η πρώτη, είναι ακριβέστατη. Προβοκάρω και θάβω κατά βούληση και προτίμηση την αντιπάθειά μου αλλά το γεγονός παραμένει ότι ο δίσκος είναι πατάτα για τους λόγους ακριβώς που περιέγραψα. ΕΚΑΝΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥ (το ποιο;) ΚΑΘΗΚΟΝ.

Όσο για τις δηλώσεις, έχει παράδοση, δηλαδή εσύ βρίσκεις δήλωση έξυπνου ανθρώπου την ατάκα για τον Frank Zappa. (Του οποίου την δισκογραφία σίγουρα δεν ξέρω ολόκληρη. Ούτε το 1/10). Βέβαια, όταν κάνεις παρέα με Lars Ulrich, πάει πακέτο η παπαρολογία.

Quote:

---

Originally Posted by stam and the witches

Quote:

---

Originally Posted by Ford Prefect

το Rolling Stone και rock n Roll Hall of Fame κατεστημένο μας έχουν πρήξει τα παπάρια με το πόσο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ είναι αυτός ο δίσκος, ο οποίος είναι αναμφισβήτητα μεγάλος αλλά ΓΑΜΗΣΤΕ ΜΑΣ ΚΙΟΛΑΣ, το γούστο σαν αντικειμενική αλήθεια.

---

Ναι ρε Βικ, θα συμφωνούσα απόλυτα με το σκεπτικό σου (τη μπανάνα τη λατρεύω βέβαια), αλλά μου φαίνεται λίγο οξύμωρο όλο αυτό τη στιγμή που δεν έχεις πρόβλημα με το μέταλ κατεστημένο/τύπο που 30 χρόνια τώρα έχει γατζωθεί από γελοία δισκάκια που αν βγαίναν σήμερα δε θα ασχολούταν κανείς. Δεν το λέω επιθετικά, απλά μου κανει εντύπωση, αυτό.

---

Υπάρχει διαφορά τάξης στα μεγέθη και την επιρροή. Επίσης να είσαι σίγουρος ότι όταν έχω πρόβλημα, το λέω (πλέον) απευθείας. Πιο επίσης, το 30 χρόνια που λες είναι υπερβολάρα. Τέλος, κάνω την επανάσταση εκ των έσω (!).

Quote:

---

Originally Posted by Ford Prefect

Τέλος, η κριτική στον δίσκο που έκανα, η πρώτη, είναι ακριβέστατη. Προβοκάρω και θάβω κατά βούληση και προτίμηση την αντιπάθειά μου αλλά το γεγονός παραμένει ότι ο δίσκος είναι πατάτα για τους λόγους ακριβώς που περιέγραψα. ΕΚΑΝΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥ (το ποιο;) ΚΑΘΗΚΟΝ.

---

lol απλα

Και λολάρει και ο Φίξξξερ, οπότε έκανα και αυτό το καθήκον μου.

Κάτσε να διαβάσεις και αυτό, έπος, έπος:
http://www.gq.com/entertainment/musi...gq-music-issue

Εγώ πείστηκα πως λέω μαλακίες πάντως τόσην ώρα, μιλάμε για Τεράστιο Δίσκο.

ωραια εξελισεται το μουχαμπετι και μ'αρεσει...

καλκι τζαμπα η καυτη μας κουβεντα στην ταρατσα και το κοκκινισμα της καραφλας μου με φαινεται...εσυ ειναι λες και τον μισεις περισσοτερο κι απο τον φορντ τον Reed...

