Από κει που ξεκινάει η πολιτική ορθότητα σταματάει η ελευθερία μαζί με την υποκρισία.
Θυμάμαι μια θεία που είχα που τα παιδιά της δεν λέγανε πχ "πουτάνα" αλλά "πουανα". Αργότερα φάγαμε και το εκνευριστικό "μακακία" και διάφορα άλλα τραγικά.
Το θέμα πρέπει να είναι καθαρά συνειδησιακό, καλός ή κακός το 90% από τις βρισιές βασίζεται σε στερεότυπα που θα με έκαναν ευτυχισμένο αν δεν τα αναπαράγουμε (βάζω 'με' γιατί και γω ένοχος είμαι).
Τώρα αν κάθε φορά που πας να πεις "πούστης" κοντοστέκεσαι λίγο και το απαγορεύεις στον εαυτό σου, όχι γιατί ο ανόητος ο σαμπρέλας θα στην πει, αλλά γιατί αναπαράγεις ένα υβριστικό προσδιορισμό για τον ομοφυλόφιλο είναι άλλο πράγμα.
Καμιά φορά υπάρχουν και λέξεις που ενώ δεν θα έπρεπε να θεωρούνται υβριστικές / προσβλητικές έχουν πάρει τέτοια χροιά γιατί έχουν αντικαταστήσει μια άλλη. Σαν παράδειγμα όταν στον εργασιακό σου χώρο (true story) δεν λένε "του πούστη" αλλά "του gay" , "έλα τώρα μην γίνεσαι gay" , που είναι ξεκάθαρα υβριστικό και προσβλητικό αλλά αντιμετωπίζεται με την λογική του political correct.
(μπορεί να λέω χαζά, όλο με κόβουν σήμερα στην δουλειά)
