υπερτόπικ, το.

[phthoggon]

φθόγγε φίλος, αυτό με το ten και το vitalogy ας πούμε ότι δεν το είδα.

ε οι πωλήσεις φυσικά είναι έξω από αυτή τη συζήτηση, χαίρω πολύ. η επιδραστικότητα ας πούμε όμως δεν είναι, με το oceanic εγώ πχ άρχισα να ρίχνω και μια ματιά στα ποστμέταλς, με αυτό τα έμαθα (όπως και ένα τεράστιο κομμάτι των ποστμέταλλερς), ε το αγαπώ. δεν είναι όμως το μοναδικό κριτήριο, εδώ στο φόρουμ τα λέγαμε για τον burial από το ντεμπούτο του το οποίο άκουσα και αγάπησα και άρχισα να ρίχνω και μια ματιά στα ντάπστεψ, με αυτό τα έμαθα (όπως και ένα τεράστιο κομμάτι των νταπστέππερς), αλλά το untrue έβαλα γιατί μου φαίνεται ομορφότερο.
ξαναλέω πως το έχω στο μυαλουδάκι μου: "τα άλμπουμ των ζίροουζ", "τα άλμπουμς που περιγράφουν τη δεκαετία", "υπερτόπικ, το" είναι μια δεκάδα από άλμπουμς που κυκλοφόρησαν από 1/1/00 έως την ημέρα που άνοιξε αυτό το θρεντ και τα αγαπάμε περισσότερο από άλλα. καταχρηστικά ας τα πούμε "αγαπημένα μας". αυτό το "αγαπημένα μας" προκύπτει από μια σειρά από λόγους, πχ ο τάδε δίσκος είναι μέσα γιατί είναι γαμάτος, έχει τρομερή παραγωγή, πήγε ένα στυλ πέντε βήματα παραπέρα, άλλαξε τα ακούσματά μου, μου τον έκανε δώρο η Τασούλα που είχε ωραία βυζιά και ήθελε να τηνεπηδήχσει. ο καθένας έχει τα δικά του κριτήρια και ακόμα και αν κάποια από αυτά είναι κοινά ανάμεσά μας, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι τους δίνουμε την ίδια βαρύτητα. δε με νοιάζει τόσο αυτό. μάλλον με νοιάζει, γι'αυτό και στην αρχή ζήτηξα να γράψουμε και δυο κουβέντες για τον καθένα, για να καταλάβω εγώ πχ που δεν έχω ακούσει ποτέ μου Ereb Altor γιατί το έβαλε ο τύπος στη λίστα του.

κοίτα, οι συζητήσεις για επιδραστικότητες νομίζω ότι είναι το κερασάκι στην τούρτα για να βάλεις σε ευρύτερο πλαίσιο σημασίας αυτό που ήδη γουστάρεις, δε μπορώ να φανταστώ να σε επηρεάζει κατά την διάρκεια που ακούς το άλμπουμ, και γω έχω ακούσει ένα σωρό παγκοσμίως επιδραστικά άλμπουμ που δε μου είπαν τίποτα, άλλο ιστορική γνώση, άλλο εμπειρία. Δε εκστασιάζομαι όταν ακούω το Electric Ladyland επειδή πήγε τη ροκ μουσική είκοσι χιλιάδες βήματα μπροστά, είναι ένα καλό άλμπουμ απλά για μένα που το ακούω σήμερα, ούτε πεθαίνω όταν ακούω μότσαρτ ξερω γω επειδή χωρίς αυτόν θα παίζαμε ακόμα σονάτες. Ε, αυτή τη διάκριση θέλω να κάνω βασικά και κατα τ' άλλα, ας αγαπάει ο καθένας ότι θέλει και για τους λόγους που θέλει, απλά την εμπειρία αυτή καθεαυτή την θεωρώ τον πιο σοβαρό λόγο άπο όλους αυτούς ας πούμε, αυτό ψάχνω να ακούσω από κάποιον για να τσεκάρω ένα δίσκο, αν του άρεσε, όχι αν ήταν επιδραστικός για τη σκηνή ή αν του θυμίζει την πρώην του. (Pearl Jam ε? E σιγά το περίεργο που δε τα χω ακουστά.) Δε μου πάει πάντως η καρδιά να γράψω λίγα λόγια και περιλήψεις για τα άλμπουμ που έβαλα, μόνο πολλά :/ τι να γράψω για το Nucleus Torn ας πούμε, ότι είναι chamber music με μπλακ μεταλ κορυφώσεις και προγκρέσιβ ροκ δομές, πω, μουσικά-περιοδικά ξέρω γω. Ε δεν είναι καν έτσι κιόλας.