Χθες βράδυ κάτα τις 12 έτυχε να κάνω την διαδρομή σύνταγμα-τρικούπη με τα πόδια. Μάγκα, είναι λίγες οι φορές που έχω νιώσει τόσο κομπάρσος σε κάποιο χαωτικό σενάριο αλα jodorowsky, περπάταγα ανάμεσα σε αλλόφρωνες πασόκους, ηλίθιες οικογένεις πασόκων με πλαστικά σημαιάκια, χαρούμενους πασόκους με καραμούζες και πασόκικα αμάξια που κορνάραν και σε κάθε γωνία υπήρχαν παρατεταγμένοι δεκαεφτά περίπου στρατοί μπάτσων κάθε είδους, ζητα, δελτα, ματ, λματ, τα παντα όλα. μπάτσοι και πασόκοι φίλοι μου, ο απόλυτος εφιάλτης.
Ναι, θέλω να πώ με βάση τα παραπάνω, ζούμε σε έναν τέτοιο κόσμο. Δεν έχω πολλές ελπίδες να συνεννοηθούμε εδώ μέσα κάνοντας ποστς που απαιτείται να καταλάβει ένας τύπος που ψηφίζει πράσινους (δύο φορές) και ένας ρουθλες ή όποιος που ψηφίζει GAP ή όποιος άλλος κανσερ δε ψηφίζει τίποτα αλλα στηφάση πρέπει να την πούμε και στους μαλάκες που ψηφάνε ανταρσυαρα.
Εμείς τρελοί, εσείς χαζοί, καθένας με τα κουσούρια του!
