Μια ακόμα πιο εξαιρετική εποχή.

[Amnesiac.]

Δεν ξεκινάω με το "δε πάω σε πορείες" σαν βάση, δεν είναι το θέμα ότι βαριέμαι να πάρω το μετρό και να είμαι σε 10 λεπτά στα Προπύλαια και δεν μπορώ να καταλάβω από πού προκύπτει ότι με το να διαμαρτύρομαι για τους δημόσιους υπαλλήλους τους τοποθετώ αυτόματα στην Κορυφή των Προβλημάτων μου και δεν αναγνωρίζω τη σημασία των πολιτικών και των επιχειρηματιών στη ζωή μου, αυτά είναι αυθαίρετα συμπέρασματα, τα οποία είναι κοινό φαινόμενο στο Πόλιτιξ και γιαυτό γράφω σπάνια τη γνώμη μου.

Για μένα έχει ηθική η στάση μου, από τη στιγμή που δεν κλέβω κανένα νομίζω ότι έχω το δικαίωμα να μη θέλω να στηρίξω αυτούς που ζουν σε βάρος μου, δε μου αρκεί το "συμπορεύσου με αυτούς που ζουν σε βάρος σου λιγότερο". Το πληρώνω το τίμημα και θα το πληρώσω πιο ακριβά στο άμεσο μέλλον, αλλά δε θα τους στηρίξω τους μαλάκες.

Το είχα ξαναγράψει σε κάποιο τόπικ, η πλευρά που επιλέγω είναι να ασχολούμαι μόνο με "δικούς μου" ανθρώπους, να ζω στο μικρόκοσμο μου, φέρω ευθύνη γιαυτό, το ξέρω, γιατί είναι τέρμα εγωιστικό και αν ήταν όλοι έτσι και μπλα μπλα μπλα αλλά τουλάχιστον δε το κάνω σε βάρος κανενός.

Γενικά έχετε ανάγει το "πάω σε πορεία" σε Ύψιστη Ενέργεια του Συνειδητοποιημένου Ανθρώπου, δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα, ας ήταν περισσότερο άνθρωποι οι μισοί απόσους πάνε σε πορείες και θα ήταν καλύτερα όλα.

έντιτ : έχω πάει σε 2-3 πορείες τα πολύ παλιά χρόνια σαν φοιτητής και μαθητής, όχι ότι έχει καμία σημασία, έτσι για το ρέκορντ.