ο εκλιπων γιατι μας κανει κωλοδαχτυλο στο ER logo?
(μεταλαδες με λεγατε καποτε φλωρο ε?? οταν ψοφησω να σας δω)
ο εκλιπων γιατι μας κανει κωλοδαχτυλο στο ER logo?
(μεταλαδες με λεγατε καποτε φλωρο ε?? οταν ψοφησω να σας δω)
Φθόγκε, πέρα από ορισμούς της τέχνης και συναφείς βλακείες που θα βιαστούν να αποθεώσουν ή να μηδενίσουν ένα Michael Jackson πολύ γρήγορα, η ουσία -για μένα- έγκειται στην διαφορετικότητα της έννοιας pop star ανά τις δεκαετίες που αυτή έχει νόημα. Τώρα έχεις δεκάδες σκυλοπουτάνες Ριχάνες και κέητ πέρρης και μπρίτνης και ρουβάδες και το κάθε εκάστοτε μαλακιστήρι-προϊόν marketing, τότε είχες έναν Prince και έναν Michael Jackson να γράφουν οι ίδιοι τα τραγούδια τους και να επιμελούνται το σύνολο της τέχνης που παρουσίαζαν. Πάντα υπήρχαν "εμπορικά θέλω", αυτό όμως δεν μειώνει στο ελάχιστο την αξία της μουσικής. Ορισμένες φορές. Είναι απίστευτα δύσκολο να γράψεις κομμάτια που θα τα τραγουδάνε Όλοι για Πάντα. Ισχύει πως δεν αποτελεί κανέναν (και επουδενί) ορισμό τέχνης αυτό, αλλά το λες αξιωματικά υπερδύσκολο. Οι παραγωγές των "Bad" και "Thriller" καθώς και οι ενορχηστρώσεις τους, είναι αντικειμενικά από άλλο πλανήτη. Οι συνθέσεις τους είναι Μεγάλες για το ποιόν της pop μουσικής που εκπροσωπούν και ξαναορίζουν. Η φωνή του Jackson πάλι, ήταν τρομερή και μεγάλη και χαρακτηριστική, και όταν ακούμε "Bad" και "Thriller" (αναφέρω αυτά, επειδή αυτά τον πήγαν εκεί πολύ ψηλά) ξέρουμε πως ακούμε ΜJ, αντιλαμβανόμαστε την μοναδικότητά τους. Αλλά σχετικώς με αυτό που είπα πριν, ενώ για μένα το να είσαι pop star σήμερα ειλικρινά δεν σημαίνει κάτι, τότε σήμαινε πολλά. Διότι τότε, ακόμα και αν περιοριστούμε στον Jackson και στον Prince (τους οποίους και θεωρώ την κορυφή της -τότε- pop), γράφτηκαν τραγουδάρες που θα μείνουν στο προσκήνιο για χρόνια πολλά, και αυτό δεν συμβαίνει σήμερα, όπου ο όρος έχει δικαίως υποτιμηθεί. Τότε υπήρχε ψυχή, και ναι, υπήρχε και εμπορικότητα. Πάντα υπήρχε και θα υπάρχει τέτοια. Και στον Elvis υπήρχε, και στον Johnny Cash υπήρχε (ο οποίος διετέλεσε και μεγαλύτερος καλλιτέχνης όλων των τεχνών), και στον Roy Orbison, και στον Hank Williams, και στον Bob Dylan, και, και, και.
Και για να προλάβω "ορισμούς τέχνης" και "ελιτισμούς". Δεν θα εμπλακώ με αυτά. Απλά θα πω πως ο Michael Jackson έκανε κάτι μεγάλο, και μαζικά μεγάλο μάλιστα, και πως αυτό για μένα, δεδομένου του πόσο μου αρέσει, αρκετά ως πολύ, είναι ικανό και αναγκαίο για να τον τοποθετήσω σε ένα κάποιο επίπεδο στην υποκειμενική μου στάθμη σημαντικότητος.
Ο καθένας έχει τη δική του.
Cheers κιόλας, μην κατεβάζω μόνος.
wraia ta leei o carheart idiws ekei pou leei gia ti diafora twn tote pop-stars me twra![]()
carheart νομιζω εμπερδεψες την pop μουσικη και κουλτουρα με την βιομηχανια της pop ε?
