αχ τι γλυκός
να τους αφήναμε μόνους καλύτερα?
Αλέξη, Αλέξη! Τελείωνε , ΞΕΚΌΛΛΑ
μην διαλύετε το όμορφο αυτό θρεντ άλλο, βάνετε λίστες, και βάνετε και το Thorns μέσα.
να τρώει η μάνα και του παιδιού να μη δίνει!
βαριεμε να κουραζω τον καταπονημενο μου εγκεφαλο...και απο μνημη ειμαι χαρβαλο...
οποτε εβαλα μια δεκαδα με μερικα στανταρακια που με ηρθαν προχειρα
Angels Of Light - 2007 - We Are Him (Young God YG35 2007)
δυσκολα να διαλεξω δουλεια του Michael Gira...αλλα εδω εριξε γεφυρες πισω στους Swans οποτε παει δαγκωτο...στοιχειωτικη αστικη country (μινμιν ευρεσιτεχνια) με ολες τις κλασικες εμμονες του σκατογερμαναρα πρωην υπεραλκοολα...δισκος απαραιτητος,label που μας εδωσε διαμαντια
Jarboe παρ τ αρχιδιαμ τωρα...
ΠΑΟΚομετρο:8/10
------------------------------------------------------------------------
Bardo Pond - 2001 - dilate [Matador,2001]
ενας ασμας αρκει για να το επιλεξω...το εναρκτηριο Two Planes.
το εχω πει χιλιαδες φορες...ειναι η μουσικη που ακουγοταν στα αεροκλανα που στουκαραν στους διδυμους πυργους...ηφαιστειογενες rock...λαβα στ αρχιδια...οταν το ακουω θελω να στρωσω εφημεριδες στο πατωμα και να τον παιξω γονυπετος σουταροντας πρεζα στην γλωσσα
ΠΑΟΚομετρο:8,5/10
------------------------------------------------------------------------
Charalambides - 2007 - likeness (kranky, 2007)
μαγεια...απλα μαγεια
η ψυχεδελικη φολκ σε ολο το μεγαλειο της
τρομερη φωνη η Christina Carter...το Do You See ασμα απλα δεν υφιστατε...
ΠΑΟΚομετρο:7/10
------------------------------------------------------------------------
Heroine Sheiks - 2000 - rape on the installment plan [Reptilian,2000]
το rock που θελουμε
σαπιοκυριλε noiserock της κλασικης Amphetamine Reptile σχολης με αρχιδατες και κιμπαρικες συνθεσεις...το μπασο κλασικα στο καγκελο να πεταει μαλαματινες..οι κιθαρες να ξεφευγουν απο τα peragon σε freejazz κουραδοκαταστασεις και ο τραγουδιστεας παρταλι οπως πρεπει
ΠΑΟΚομετρο:οκωτω δαγκωτο/10
------------------------------------------------------------------------
P.J. Harvey - 2000 - Stories from the City, Stories from the Sea [Island,2000]
ο θριαμβος της pop μουσικης
η πιο ομορφη πατσεαβουρα με τα μεγαλυτερα αρχιδια απο τον καθε μεταλα
θυμαμε οταν βγηκε τα στοκαδια λεγανε οτι ειναι ξεπατικωμα Patti Smith...λες και ειναι αυτο αρνητικο credit
το αλμπουμι ειναι α ψ ε γ α δ ι α σ τ ο...σιγουρα η πιο ταλαντουχα πιπιτσα τα τελευταια 20 χρονια
Polly θελω να φαω τις μυξες σου
ΠΑΟΚομετρο:9/10
-------------------------------------------------------------------------
Radian - 2004 - Juxtaposition [Thrill Jockey,2004]
απαραιτητο
το ''κανονικο'' post rock...η συμπραξις ηλεκτρονικης μουσικης και rock
καμια σΚεσις με τις αερινες κλανιες του συρμου...αυτοι δε θα γεμιζαν ποτες το Αν με φοιτητακια αξουριστα και πιπιτσες τιγκα στην αλβανικη αμμωνιοφουντα
καλο για αυτους
ΠΑΟΚομετρο:7/10
-------------------------------------------------------------------------
Second Family Band - 2009 - oui [ourecordings 2009]
[δεν ειναι αυτο το οξωφυλλο βαριομαν να ψαχνω]
εδω τα πιασαμε τα φραγκα μας...
εκανα και παρουσιασις για οσους θυμουντε...αυτο το γαμημενο με μαστουρωσε ενω απλα ανεπνεα
μουσικη του διαολου η των αγγελων [οπως σας πιασει]
πραγματικα πιστευω οτι καμια αλλη μπαντα τουλαχιστων τα τελευταια χρονια δεν περασε σε κυκλοφορια της τα effects απο τα drug sessions σε δισκο με τετοιο αμεσο τροπο
πιο εθιστικοι κι απο το μουνι
ΠΑΟΚομετρο:9/10
-------------------------------------------------------------------------
Socos & The Live Project Band - 2007 - Kafka [Puzzlemusic,2007]
η καλυτερη και πιο προσεγμενη ελληνικη κυκλοφορια
θες απο package...
