Άρα δεν μιλάμε για πρόβλεψη. Είναι μια ασφαλέστατη κίνηση. Από τη στιγμή που είσαι σίγουρος ότι δε θα έχεις αρνητικές επιπτώσεις, τι έχεις να χάσεις; Κορώνα κερδίζεις 10 ευρώ, γράμματα δε χάνεις τίποτα. Μια χαρά. Αν δεν εμπεριέχει ρίσκο κάτι, δεν είναι πρόβλεψη.Quote:
Ε όχι, ήταν κάτι σαν τον οδοντίατρο που σε βάζει να πλαίνεις τα δόντια σου. Τζογάρει απο την άποψη οτι δεν μπορεί να είναι 100% οτι αν τα πλύνεις δεν θα σου χαλάσουν, αλλα είναι σίγουρος οτι στατιστικά είσαι πολύ καλύτερα αν τα πλαίνεις. Ετσι κι εδώ, στατιστικά μια χώρα που εχει το employment act είναι πολύ καλύτερα απο μία χώρα που δεν το έχει.
Δεν ισχύει πάντα αυτό που λες. Το να εφαρμόζεις τη θεωρία που ανέφερες σε κάθε είδους πρόβλεψη είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο και κάτι που τα δεδομένα σου θα αργήσουν πολύ να το δείξουν. Γίνεται λίγο τεχνικό το ζήτημα τώρα αλλά εντοπίζω διάφορα προβλήματα. πχQuote:
κάπου εδώ γελάμε. Ενα ασάμπσιον δεν μπορείς ποτέ να το ξεχωρίσεις απο τη θεωρία και να το τεστάρεις αυτόνομα, αυτό είναι ποιντ που δεχονται φυσικομαθηματικοί και φιλοσοφοι επιστήμης απο καιρο. Το μονο που μπορείς να κάνεις είναι να κρίνεις κατα πόσο οι προβλέψεις μιας θεωριας ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και αν όχι να την απορρίψεις. ΠΧ η γενική σχετικότητα εχει οχι απλώς αναπόδεικτα αλλα λάθος assumptions για το πως λειτουργεί ο μικρόκοσμος, αλλα επειδή οι προβλέψεις της θεωρίας δεν μπορούν να αποριφθουν τη θεωρούμε αξιόπιστη. Ενα μοντελο το κρινουμε με βάση του ποσο καλά προβλέπει τον κόσμο, όχι με βάση το πόσο ρεαλιστικές είναι οι υποθέσεις του.
1. Όταν γράφω παραπάνω για αναπόδεικτους ισχυρισμούς, εννοώ σαν τον ισχυρισμό που κάνει η θεωρία ότι οι προβλέψεις είναι γενικά σωστές (και πιο συγκεκριμένα, τα λάθη είναι τυχαία). Αυτό είναι μάλλον όχι μόνο αναπόδεικτο, αλλά λάθος, αφού τα λάθη είναι συχνότατα μόνο προς μια κατεύθυνση των σημείων ισορροπίας, αυτή που ευννοείται από την παρούσα κοινωνικοπολιτική κατάσταση.
2. Παρόμοιο με το προηγούμενο είναι το ζήτημα του perfect information, το οποίο υποθέτουν αυτά τα συστήματα (ότι λαμβάνουμε υπόψιν και τις προβλέψεις για κάθε δράση πριν δράσουμε κλπ). Το σύστημα είναι τρομερά πολύπλοκο για να κάνει κάτι τέτοιο οποιοσδήποτε policy maker. Τελικά καταλήγει να... προβλέπει.
3. Γενικά η όλη θεωρία είναι επί της ουσίας μια εφαρμογή game theory. Ως τέτοια, πρέπει σε κάθε εφαρμογή της να μας λέει τι παιχνίδι παίζουμε - δεν είμαι έτοιμος να δεχτώ ότι τα ίδια assumptions που έχουμε σε ενός είδους πρόβλεψη είναι πανομοιότυπα σε ενός άλλου. Είμαστε σίγουροι ότι υπάρχει μόνο ένα σημείο ισορροπίας; τι σημείο είναι αυτό, ποιες ιδιότητες έχει; Τα δεδομένα αλλάζουν πολύ με άλλα assumptions.
4. Η θεωρία δεν αφήνει περιθώριο για metagaming. Από τη στιγμή που ένας οικονομικός οίκος έχει κέρδος αν μειωθεί μια τιμή, γνωρίζοντας και δεχόμενος την θεωρία των rational expectations, μπορεί να δώσει κατάλληλες προβλέψεις ώστε να την επηρεάσει, χωρίς αυτές να προκύπτουν από οικονομικά μοντέλα. Από τη στιγμή που πολλοί πλέον λαμβάνουν υπόψιν (με την ίδια θεωρία) τις προβλέψεις που γίνονται πριν καταλήξουν στο πιθανότερο τελικό αποτέλεσμα, τα νούμερα βγαίνουν λάθος. Κλασικά cold war game theory ζητήματα δηλαδή.
Μάλιστα. For the record έχει κατά τη γνώμη μου κάνει αρκετά λάθη στις προβλέψεις του για την αμερικανική οικονομία.Quote:
Αρχες 2009 είχε πει οτι οι αμερικάνικες τράπεζες θα τον πίναν στα στρες τεστ.
Ε και που είναι το κακό να σχολιάζει και ένας Οντόνιαν τους περιορισμούς των οικονομολόγων και των θεωριών τους, ως απάντηση στους φανμποηζ; Επίσης, ας μην ξεχνάμε και οι οικονομολόγοι έχουν ιδεολογία. Τα κακά της ζωής.Quote:
Οχι, αλλα αυτό έχει να κάνει με το οτι ο άνθρωπος πρώτα διαλέγει την ιδεολογία και μετά ψάχνει τρόπους να την στηρίξει. Δηλαδή αν κάποιος πιστεύει σε μια ιδεολογία που συμπίπτει με αυτά που λέει κάποιος οικονομολόγος, τότε γινεται "φαν του", πράγμα που δεν εχει να κάνει με το αν οι προβλέψεις είναι λάθος ή σωστες, αλλα με το κατα πόσο τα συμπαιράσματα του οικονομολόγου συμπίπτουν με την ιδεολογία των φανμπόιδων. Δηλαδη αν ο ρουμπίνι έλεγε Α και πέντε φανμπόυς που η ιδεολογία τους λέει επίσης Α, τοτε οι φανμπους θα αναφέρουν τον ρουμπίνι οταν τσακώνονται στη συνέλευση της σχολής τους, αλλα αν ο ρουμπίνι πεί μετα Β, οι φανμπους θα βρουν κάποιον άλο τρόπο να στηρίξουν το Α, δεν θα μετακινηθουν στο Β. Και αυτό είναι πρόβλημα που δεν έχει σχέση με το τι κάνουν οι οικονομολόγοι αλλα με τη διάθεση για τρολάρισμα των φανμπόυδον.
