Δεν συμφωνώ οτι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ασταθής λόγω δημοκρατικότητας και πολυφωνίας. Νομίζω ότι δεν υπάρχει κουλτούρα σύνθεσης και διαλόγου στο εσωτερικό του. Αυτό γίνεται σαφές όταν για διάφορα καίρια -ή και όχι τόσο- πολιτικά ζητήματα (όπως πχ το ψηφοδέλτιο ευρωεκλογών, το σχήμα εκπροσώπησης του ΣΥΡΙΖΑ στις τρέχουσες εκλογές, το γραφείο προπαγάνδας τους, οι παπαριές που έλεγε ο κοροβέσης, σύσσωμη η ανανεωτική πτέρυγα και η τάση απόσχισης της κλπ κλπ) τα μαχαίρια βγαίνουν άμεσα, εμπρηστικές ανακοινώσεις και γενικά μια διάθεση να ισορροπεί το όλο εγχείρημα συνεχώς στον αέρα. Βλ. τις δεκάδες ανακοινώσεις της ΚΟΕ σχετικά με τα ζητήματα που ανέφερα καθώς επίσης και δεκάδες βιτριολικά άρθρα απο όλες τις τάσεις στις εφημερίδες Εποχή και Αυγή. Τέλος τις εξωφρενικές αυτοπυρπολικές δηλώσεις στελεχών στα μίντια.
Στα επόμενα ζητήματα απαντάς εντελώς χαωτικά, δεν υπάρχει ζήτημα εισόδου ή οχι του ΣΥΡΙΖΑ στη βουλή, προφανώς θα μπει. Το επιχείρημα "είναι καλό να ψηφίσεις ΣΥΡΙΖΑ αντι ΚΚΕ γιατί είναι καλό να υπάρχουν βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ αντι ΚΚΕ στη βουλή" δεν είναι επιχείρημα, είναι ταυτολογία. Τα περι "σταλινισμού" και "αντιδημοκρατικότητας" του ΚΚΕ δε μου λένε κάτι, όσο διαφωνώ με τη δομή του κόμματος τόσο διαφωνώ και με την γενική πολιτική στόχευση του ΣΥΝ που είναι ο φιλο-ΕΕ αριστερός κυβερνητισμός ή με την πλήρη απουσία του απο το εργατικό κίνημα ή με την ασταμάτητη ταλάντευση του δεξιά/αριστερά σε κάθε πολιτικό ζήτημα που προκύπτει (νόμος πλαίσιο, πρυτανικές, ασφαλιστικό, ΓΣΕΕ κλπ) ή με την life-style απολίτικη προσέγγιση της πολιτικής. Για να εξηγούμαι προσωπικά, πριν συζητήσουμε τι είναι ΚΚΕ και τι ΣΥΝ: Έχω περάσει απο τον χώρο του ΣΥΝ, ξέρω πως μπορεί να αντιλαμβάνεται κάποιος τα πράγματα σχετικά με το ΚΚΕ. Μετά απο καιρό, διαδικασίες και κινήματα που νομίζω (του πούστη) ότι με ωρίμασαν πολιτικά, έχω την εντύπωση ότι είναι πιο σημαντικό για την ταξική πάλη (σόρρυ που μιλάω με τέτοιους όρους αλλά δεν υπάρχει άλλος) να υπάρχει ένας ευσταθής πολιτικός σχηματισμός με ικανά ποσοστά και παρουσία στην εργατική τάξη που κάνει αντι-μονοπωλιακό, αντι-εε μέτωπο (το κκε) παρά ένα αφηρημένο μόρφωμα που αναζητά συνεχώς ταυτότητα και ενίοτε εκτρέπεται σε σοσιαλδημοκρατικές οδούς, που ανεβοκατεβάζει τα δημοσκοπικά του ποσοστά ανάλογα με μιντιακούς χειρισμούς και χαριεντισμούς (ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ). Καλό είναι να υπάρχουν και τα δύο, σύμφωνοι, ακόμα καλύτερο να μην υπήρχε κανείς τους και να υπήρχε ο τρίτος πόλος της ριζοσπαστικής αριστεράς για τον οποίο μιλάμε εμείς (οι ναρίτες) και να ήμασταν όλοι μια οικογένεια. Αλλά αν είναι να επιλέξω μεταξύ των δύο, θα επέλεγα το πρώτο. Είναι, αν θέλεις, ζήτημα στρατηγικής. Mind you ότι τα παραπάνω με κάνουν τόσο κνίτη όσο πασόκος είναι κάποιος που διαλέγει πασόκ στο δίπολο πασοκ/νδ. Αν ήθελα να είμαι κνίτης θα ήμουν και δε θα φοβόμουν και τίποτα, τώρα δεν είμαι, είμαι αλλού.
Και τέλος, δεν θέλω να με εκπροσωπεί κανείς αλλά αν μου βάλουν το πιστόλι στον κρόταφο και με αναγκάσουν να με εκπροσωπήσει κάποιος σε ένα στημένο αστικό κοινοβούλιο, θα προτιμούσα κάποιο σοβιετικό ρομποτ τύπου κολοζώφ/σκυλλάκος παρά κάποιον απόλυτο καραγκιόζη τύπου ψαριανός (που θα ψήφιζε νομοσχέδια κόντρα στην γραμμή του την ίδια) ή κάποιον αλκοολικό τύπου κοροβέσης (που ΠΑΝΩΣΤΗΝΤΡΕΛΑ μπορεί και να βγεί και να πει ότι ξερωγώ και μεις τα παίρναμε το '89 αλλά δεν έχω αποδείξεις λολ!).
Originally Posted by ikonoklast
