H διαφορα για τους περισσοτερους ειναι οτι καλουνται συνηθως μετα τα 25 να ζησουν απο τα δικα τους εισοδηματα.
Και σαφως το να πρεπει να ζησεις τον εαυτο σου, (απο το να βρεις στεγη-φαγητο και λοιπα στοιχειωδη, μεχρι τις ποικιλλες μικροπολυτελειες που οριζει ο καθενας μας με τα γουστα του)
καθισταται σημαντικοτερη δραστηριοτητα εννοιολογικα και χρονικα απο το να απολαμβανεις μια φοιτητικη ζωη πληρωμενη απο την οικογενεια εσαει.
Φυσικα και δεν λεω πως κατι τετοιο ειναι κακο, ουτε πως συμβαινει σε ολους, αλλα μεσες-ακρες ισχυει για αρκετους, μην πω την πλειοψηφια εδω μεσα.
Ωραιες οι αραλικες στη φοιτητοζωη, τα ατελειωτα ξενυχτια, τα γκομεναλικια, και γενικως η καταχρηση της υπερτατης πολυτελειας ανεμελων χρονων. Ανηκα στην προνομιουχα κλικα ανετης φοιτητικης ζωης, και την εζησα απολαυστικα.
Ειναι ομως ενας κυκλος, μια φαση, μια περιοδος ζωης. Και υποτιθεται ανακαλυπτεις τον εαυτο σου, πειραματιζεσαι, διασκεδαζεις, και βαζεις και κανα στοχο, και αναπτυσσεις μια φιλοσοφια, καποια φιλοδοξια και μια αποψη για το πως θελεις να εισαι και χαραζεις την πορεια σου.
Στο τελος αυτης της εξελικτικης περιοδου συμφωνω πως αρχιζουν τα δυσκολα και τα ρομποτιστικα.
So fucking what δηλαδη. Επαναπροσδιοριζεις το χρονο, τις δραστηριοτητες και τη δομη της μερας σου. Big deal.
Μπορεις να γινεις χειροτερο τρελοκομειο δουλευοντας, και εχεις και την καβλα του να καις χρημα που ελιωσες για να βγαλεις και δεν δινεις κυριολεκτικα αναφορα σε κανεναν. Και οκ, φυσικα και στα 30 δεν εισαι επαγγελματικως 50 και 60 και δεν εχεις τις ανεσεις των γονιων σου, αλλα η φαση δεν συγκρινεται με τιποτα-για μενα τουλαχιστον-με το να εισαι κοτοπουλακι που τα κανει ολα πουτανα με αλλες πλατες για παντα.
Στην τελικη ειναι μια προκληση να δεις τι αρχιδια εχεις, και ποσο μπορεις να πετυχεις αυτα που ονειρευεσαι.
Απο εκει και μετα αλλος γουσταρει να παντρευτει αλλος οχι, αλλος κανει παιδια αλλος τα σιχαινεται, αλλος θελει να δουλευει 987987987 ωρες γιατι καβλωνει με τη δλεια τ η για να τα βγαλει απλως περα, αλλος γουσταρει με λιγοτερα και γενικως φιδιαζει. Δεν κατηγορουμε κανεναν. Επιλογες ειναι αυτες, οταν πηγαζουν απο αυθεντικη μαλακια τις σεβομεθα. Αν παλι οχι, να μας και προχωραμε παραπερα.
Και ακριβως επειδη στην ουσιαστικα ενηλικη φαση μας δεν αλλαζουμε μονο εμεις αλλα και οι γυρω μας, δεν υπαρχει κανα συμβολαιο που να λεει θα γερασουμε παρεα και θα εχουμε την ιδια συνομωτικη συμφωνια που ειχαμε στα 20 και νιωθαμε ενα απεναντι στην ατιμη κενωνια. Αν καποιος δεν μας κανει πια, δεν κολλαμε, δεν ταιριαζουμε, κραταμε τις ωραιες αναμνησεις και βρισκουμε αλλον συγκατοικο στην τρελα.
Δε μπορω τις μιζεριες. Παντρευτηκε ο φιλος μου, εκανε παιδι, δουλευει, μουχλιασε κλπ κλπ. Στ'αρχιδια σου. Ο φιλος σου εκανε την επιλογη του και ειτε την λουζεται ειτε την γουσταρει καργα. Εσυ τι κανεις? Κοιτας τι κανει ο φιλος σου αντι να απολαμβανεις τη δικη σου κοσμαρα με τις δικες σου επιλογες?