Ανατριχιαστικές στιγμές

[sfinotouvlaki]

Δεν μπαίνω στη διαδικασία να πω αν είναι σόου για το σόου (όχι ότι αν είναι αυτό εξηγεί και τίποτα, πάλι κάποιου είδους παθολογία θα πρέπει να ψάξεις να βρεις), παίρνω ως δεδομένο αυτό που έγραψε η ντράμσικ που απ' ό,τι καταλαβαίνω το έχει πει ο ίδιος. Για έναν χρονίως καταθλιπτικό είναι εξαιρετικά εύκολο να μπει σε αυτή την κατάσταση και πολλές φορές όταν έρχεται μια σκέψη ή γενικότερα ένα ερέθισμα που αναγνωρίζει ότι μπορεί να τον ρίξει, δεν κάνει καν προσπάθεια να το αποφύγει. Είναι μια άσχημη κατάσταση στην οποία έχει μάθει και δεν μπαίνει στον κόπο να την αποφύγει. Επίκτητη αδυναμία νομίζω λέγεται στα ελληνικά. Κατά τ' άλλα, το πώς λειτουργείς στη σκηνή "χωρίς να συμβαίνει τίποτα", δεν ξέρω γιατί σε δυσκολεύει. Τα συμπτώματα της κατάθλιψης δεν έχουν να κάνουν μόνο με το ότι κάθεσαι σε μια γωνιά χωρίς να μιλάς. Τα κοψίματα δεν είναι "τίποτα" και κάλλιστα μπορεί να είναι και αποτέλεσμα του συνδυασμού της διάθεσης σου με τη μουσική που την εντείνει. Ούτε το να χτυπιέσαι και να ουρλιάζεις είναι τίποτα, ασχέτως αν μπορεί κάποιος να το κάνει από έκσταση και όχι από πόνο ή θυμό ξέρω 'γω. Και, γενικά, συχνά συνυπάρχει με άλλα πράγματα η κατάθλιψη και λόγω του φαύλου κύκλου που δημιουργείται είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις σε κάθε περίσταση ποιο είναι το αίτιο και ποιο το αποτέλεσμα.


Οντόπικ: