Πολύ απλά φθόγγε όταν το μπλακ ήταν στα ντουζένια έβλεπες άπειρες κυκλοφορίες και συνεντεύξεις με σχήματα της κακιάς ώρας, και ελάχιστα από άλλα ιδιώματα με την εξαίρεση του progressive που και αυτό ήταν στα πάνω την ίδια σχετικά εποχή. Απλά δε θέλω να ζήσω ρετρο θρας εποχές ή ρετροκαιγωδεξέρω τί. Μαρέσει όπως είναι τα τελευταία 5 ίσως και παραπάνω χρόνια και δε βλέπω λόγο να ξαναπεράσω από μια λαίλαπα όπως αυτή που αναφέρομαι.
Ο Ρα μίλησε για πολύ σαβούρα και άνυδρη περίοδο και δε συμφωνώ, απλά όταν ο τύπος έχει τα μάτια του στραμμένα σε άλλα ιδιώματα είναι δύσκολο να παρακολουθήσεις τι βγαίνει και τι είναι καλό. Όσο και αν το παρακολουθώ χαίρομαι που ανακαλύπτω τους Djevel πχ 2 χρόνια μετά.
John Cleese: Political Correctness Can Lead to an Orwellian Nightmare
Art, εντάξει αλλά δε συμφωνώ. Αυτό επειδή η ποσότητα της ποιότητας ενός μουσικού είδους πρακτικά δε πέφτει ποτέ, καθώς είναι αδύνατον να το εξαντλήσεις όσο ενεργητικός ακροατής και να είσαι. Δε ξέρω κατά πόσο τα τρεντ επηρεάζουν οτιδήποτε, έλειπαν οι δισκάρες την περίοδο 96-99 που η σαβούρα της αντιγραφής/bandwagon λόγω μάδας-κάνε-και-εσύ-μία-bm-μπάντα- είχε φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη? Tι σχέση με το "ρεύμα/τρεντ της εποχής" έχουν οι δίσκοι που ποστάραμε σε αυτές τις 2 σελίδες? Οι δικοί μου τουλάχιστον είναι ελάχιστα ετεροκαθοριζόμενοι πιστεύω.
Η αλήθεια είναι όμως ότι δεν βγαίνει τίποτε καλό από τη μοναξιά, και ο ελιτισμός είναι συνήθως απλά μια λογικοποίηση της (γενικά τώρα μιλάω). Γιατί κανένας άλλος δε γουστάρει αυτή τη δισκάρα που γουστάρω εγώ? Επειδή είμαι καλύτερος. Όχι πάντα. Υπάρχει μία μελαγχολία στο να ποστάρεις ως καλύτερους δίσκους κάποια άλμπουμ που τα ξέρουν τρεις και ο κούκος όσο και να προσπαθείς να το φέρεις ανάποδα. Εσύ ο ίδιος έγραψες ότι είναι δύσκολο να παρακολουθείς το ιδίωμα όταν βρίσκεται σε εντελώς underground επίπεδο. Ε για αυτό λοιπόν, δε χρειάζεται λιγότερος και καλός κόσμος, περισσότερος (και καλός) χρειάζεται. Και τις μπάντες βοηθάει αυτό και εσένα σαν ακροατή. Έτσι κι αλλιώς, το black metal δεν ήταν ποτέ για το underground. Για τα σαλόνια ήταν, να γίνεται πρωτοσέλιδα. Συνήθως όσο πιο πολύ κόβεται για το obscurity/αντι-εμπορικότητα τόσο πιο πολύ ενδιαφέρεται για την ανέλιξη του (βλέπε σημερινό ανεκδοτάκι με τον Ghaal στο musicians chat). Όχι βέβαια μέσα στη κοινωνία/σκηνή, πάντα από πάνω, κοιτώντας ψηλά από το ivory tower.
Το Árstíðir Lífsins που είπες φαίνεται αρκετά ενδιαφέρον. (Επίσης, ξανά επειδή δε το πρόσεξε κανείς μάλλον, γενικώς δεν έχω ακούσει κανέναν να τους αναφέρει: Averse Sefira - Advent Parallax. Averse Sefira - Advent Parallax. Averse Sefira - Advent Parallax.)
"we are not evacuating this house, we don't believe in you and your wrecking crew"
Πίσω στην ερώτηση του φθόγγου δίχως σειρά και εν συντομία :
The One - I, Master
Svartidauði - Flesh Cathedral
Mortuus - De contemplanda Morte; De Reverencie laboribus ac Adorationis (κλέβω ένα μήνα αλλά σταρχιδιαμου)
Urkaos - Urkaos I EP
Cornigr - Relics of Inner War
Odz Manouk - Odz Manouk
Aptorian Demon - Libertus
Εννοούνται Mare και Negative Plane το Stained Glass και το Maranatha.
A! Και οι δουλείες των Rhinocervs και Arizmenda. Σίγουρα και άλλα πολλά για "άνυδρη" περίοδο αλλά είμαι κομμάτια και δεν τοχω.