και μην βαζεις στο ιδιο κανταρι Prince με Jackson ε?ελεος ο πρωτος εβγαλε αριστουργηματα συγχρονης funk/soul κι ο δευτερος στην ουσια επαιζε τα κλασικα μεταλλαγμενα Α.Ο.Ρ. που επιαναν τον καθε φονκονα της εποχης (ειπαμε οσους περισσοτερους πεισομε τοσα περισσοτερα τα μαρουλια)...αληθεια γιατι τοση απαξιωση του ''μαυρου'' στοιχειου απο τον μιχαλακη? μηπως οφειλετε και αυτο στην ασθενεια του?λολ
επισης πριν απο τον σχωρεμενο υπηρξαν pop icons bigger tha life οπως ο Bowie...αλλα κοιτα να δεις που αυτος εβγαλε κι ενα Low...ο μιχαλακης μετα τα χρονια των παχυλων αγελαδων τι εκανε? κατι δεινοσαυρισμους αν θυμαμε καλα...αληθεια εισαι σιγουρος οτι ο ιδιος ηταν ο συνθετης των επιτυχιων του? γιατι αυτο ειναι καπως αφελες ε? no offence... για χορογραφιες κλπ οκ εδω προφανως αστειευεστε...και χορογραφος ο Jacksonas...μαλιστα...να ξερω οποτε παθει φοθιτ το ποδηλατο μου να τον αναστησω γιατι στανταρ ξερει και απο λαστιχα,ελεος ρε παιδια πισω του ειχε επιτελειο της ΝΑΣΑ να πουμε...το κωλοχαρτο το χεσμενο του το καναν χαρτομαντηλο λετε να μην του μαθαιναν χορο η οτιδηποτε αλλο?
λες για παραγωγες...μα καλα τι περιμενες? αφου το μαναρι εφερνε ευρα λες να εβγαζαν lo-fi pop στηριζομενοι στο ταλεντο του?
τεσπα κουσαστικα και να γραφω...αυτα...
καλα να ειναι εκει που ειναι
Δεν θα έβαζα σε καμία περίπτωση τον Bowie σε pop ταμπέλα, αν αυτό θα ήταν το θέμα μας, ο άνθρωπος στα πρώτα albums του ειλικρινά έπαιξε τα πάντα που υπήρχαν, όλα. Και γενικώς άλλο πράγμα ο Bowie, χωριστή περίπτωση, θα στα πει καλύτερα ο ταμαγκόθις όταν συνέλθει.
γιατι να μου τα πει εμενα δε με κοφτει? αυτο που θελω να σε πω ειναι οτι περιπτωσεις παρομοιας μαζικης λατρειας στη ΗΔΗ διαμορφωμενη pop culture (την μετα Beatles εννοαω)υπηρχαν πολλες απο πριν...αλλα ο Bowie μετα απο ενα Young Americans εκανε και ενα Low
να τον βαλεις οπως και ΟΛΟΥΣ οσους ακουσαμε απο το ραδιο και απο αλλα μεσα στον ντορβα...και ξες κατι δεν ειναι κατι υποτιμητικο...τα χουμε ομιλησει και ξες πως το εννοαω
και στην τελικη επειδης διαβασα κατι παπαριτσες εδω μεσα...ρε ντουρντουβακια το να μην μας αρεσει ο Jacksonas δεν σημαινει οτι ξυπναμε με Vagina Dentata Organ και κοιμομαστε με Σμεγμα...ελεος
Καρτχαρτ δεν είμαι ιστορικός της μουσικής για να με ενδιαφέρει η pop βιομηχανία και η θέση και η επιρροή που άσκησε ο Τζακσον σε αυτή, ούτε θεωρώ τον εαυτό μου μέλος της κουλτούρας που εκπροσωπεί για να με ενδιαφέρουν τα αντικειμενικά και οι στάθμες σημαντικότητος που λες. Αναγνωρίζω ότι σίγουρα ο Τζακσον ήταν μεγαλύτερος και πιο ταλαντούχος και πιο ορίτζιναλ αν θέλετε από οποιονδήποτε ποπ σταρ οποιασδήποτε άλλης εποχής (άλλωστε άκουσα και τα χιτάκια του τώρα από γιουτουμπ για το γαμώτο και είναι καλύτερα από όσο θυμόμουν, χωρίς να ξεπερνάνε το στάδιο του απλά διασκεδαστικού) αλλά αυτό για μένα προσωπικά δε λέει τίποτε γιατί κανένας καλλιτέχνης της κατηγορίας του τζάκσον και του πρινς και του τίμπερλεικ δε με απασχόλησε ποτέ. Εσύ ακούς Michael Jackson στο σπίτι σου, θέλω να ρωτήσω, ή μας τα λες αυτά επειδή ξερω γω, πρέπει να το ξέρουμε για να είμαστε σωστοί ψαγμένοι και πολυμαθείς? Αν είναι δυνατόν, να μη μπορούμε δηλαδή να αμφισβητήσουμε τα θέσφατα της κουλτούρας που μας έχει επιβληθεί και πετιέται στα μούτρα μας από όλα τα ΜΜΕ κάθε μέρα κιόλας.
έντιτ: πφφ άκυρο το ερώτημα, δεν είχα προσέξει το τελευταίο μέρος του ποστ καλά.
Last edited by phthoggon; 27-06-2009 at 03:05.
"we are not evacuating this house, we don't believe in you and your wrecking crew"
σὲ ὅ,ποιον ἔχῃ τατουὰζ
στὴ μάνα του ῥίχνω μπαρὰζ
μαλάκα κοντά 20 σελίδες μικαελ τζακσον. τελικά ήταν πράγματι μεγάλος
Rock or Nothing