λοιπον ενα ενα...
πισω απο το Transformer λοιπον με τα Vicious, Perfect Day, Walk On The Wild Side, Satellite Of Love και Hangin' 'Round κρυβεται η παραγωγη του Bowie ε?
και γιατι οχι του Ronson ο οποιος στην τελικη εκανε και τα string arrangements? εξαλλου τα σκιλλς του Bowie στην κονσολα τα ειδαμε και στο φιασκο του Raw Power

εξηγησε μου πως γινεται να παρακαμπτεις ενα Mistrial ενα Magic & Loss ενα Songs For Drella ενα Νew York στα τελευταια 30 χρονια και να μενεις στα:backing φωνητικα σε ενα ασμα ενως μετριου Set The Twilight Reeling, το βιολι σε τρια ασματα του Ecstasy, στα φωνητικα ενος ασματος στο μετριοτατο The Raven (ως και ο Steve Buscemi kai h Amanda Plummer καναν,,,σιγα)

αυτο περι λεστερ μπανγκς ειναι ανευ σχολιασμου

εαν θεωρεις κι εσυ κι ο φορντ τοσο σημαντικη την ενορχηστρωση στην ''μπανανα'', τοσο τουλαχιστον που να υπερβαινει και την αξια των συνθεσεων, τοτε γιατι δεν ακουτε το acetate? κυκλοφορει λεφτερα εκει εξω
και κατι για την μετα-''μπανανα'' εποχη...εαν θεωρειτε (βασικα εσυ ειδικα καλκι) οτι ασματα οπως τα: White Light/White Heat, Here She Comes Now, Sister Ray, Candy Says, What Goes On, Pale Blue Eyes, Who Loves The Sun, Sweet Jane, Rock'n'Roll, Oh Sweet Nuthin...δεν ειναι Αξια ε τοτε οκ ρε μαγκες
εγω το πρασουλογιδο δεν ξερω αλλα εσεις το κατεχετε καλυτερα....ρησπεκτ και δεος πλεον

φορντ το Metal Machine Music ειναι η καταλληξη μιας ιστοριας που ξεκινησε απο το Berlin ακομα, κι εχει να κανει με την ψυχανωμαλια που τον εδερνε τοτε λογο χωσιματος_οσο_δεν_παει_αλλο στις αμφεταμινες
http://www.youtube.com/watch?v=Nv7dvcjR0eI
(αμφεταμινακιας ηταν κι ας εχει μεινει ως ηρωινομανης ο Reed) το αποκορυφωμα της παρανοιας του το πιασε στο Sally Can't Dance, τοτε που επι σκηνης σουταριζε πρεζα
http://www.youtube.com/watch?v=CdQ6-DsStSM&feature=related
και γενικα ειχε γραψει και κανει ανωκατω οτι ειχε να κανει με το σταριλικι και την υπερβολη

η καταληξη σε ολα αυτα ηταν το Metal Machine Music...στην ουσια ενα μεγαλο σαλτα_γαμηθειτε

περι δηλωσεων κατα του Ζαππα...
και φορντ? τι εγινε?
για το ποιος ηταν ο χαρακτηρας του Ζαππα και τι δηλωσεις εχει κανει ο ιδιος οχι για εναν αλλα σχεδον για το συνολο της 60ς σκηνης ρωτησες να μαθεις?
μεγας καλλιτεχνης ναι, αυτο δεν αλλαζει, αλλα και ολιγον τι ενοχλητικα εκκεντρικος οπως κι ο brother in crime Captain Beefheart
και οκ σε πειραξαν οι οποιες δηλωσεις του...το λογιδριο του Bowie κι ο ναζιστικος χαιρετισμος του στην γερμανια δεν σε πειραξαν?

Υ.Γ. ακουστε (φορντ & καλκι) το Magic & Loss...σας εκλιπαρω

Quote:

---

Originally Posted by Ford Prefect

Να πει και ένας οπαδός Metallica της σωστής εποχής

---

Μετα απο αυτο, η αποψη σου, οσο εκφραστικα και εντονα να τη γραψεις, σταματαει να αποκταει οποιαδηποτε βαρυτητα και σοβαροτητα, για μενα τουλαχιστον. Κριμα γιατι περιμενοντας να ακουσεις ενα ακομα Disposable Heroes αντι για το Mistress Dread ή ενα Call Of Ktulu αντι για το Junior Dad, χανεις καποια πραγματικα καλα τραγουδια. Δε σε ενδιαφερει, οκ. Ουτε μενα φυσικα, δεν τον θεωρω κανα σημαντικο δισκο, μου φαινεται περιεργο που ασχολειται ολος ο κοσμος, αν και δε θα πρεπε.

