Αχαχαχα.. το περίμενα πως και πως αυτό το ποστ!
Αυτό που άκουσες φίλε μου. Δλδ οκ, πέρα απο την αφηγηματική ικανότητα του ντοστογιέφσκι, δεν προσέφερε και τίποτα το στόρυ. Η εποχή στην οποία διαδραματίζεται μου τη δίνει απίστευτα λόγω της δηθενίλας στις κοινωνικές σχέσεις. Όλη αυτή η τυπικότητα μου φέρνει εμετό και εκνευρίζομαι όταν διαβάζω τους διαλόγους των χαρακτήρων. Μου την έσπασε επίσης αυτός ο συνεχής και απόλυτος διαχωρισμός ρώσων, άγγλων, γάλλων. Τώρα θα μου πεις, μα αυτό είναι το φοβερό! Το πόσο καλα μεταδίδει αυτή την δηθενίλα κτλ κτλ. Αρχίδια, εμένα με εκνεύρισε. Επίσης θα μου πεις, η περιγραφή του ψυχισμού και της αρρώστιας του τζογαδόρου, που είναι το βασικό στοιχείο του βιβλίου, δε σου'καναν καμία αίσθηση? Ε οχι, δε μου καναν. Δε μου λέει κάτι καινούριο και αυτό που λέει θα μπορούσε να το πεί σε 20 σελίδες.
Απο κει και πέρα, γούστα.