θες απο μουσικη...
θες απο παραγωγη....
θες απο γενικοτερο concept και στιχους...
οτι καλυτερο εχει βγει απο αυτηνα την ταλαιπωρη χωρα στο progressive rock
και το dvd γαμει
ΠΑΟΚομετρο:οκωτω/10
-------------------------------------------------------------------------
Zonderland - 2007 - Oedipus Motherfucker [Self-Released, 2007]
3 μεγαλες συνθεσεις
dark ambient πελαγωμα και post rock ανευ ''ντιριντιρι''...παραγωγη γηινη αλλα ταυτοχρονα out there...
ειναι σαν να επιπλεεις σε μια πισινα πλασματος και ξαφνικα να σε κανουν ηλεκτροσοκ στ αρχιδια.καλη φασις.
με λιγα λογια space rock για τυπακια που ακουν post rock...αλλα δε θα πουν οτι τους αρεσει γιατι δεν προκειτε να γαμησουν με αυτο
αλλα για εμας που δεν γαμαμε πλεον...
ΠΑΟΚομετρο:8,5/10
Last edited by 00i00; 23-07-2009 at 02:05.
Το Radian πάντως υπερδίσκος!
Μάλιστα, τι να πω, δεν ξέρω αν ξέχασα ελληνικά και συντακτικό σε μία μέρα, αλλά ας ξαναπροσπαθήσω. Όταν μιλάς για άλμπουμ σημαντικά και επιδραστικά που όρισαν τα 00'ς, εγώ δε βλέπω πουθενά εσένα τον ίδιο, βλέπω μία πολιτισμική μάζα την οποία καλείσαι να αποκρυπτογραφήσεις σα παρατηρητής και να χωρίσεις σε κομμάτια για να ανακαλύψεις ποιος ήταν ο πιο επιδραστικός. Αυτές είναι αντικειμενικές επιδιώξεις, στατιστικές, δημοσιογραφικές, προσωπικά με βρίσκουν αρκετά αδιάφορο, και δε μπορώ να κατανοήσω πως μπορούν να συνδυαστούν με τις προσωπικές προτιμήσεις κάποιου. Τι σημαίνει αυτό δηλαδή, αρχίζεις να γουστάρεις ένα άλμπουμ παραπάνω επειδή έχει επηρεάσει τον τάδε κόσμο, επειδή το έγραψε το Rolling Stone? Του δίνεις παραπάνω βάρος, γίνεται πιο σημαντικό έτσι? Δεν ξέρω, μου δημιουργείται μία εντύπωση θέλησης για ταύτιση με την ποπ κουλτούρα κάπως έτσι, με τον ίδιο τρόπο που κάποιοι χεβιμεταλλάδες ας πούμε μιλάνε πάντοτε με τα καλύτερα λόγια για άλμπουμ που σπάνια-ποτέ δεν ακούνε, επειδή είναι σημαντικά για τον νίκο και το μπάμπη και τον νώντα. Αλλά δεν είναι για αυτούς όμως. Προσωπικά θα προτιμούσα χίλιες φορές ένα απόλυτα ειλικρινές εγώ, παρά ένα εγώ επηρεασμένο από ένα απροσδιόριστο εμείς. Βέβαια αν σένα αυτά συναντιούνται καλώς, αλλά εμένα μου φαίνονται πολύ διαφορετικά αυτά τα πράγματα, ίσως θα έπρεπε να ακούω πιο πολύ Ulver και Tool και Isis. Τέλος πάντων, η διατύπωση σου μόνο σαφή δεν ήτανε για το τόπικ και ο κόσμος κατέληξε να ποστάρει τα άλμπουμ που αγαπάει πιο πολύ, όχι τα πιο "σημαντικά", και καλά έκανε πιστεύω.
"we are not evacuating this house, we don't believe in you and your wrecking crew"
Steve Von Till - As The Crow Flies (2000)
Ίσως ο αγαπημένος μου δίσκος έβερ, έχω περάσει άπειρες ώρες με τούτο δω. Με έκανε να λατρέψω τους Neurosis, να πιω 30 κουτάκια μπύρες, να αδειάσω το ξεχασμένο Jack που ήταν στο ντουλάπι 25 χρόνια. Stand-out track δεν υπάρχει, το ακούς απ'την αρχή μέχρι το τέλος και υπνωτίζεσαι. ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ έμπνευση, που δυστυχώς την σπατάλησε γρήγορα, για να βγάλει την μαλακιούλα του πέρσι.
ΜΙΝΜΙΝόμετρο: 11/10
---
Cave In - Jupiter (2000)
Θα μπορούσα να ζήσω μόνο με Cave In. Τόσο πολυδιάστατη μουσική, αχταρμάς μουσικής θα μπορούσα να πω, αλλά όμορφος αχταρμάς, μαγευτικός. Αν είχε και περισσότερα Scofield φωνητικά, θα ήταν η δισκάρα της δεκαετίας.
ΜΙΝΜΙΝόμετρο: 8,5/10
---
ISIS - Oceanic (2002)
Τα ξέρετε. Θέλω απλά να προσθέσω κάτι που δεν είπε κανείς:
Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ.
