μπας και σε γλυτώσουμε από αγορές τ-σερτς και πραγματικού ναρκωτικού μαύρου μέταλλου και τέτοια ορίστε ένας χρηστικός ορισμός, ακόμα και ο Ντεγκιαλ που είναι ρομπότ θα συμφωνούσε: ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΠΟΝΑΝΕ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΤΡΥΠΕΣ ΣΟΥ. Άμα δεν πονάς, κάτι κάνεις στραβά. Αμα χρειάζεται να ρωτήσεις πια είναι η διαφορά μεταξύ των μικρών και των μεγάλων πραγμάτων σε αυτή την φάση, πρέπει να έχεις παραβολεφτεί. Σμπροκσε κιάλλο (όσο προλαβαίνεις πριν σε σπρώξει η ζωή μόνη της και τότε πάει και το μυθιστόρημα της επιλογής), δεν χρειάζεσαι ναρκοτικ μπλακ μεταλ, άλλα χρειάζεσαι. Ίσως να ρωτήσεις τον Μαγιακόφσκι, αλλά μην τον εμπιστευθείς απερίσκεπτα. Έχει πάντως ιδέες (σοβαρά).Originally Posted by carheart
ποια είναι τα μικρά, και ποιά είναι τα μεγαλύτερα όμως;
Οπότε, ταμαγκόθι, άμα παίζει όντως ρίσκο και πάθος και πόνος και βια και θάνατος κλπ με το ηλιοβασίλεμα, καλώς. Ελπίζω στα καλλίτερα πάντα, να με καλέσετε και εμένα εκεί στην παραλία που πατέ, ελπίζω να το αντέξω. Αν όχι, αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι μια απολογία της ραθυμίας. Καλή και η μπανάνα αλλά ας μην κρυβόμαστε πίσω από αυτή. Είναι το ελάχιστο μηδενιστικό (όχι δεν είναι).
τυχαία σύμπτωση η αναφορά μου, δεν είχα καταλάβει ότι ο Μαγακοφσκι ήταν στο άβατάρ σου.Ο μαγιακόφσκι είναι ο σκύλος στη συγκεκριμένη περίπτωση, μην μπερδευόμαστε με το άβαταρ, αυτό το έβαλα μόνο επειδή με έβρισκε κακιά η ενίθαρμον κι έλεγα μήπως έφταιγε το προηγούμενο που την αγριοκοιτούσε. Με τον οποίο μαγιακόφσκι υποψιάζομαι πως ασχολούνται περίπου όσο και με το σκύλο του, σε κάθε περίπτωση, πράγμα το οποίο με ενοχλεί εξίσου όλες τις εποχές.
Ας περάσουμε τώρα από το τι δεν σε αφορά και από το τι αρνείσαι, στο τι σε αφορά και τι δέχεσαι. Είμαι εμπιστεύσιμος άνθρωπος γενικά, και ήταν καλή σου επιλογή που ήρθες σε εμένα. Έκθεση ζητείται. Τίποτα δεν είναι πραγματικό, όλα επιτρέπονται. Από το σύνολο 'όλα' ας βρούμε κάνα καλλίτερο να πούμε από το τι δεν μας αφορά και τι αρνούμαστε.Όσο για τα ηλιοβασιλέματα, δε με αφορά αν κάποιοι δεν τα καταλαβαίνουν, όπως δε με αφορά τι θα καταλάβει ο άλλος που θα διαβάσει κάτι και θα πει "ω, τι ωραίο" και τελείωσε. Κι αρνούμαι εδώ να προσπαθήσω να συλλάβω το ηλιοβασίλεμα ως το απλό φυσικό φαινόμενο που "στην πραγματικότητα" είναι, γιατί έτσι κι αλλιώς κάτι τέτοιο είναι αδύνατο
Θα καταλήξουμε σε ΟΛΟΥΣ τους ορισμούς, και τους λάθος και όλους, δεν πειράζει. Είμαι παρανοημένος τι θα γίνει γαμώτο με αυτό το καλοκαίρι και με τις διακοπές σας.Κι ελπίζω πως δεν προσπαθούμε να καταλήξουμε σε κάποιον ορισμό για την τέχνη ή κάτι τέτοιο δύσκολο, εγώ τουλάχιστον δεν είχα καμία πρόθεση να ασχοληθώ με αυτό το θέμα, όπως προείπα είμαι σε διακοπές, ελπίζω να μην παρανόησες.
Αυτό που δεν κατάλαβα, και που στο ζητάω να μου το απαντήσεις (ελπίζω να σε αφορά και να μην αρνηθείς να το κανείς, ακόμα και εν μέσω των διακοπών σου!) είναι στο που, σε ποιο σημείο ακριβώς της συζήτησης περί τέχνης-σε-βιβλίο-και-μουσικούλα έναντι Τέχνης-Το-Βίωμα-Του-Ηλιοβασιλέματος-Και-Της-Μπανάνας διαμεσολάβησε κάποια 'εμπιστοσύνη' σε οποιωνδήποτε? Δηλαδή όταν διαβάζω Μαγιακόφσκι εγώ τον εμπιστεύομαι να μου πει το πως και το γιατί περί της ζωής, κάνει την δουλειά για μένα κιέτσι? Κανέναν δεν εμπιστεύομαι, νιώθω όμως την ανάγκη για έκθεση, επικοινωνία, ρισκάρω και βλέπουμε. Αυτό το κανείς και με το ηλιοβασίλεμα, ή είναι πιο εύκολο και δεν απαιτεί τέτοια? Μπορεί να σε βιάσει το ηλιοβασίλεμα? Επειδή εμένα με βίασε ο Μαγιακόφσκι (δις).κι εκφράζω τις αμφιβολίες μου αν ο κύριος τάδε που έγραψε το αποτέτοιο μπορεί να μας αλλάξει τη ζωή κι αν πρέπει να τον εμπιστευόμαστε περισσότερο απ' όσο εμπιστευόμαστε την υπόλοιπη ζωή μας.
Για να μην παρεξηγηθώ, ωραίο το ηλιοβασίλεμα, σε ένα επίπεδο όχι τόσο διαφορετικό από την τέχνη ναι ("αχ αυτή η τίγρη, κοίτα την, είναι σαν ποίημα"), καταλαβαίνω γιατί γίνεται αυτή η συζήτηση. Την σχέση την αντιδραστική μεταξύ των δυο δεν μπορώ να την εντοπίσω, αυτή την υποτίμηση τεράστιας ανθρώπινης προσπαθείας και πάθους που είναι κλεισμένη μέσα στα αντικείμενα τέχνης, στο όνομα του ότι τι, είναι μασημένη τροφή? 'Θα τα σκεφτώ όλα μόνος μου'? Δεν μπορώ να καταλάβω.
