όλα μέσα στη φύση είναι σύντροφοι.κι ο άνθρωπος-που μπορεί να επιδοθεί σε απίστευτες κτηνωδίες κάποιες στιγμές- όντας πολύ ευαίσθητο ον για τούτη την φύση, προσπαθεί με την ηθική να αντισταθεί μπας και την βγάλει καθαρός.οποιοδήποτε ον υπάρχει στη φύση, αδυνατεί να πράξει κάτι μη φυσιολογικό κι αν στιγμιαία το κάνει, η φύση τον παύει βιαίως.η τέχνη έχει δώσει πάμπολλα παραδείγματα όπου φυσιολογικά πράγματα κρίνονται ανήθικα, με δυο μεγάλες εξαιρέσεις που προσωπικά δεν τις καταλαβαίνω.η μία είναι του προμηθέα δεσμώτη κι η άλλη του οιδίποδα που λύνει το αίνιγμα της σφίγγας.
το νομικό πλαίσιο λίγη συγγένεια μπορει να εχει με το ηθικό(καλά με το φυσιολογικό δεν υπάρχει καμιά επαφή).εννοώ ότι δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις μια πράξη ηθική ή ανήθικη με βάση τον νόμο.ο ικονοκλαστ έχει δίκιο.νόμικό πλαίσιο έχει καταντήσει να είναι το κουκούλωμα της ανηθικότητας της κυρίαρχης τάξης.όσο περιπλοκότερο το νομικό πλαίσιο, τόσο πιο βρώμα η δουλειά.
