Δεν είναι ακριβώς έτσι. Δεν είναι μόνο θέμα αισθητικής. Εάν ήταν μόνο θέμα αισθητικής δεν θα είχε νόημα η κουβέντα καθώς δεν μπορεί να υπάρξει επιχειρηματολογία πάνω στο γούστο του άλλου. Είναι αστείο να κάθεσαι και να μας εξηγείς γιατί χώρεσε ο βίγκερνες στην αισθητική σου και μέσα σου γενικότερα, δεν σε κατηγόρησε κανείς για αυτό, μεγάλο παιδί (σε όγκο) είσαι, τόσο χώρο έχεις, χώρεσε! Εάν ήταν μόνο θέμα γούστου η μόνη κουβέντα που θα είχε νόημα θα ήταν να κάθεστε να καβλώνετε με το εκάστοτε άλμπουμ οι φανμπόηδες, καθώς κάθε argument δεν θα ήταν valid αφού δεν υπάρχει βάση, αντικειμενικότητα.Originally Posted by carheart
Παρατηρώ όμως οτι γενικότερα, λαμβάνεται ως δεδομένο οτι ο τύπος είναι "ΥΠΕΡκαλλιτέχνης", "σημαίνει στην τέχνη" κλπ. Αυτά γιατί; Και σαφώς τα επιχειρήματα δεν είναι αυτά που αναφέρεις στο γιατί χώρεσε μέσα σου κάρχαρτ. Ας μας πεί κάποιος γιατί η μουσική του ΜΠΟΥΡΤΖΟΥΜ είναι τόσο σημαντικό κομμάτι της Τέχνης! Γιατί θα τον γράφουν οι εγκυκλοπαίδειες της μουσικής αύριο μεθαύριο δίπλα στους "μεγάλους" και όχι μόνο το φόρεστ ή τα webzine σας. Εγώ προσωπικά την βρίσκω (την μουσική του) ρυθμικά και αρμονικά αδιάφορη όσο δεν πάει, καμιά καινοτομία δεν εντοπίζω ενώ είναι επαναλήψιμη μέχρι αηδίας. Συμπτωματικά, τα ίδια ακριβώς θα μπορούσα να πω για κάποια πράματα που αρέσουν και σε μένα αλλά με τίποτα δεν θα τα χαρακτήριζα ως "διαμάντια της τέχνης" μόνο και μόνο επειδή μου αρέσουν.
Επιπρόσθετα, δεν είναι εύκολο να "απορρίπτεις". Προσωπικά - πάλι - πριν απορρίψω κάτι ευρέως (λολ) αποδεκτό το ακούω και το αναλύω με αντικειμενικότητα. Αυτό στην περίπτωση που πρέπει να ακούσω την πλειοψηφία των έργων κάποιου που δεν έχουν κάποιο ενδιαφέρον ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΥ ΚΑΠΩΣ ΚΑΠΟΤΕ εμφανιστεί ενα ενδιαφέρον σημείο, ένα κάτι, είναι δύσκολο. Όπως ακριβώς στην περίπτωση του "καλύτερου αλμπουμ της τέχνης" που αναφέρατε περι ούλβερ. Προσοχή λοιπον στους χαρακτηρισμούς που κάνουν τον μισητό σας "η." να ακούγεται πολύ ωριμότερος όταν μιλάει για "υπερβολές του ερ".
Συνολικά λοιπόν εφόσον είναι καθαρά θέμα γούστου, συνεχίζω να βρίσκω αξιοπερίεργο να εκθειάζεται κάποιος πνευματικά ανάπηρος. Γιατί κάρχαρτ δεν μιλάμε για κάποιον συγγραφέα με νόμπελ που είχε ναζιστικές διαθέσείς. Μιλάμε για κάποιον νεαρό που έπαιζε dnd και είχε πατριωτικές διαθέσεις που παραπέμπουν σε λιακόπουλους και απλά έβγαζε δίσκους που αρέσουν σε εσένα και μεταλλάδες. Κατα τη γνώμη μου επειδή τους ακούγατε μικροί και δεν είχατε διαμορφώσει κρίση, ούτε μουσική άποψη. Η τελευταία μάλιστα, όπως και το γούστο σας, διαμορφωνόσαντε τότε.
