Για να το κάνω πιο συγκεκριμένο, εγώ δε θα κατηγορούσα τη χάβοκ αν δεχόταν να δώσει τη μίζα, εφόσον ξέρει ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο, δεν μπορεί να καταγγείλει τον υπάλληλο και ότι η μίζα θα δοθεί από άλλον. Είναι κάτι που ξεφεύγει από τον άμεσο έλεγχό σου. Τα "εγώ δε θα λερώσω τα χέρια μου με βρώμικα λεφτά" είναι ωραία και ρομαντικά κλπ, αλλα σοβαρά, πόσοι δεν αγοράζετε/ουμε παπούτσια που έχουν φτιαχτεί για μερικά σεντς στην Ασία και τα πληρώνουμε 80 κι 100 ευρώ; Εκεί δεν είμαστε συνένοχοι σε τεράστια αδικία, σε "απατεωνιά" όπως λες; Αλλά σε μεγάλο βαθμό δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο. Και είναι άπειρα αυτά τα παραδείγματα. Είμαστε όλοι βαθιά στα σκατά, αλήθεια, κάθε τι που κάνουμε κρύβει μια αδικία από πίσω, τα "ρε μουνιά εγώ θα μείνω Αμόλυντος" είναι συμπαθητικά αλλά ουτοπικά. Συμμετέχεις θες δε θες στις αδικίες, οπότε αν θες να αντιδράσεις κάν'το με τρόπο που να έχει κάποια πιθανότητα επιτυχίας.