Originally Posted by
phthoggon
Σκέψου απλά αν από την μεταπολίτευση και πέρα που άρχισαν ας πούμε να σχηματίζονται τα πρώτα φασιστικά κινήματα (μη με φάτε, όποτε τέλος πάντων) αν αυτοί αντιμετωπίζονταν με αγάπη και προδέρμ και διάλογο μόνο πως θα ήταν η κατάσταση σήμερα. Σκέψου αυτοί να κάνανε διαδηλώσεις και τραμπουκισμούς και ότι θέλουνε χωρίς καμία αντίδραση από αλλού. Ίσως να μην είχαμε χίτλερ ακόμα, αλλά θα ήταν η κατάσταση η ίδια? Την πορεία στη Ρώμη του Μουσολίνι την ξέρεις και πως μετά όλοι φοβόντουσαν να κουνήσουν το δαχτυλάκι τους?
Χμ για να το πούμε πιο απλά για να το καταλάβω και γω : Αυτό που είπες σημαίνει ότι κάποιοι (αρκετοί) δε γίνονται χρυσαυγίτες ή έστω είναι πιο μαζεμένοι επειδή υπάρχει ο φόβος του να φάνε ξύλο από αναρχικούς;
Μιλάω αποκλειστικά και μόνο για τη συμβολή των αναρχικών στο να περιορίζουν τους χρυσαυγίτες δια της μεθόδου της βίας.
Δε ξέρω, εντύπωση μου είναι ότι κάποιος χρυσαυγίτης που θα φάει ξύλο από αναρχικούς (ειδικά αν του την πέσουν 15) θα γίνει ακόμα πιο πορωμένος και πιθανότατα θα κάνει και πράγματα που δε θα έκανε αν δεν είχε αυτή την προσωπική εμπειρία.
Δε μπορώ να φανταστώ ότι ένας 19χρονος χρυσαυγίτης που τρώει ξύλο θα χαλαρώσει και θα δει τα πράγματα διαφορετικά.
Σχετικά με το διάλογο που υποτιμάτε όλοι, δεν είπε κανείς ότι αν πας σε μια παρέα νεοναζί και τους μιλήσεις θα καταλάβουν το λάθος τους και θα γίνουν γαμάτοι κτλ, το πιθανότερο είναι να σε πουν ανθέλληνα και να σε σπάσουν στο ξύλο, κάποιοι άνθρωποι έχουν πάρει το δρόμο τους και δεν αλλάζουν έτσι εύκολα. Αλλά αν υπάρχει έστω και μια στο εκατομμύριο πιθανότητα να αλλάξει απόψεις ένας 19χρονος αν τον πιάσεις και του μιλήσεις όσο είναι νωρίς, με τον να το σαπίσεις στο ξύλο δεν έχεις καμία ελπίδα.
Αφελή και ρομαντικά αυτά που λέω, αλλά όσο η πραγματικότητα δε μου δείχνει ότι η κατάσταση βελτιώνεται με τη βία, θα συνεχίσω να τα πιστεύω και να ακούω
radiohead.