Ρε Φίξα, ειλικρινά, πιστεύεις ότι περιμένω εδώ και 20 χρόνια να ακούσω ένα disposable heroes; Δηλαδή εσύ αυτό έχεις καταλάβει; Όταν κάποιος δηλώνει ότι αγαπάει τα κλασσικά και όχι τα επόμενα σημαίνει αυτομάτως ότι όταν ασχολείται περιμένει ένα comeback; Σοβαρά τώρα απάντησε. Ασχέτως λούλου και του τζέρτζελου εδώ.

Για τα εγχορδομακρυνάρια εκφράστηκα θετικά.

Ωραίο το λάιβ που σουτάρει πρέζα.

Για τισ δηλώσεις Zappa, τις βρίσκω άκρως διασκεδαστικές και έξυπνες. Δεν έχω υπόψιν κάποια ξώφθαλμη σκατόψυχη και θα με ενδιέφερε αν έχεις κάτι.

http://a7.sphotos.ak.fbcdn.net/hphot...12470186_n.jpg

Quote:

---

Originally Posted by Drumsick

http://a7.sphotos.ak.fbcdn.net/hphot...12470186_n.jpg

---

Ομοιοτητες ακα σωσιες με Roger Taylor



http://2.bp.blogspot.com/_B1LlYh6iKq...ger-taylor.jpg

1) Δεν ξέρω, δεν κάνω εγώ την κριτική, δεν ξέρω ποιος θα την κάνει, ξέρω μόνο ότι συμμετέχω στο File Under αφιέρωμα του μήνα και ότι στην στήλη μου αναφέρομαι στο The View αλλά το ER έχει τιμητικά απολαύσει ήδη την άποψη μου.
2) Ήταν άρρωστη και δεν μπορούσε να μαγειρέψει, οπότε πήγα σουβλάκια. Σήμερα είχε κεφτεδάκια με πατάτες πάντως.

γαμωτο ειναι η πιο αγαπημενη μου μπαντα εβερ (ασχετως αν εχουν να βγαλουν καλη μουσικη πανω απο 15 χρονια κ δεν περιμενα κ τπτ ιδιαιτερο ετσι κ αλλιως) ΑΛΛΑ τα πρωτα 4 κομματια δεν αντεξα να τ ακουσω μεχρι τελος..
κ δηλαδη οι πρωτοι στιχοι του δισκου ειναι i will cut my tits off???

και o ulrich το εννοει ?
Lars Ulrich: No, I sense only joy and elation and the excitement of sharing this. I think it's the most obvious collaboration on this planet ever. It puts a smile on my face every time I read somebody saying, "That's the oddest collaboration." Can you think of people that are more suited for each other than Metallica and Lou Reed?

megadeth με david bowie ? mastodon με nick cave? κάνα slayer με iggy pop ισως?

ένα http://i.imgur.com/Vi27l.jpgδεν αρκεί

O,τι είπε ο 00i00.
Βασικά τα κομμάτια του Τransformer και των V.U που παρέθεσε, αποτελούν απο μόνα τους επιχειρήματα και η συζήτηση για το Reed θα μπορούσε κάλλιστα να σταματά εκεί.
Διόρθωση όμως: To Raw Power δεν είναι φιάσκο, ούτε στην παραγωγή ούτε σε τίποτα. Έπος είναι.

on topic: άκουσα ελάχιστα απ'το δίσκο και φυσικά είναι όσο σκατά το περιμένεις.
πόσο δεν κολλάει ο Reed με τους Metallica?
και πόσο μαλάκες είναι κι αυτοί που εκμεταλέυονται το γεγονός ότι έχει ξεκουτιάνει?
ποπο τώρα θυμήθηκα το Sweet Jane από ένα live που είχα δει. Ο,τι χειρότερο..