ΜΙΝΜΙΝόμετρο: 9,5/10
---
Neurosis - The Eye of Every Storm (2004)
Η πρώτη μου Neurosis αγάπη και παντοτινή. Δεν είναι το καλύτερο τους, δεν είναι το πιο δυνατό τους, δεν είναι το πιο σάπιο τους. Αλλά έχει αυτή τη γαμημένη ατμόσφαιρα, σε τυλίγει, σε χώνει μέσα στο γαμημένο eye of the storm και απλά ακούς και βαράς προσοχές. Έχει και το καλύτερο ξέσπασμα έβερ ίσως.
ΜΙΝΜΙΝόμετρο: 9/10
---
Nick Cave & The Bad Seeds - No More Shall We Part (2001)
Γιατί μπορεί να σε πετάξει στα σκατά μέσα σε 20 δευτερόλεπτα.. Γιατί θες δε θες, βουτάς μέσα, το βιώνεις, σε ρουφάει (Χρονόπουλος much?). Γιατί είναι σκατόψυχο μέχρι αηδίας. Κλάψτε ρε μαλάκες
MINMINόμετρο: έσπασε
---
Arcturus - The Sham Mirrors (2002)
(...nothing has a history or a naaaaAAAAaAAaaAaAaAaaAAAAAAAAAAAAAAme...)
ΜΙΝΜΙΝόμετρο: 9/10
---
Zozobra - Bird of Prey (2008 )
Δε καταλαβαίνω γιατί δε το πήρε κανείς χαμπάρι. Δε καταλαβαίνω γιατί δεν ήταν σε όλες τις λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ της περσινής χρονιάς. Επίσης δε καταλαβαίνω γιατί δε το κυκλοφόρησαν σαν EP, θα ήταν στεγνά το καλύτερο EP EVER. Μεγάλος δίσκοντας. Μικρός σε διάρκεια (ή μήπως τον ακούω απ'τη μέση και μετά?), μόλις 35 λεπτάκια, αλλά οδοστρωτήρας. Τα riffs, το drumming, το artwork, Η ΦΩΝΗ.
Αν το παρομοίαζα σαν μια εικόνα: Edward Norton, αναγκάζει τον αράπη να δαγκώσει την πρύμνη του καραβιού εν μέσω τρικυμίας. Και για 35 λεπτά, STOMP, STOMP, STOMP, STOMP, STOMP
ΜΙΝΜΙΝόμετρο: 9,5/10
---
Fields of the Nephilim - Mourning Sun (2005)
Ε τι ρε μαλάκες. Ξεπέρασε τον εαυτό του ο μακόης. Αγγίζει επίπεδα Elizium λέμε. Σκοτάδι και μόνο. Από τα λίγα album που όποτε και να το βάλω, δε το βαργέμε με τίποτα. Έρωτας μεγάλος
ΜΙΝΜΙΝόμετρο: 9/10
---
Old Man Gloom - Christmas (2004)
Γαμάει το 95% των ακουσμάτων του Κώστα Τσάκωνα. Λατρεύω κάθε δευτερόλεπτο του. Εντάξει, ξέρω ότι αν δεν ήταν super-project, ίσως και να μην ασχολιόμουν ποτέ μαζί του. Αλλά αφού η πρώτη ακρόαση έγινε, τι σημασία έχει ρε μαλάκες?
Το ριφφ του Volcano θα έκανε γαμώ τα τρανσάκια, btw.
ΜΙΝΜΙΝόμετρο: 9/10
---
Fates Warning - Disconnected (2000)
Η πιο υποτιμημένη μπάντα έβερ? Δε καταλαβαίνω γιατί ας πούμε ο Mark Zonder δεν είναι ο θεός του drumming σήμερα. Καλά, καταλαβαίνω, είναι χοντρός και παίζει με traditional grip, οκ..
Anyway, σίγουρα δεν είναι το καλύτερο τους (apsog και δε σηκώνω κουβέντα), αλλά μετά τις 10 ακροάσεις, όταν αρχίζεις και το χωνεύεις, όταν καταλαβαίνεις ότι τα τελευταία 33 λεπτά περίπου είναι το ζουμί, κολλάς ρε πούστη. Γιατί Still Remains. Γιατί εκεί είναι οι Fates, όχι στο One. Αλλά θέλει ακροασούλες για να το καταλάβεις αυτό..
MINMINόμετρο: 8/10
---
Προβλέψιμη λίστα υποθέτω, σίγουρα αν την κάνω σε 2 μήνες, θα έχει αλλάξει. Είναι πολλά πράγματα που δεν έχω ακούσει.
Και ήταν ζόρι να μείνω στα 10, αλλά τα κατάφερα! Yay.
το ΜΙΝΜΙΝομετρο το λες ως βρισια? ολα αυτα ειναι αερινες κλανιες για μενα...οκ οχι ολα
παντως πολυ δυσκολα τα τοπτενια...τωρα που την ξαναβλεπω την θκιαμ σκετη αποτυχια ειναι...δε βαρεις...