λογικο, ο μπακουνιν ειχε περισσοτερο ενδιαφερον ως φιγουρα, οχι τοσο ως φιλοσοφος. γενικα, για κατι κοντινο στο "κρατισμος και αναρχια" θα προτεινα το "κρατος και επανασταση" του λενιν (δωσε βαση στο "κριτικα" που λεει ο dythor παραπανω) και αν θες κατι κοντινο στο "θεος και κρατος" θα προτεινα τις "ψευδαισθησεις της προοδου" του σορελ. και τα ξαναλεμε.
α, την κοινωνια του θεαματος γενικα δεν την αναφερω καν, την θεωρω αυτονοητη επιλογη.
εντιτ: για να μην παρεξηγηθει το <<"κρατισμος και αναρχια" κοντινο του "κρατος και επανασταση">>, το λεω επειδη και τα δυο παρουσιαζουν θεωριες περι της παρασιτικης φυσης του κρατους.