:wave:

πω, μετά από λίγες ακροάσεις (για να κάτσει στο αυτί ο -όντως αρχικά περίεργος- συνδυασμός) και με την κατάλληλη διάθεση γαμάει ο δίσκος

Για κάποιο περίεργο λόγο μου είχε κινήσει την περιέργεια τούτη εδώ η συνεργασία όταν ανακοινώθηκε, παρά το γεγονός ότι και οι Metallica έχουν πάψει να με αφορούν εδώ και αρκετά χρόνια και ότι ποτέ δεν ήμουν κανένας φανατικός φίλος του ευρύτερου μουσικού έργου (και περσόνας) του Lou Reed (αν και τα πρόσφατα αβανγκαρντ ξεμωράματά του με τους Metal Machine Trio ήταν ενδιαφέροντα). Κάπου ψιλοπίστευα ότι θα καταλήξουν και οι δυο σε πιο rock φόρμες, κάπου ότι θα μπορούσε να έβγαινε ένα ενδιαφέρον μίγμα.

Δυστυχώς το αποτέλεσμα είναι αρκετά κακό, σε σημείο που τα (απλά) αδιάφορα σημεία του, να σου φαίνονται συμπαθητικές οάσεις. Μουσικά δεν δένει σχεδόν πουθενά ο ένας με τον άλλον (ειδικά σε κάτι "Pumping Blood" και "Mistress Dread" που κοπανάνε χωρίς νόημα οι άλλοι από πίσω είναι όντως σαν να έχεις βάλει δυο άσχετα κομμάτια να παίζουν παράλληλα). Κάτι "Iced Honey", "Little Dog" και "Brandeburg Gate" είναι αρκούντως κακές συνθέσεις, με μόνο το "Cheat on Me" και το "Junior Dad" να παρουσιάζουν κάποια ψήγματα ενδιαφέροντος. Οι απαγγελίες του Reed σε συνδυασμό με τους στίχους δεν ξέρω σε τι στοχεύει (δεν ξέρω πόσο σουρεαλιστικο, νατουραλιστικό ή κάτι άλλο -στικό θα ήταν το θεατρικό, αλλά είναι λίγο αστείο να ακούς τον Reed να απαγγέλει με πάθος τους περισσότερους από αυτούς). Όταν δε, πάει να χωθεί ο Hetfield γίνεται ακόμα χειρότερο το σκηνικό.

Δεν ξέρω ποιου ιδέα ήταν πραγματικά η συνεργασία, αν και από ό,τι διαβάζω η μουσική πρέπει να προυπήρχε αρκετά έτοιμη από τον Reed πριν την αρχή του όλου project. Ίσως και εκεί να είναι το πρόβλημα, να περιμένεις από τους Metallica να ενορχηστρώσουν ένα έργο προερχόμενο από εντελώς διαφορετικές νοοτροπίες, αντί να κάτσεις να (προσπαθήσεις να) γράψεις μια καινούρια συνεργασία. Επίσης δεν ξέρω τι θα αποφέρει στους Metallica αυτή η δουλειά, γιατί ο Reed έχει καθιερωθεί πλέον και σε ποιο "πειραματικούς" χώρους, πέραν της ευρύτερης rock ιστορίας με τα προηγούμενα project του. Χαμένη ευκαιρία συνολικά και μάλλον θα το ξεχάσω γρήγορα (ο υπόλοιπος κόσμος θα δείξει).

η ιδέα για την συνεργασία γεννήθηκε όταν συνέβη αυτό :
(δεν ήταν κ τόσο κακό κ σίγουρα δεν μας προετοίμαζε για κανένα λουλου)
http://www.youtube.com/watch?v=tVik0lyIM0o

o,ti xeirotero mas synevh pote htan file mou, oxi apla "toso kako" :/

δεν εχω ακουσει ουτε νότα.
όμως:
1) ασχολούμαστε με ότι μαλακία κιαν βγάλουν ,επειδή μετάλικα. Κονγκρατς του metalika.marketing.
2) dlord αποδεικνύει πως ότι ειναι (πιθανότατα) κακό και κραγμένο,το στηρίζει.