Eloi Eloi Lama Sabachthani
Εγώ διαφωνώ με αυτό. Εκτός των τριων και του κούκου ο πολύς κόσμος κάθεται και ξύνει τα παπάρια του (ie δεν έχει χρόνο) και περιμένει να τους αποκαλυφθεί την επομενη δισκάρα να ακούσουν.
Η μουσική υπάρχει εκεί έξω, όποιος δεν την βρήκε αυτός φταίει. Και όσοι την βρήκαν όσο σίγουρα δεν είναι καλύτεροι τόσο σίγουρα δεν είναι και μαλάκες.
Το post εδώ έγινε πριν ουσιαστικά κυκλοφορήσει ο δίσκος αν και με κάποιους τα είχαμε ήδη πει στο MSN.
Ξαναδιάβασέ το 3 χρόνια μετά, ποιοί έχουν αλλάξει γνώμη?![]()
section .text
global _start
_start:
xor ebx, ebx
mov eax, ebx
inc eax
int 80h
ret
να δεις που στο τέλος θα βγει πεντάδα. ένα ένα σκάνε
το σημείο που ξανασκάει η κιθάρα εδώ και συνεχίζει (δεν είναι πολύ συγκεκριμένη η περιγραφή αλλά θα καταλάβετε), θέλω να παίζει ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
Ευτυχώς αυτό με την πτώση του επιπέδου, που αναφέρθηκε, δεν ισχύει, ειδικά για τα τελευταία χρόνια στο Black Metal.
Να προσθέσω μερικά που δεν αναφέρθηκαν.
Blut Aus Nord - 777 Sect(s) The Desanctification Cosmosophy όλη η τριλογία αυτλο το πράγμα ηταν προσπάθεια να είναι κάτι διαφορετικό και να επαναπροσδιορίσει κάποια πράγματα.
Slaugmaur - Skrekk Lich Kunstler oριακά δεν είναι μέσα στην πενταετία αυτο και είναι το Von Rov Shelter
Portal - Swarth έχει το feelling, το οποίο πολλοί Black Metal δίσκοι προσπαθούν να βγάλουν.
Cobalt - Gin, πρέπει να είναι ο δίσκος που τον αναφέρω σχεδόν σε κάθε κουβέντα μουσικής.
Leviathan - Massive Conspiracy Against All Life, ο τύπος πρέπςι να βγάλει καινουργιο Lurker Of Chalice.
Dodsengel - Mirium Occultum - Imperator με το δευτερό να είναι πραγματικά πρωτοποριακό, αλλά σε ελάχιστα σημείνα να κουράζει ελάχιστα.
Dodecahedron - Dodecahedron
Sun of Nothing - The Guilt of Feeling Alive
Και ήθελα να κλείσω με το Supervillain Outcast και είδα ότι έχουν να βγάλουν δίσκο από το 2007.
I don't do drugs. I am drugs.
Το ερώτημα είναι: εσένα σε ικανοποιεί το "τρεις και κούκος"? Δεν είναι όλα σαν την περίπτωση των Negative Plane που τελικά βγαίνει top10 του χρόνου σε κάποια καλά webzines ξέρω γω και εσύ δικαιώνεσαι. Στην πραγματικότητα υπάρχουνε πολλά αξιόλογα πράγματα που δεν έχουν ευρεία αναγνώριση και όχι επειδή δε τα έχει "ανακαλύψει" ο κόσμος, αλλά επειδή τα άκουσε και δε τον ενδιέφεραν (για ένα παράδειγμα, το πρώτο στη λίστα μου, το Memoria Vetustaa II, ούτε ένας από εδώ δε το θεωρεί κάτι ιδιαίτερο αν δε κάνω λάθος. Μία φορά πόσταρα ένα κομμάτι και μόνη απάντηση ήταν ο μινμιν που με κορόιδευε από κάτω). Ε όσο και να το ρίχνεις στον αντικειμενισμό, στο ότι άλλοι βαριούνται να ακούσουν ή δεν έχουν εμπειρία, δεν είναι μόνο αυτό, είναι και ότι σε σένα ταιριάζει, στους άλλους όχι. Στο κάτω κάτω για κάθε λόγο, εμένα με ενοχλεί αυτό. 'Aκουγα τελευταία μοντέρνους κλασικούς στο youtube, μουσικάρες που κάνουν χρόνια να γραφούν και έχουν 200-500 views και κάνα δύο κόμμεντς (θα τα ξαναποστάρω στο κατάλληλο θρεντ, αλλά πχ εδώ) όταν κάποιος μαθαίνει τρεις νότες παίζει ένα blastbeat και έχει 15 minutes of fame. Θέλει δουλειά οπότε η φάση εννοώ, να προσπαθήσεις να γίνει αυτό που γουστάρεις περισσότερο γνωστό, όχι υποχώρηση και "γάμα τους".
"we are not evacuating this house, we don't believe in you and your wrecking crew"
μπορεί να βαριόμαστε να ποστάρουμε στο ίντερνετ, αλλά μην λες ό,τι να 'ναι κιόλας (έχω ποστάρει σίγουρα τουλάχιστον μία φορά τα 3 καλύτερα blut aus nord, και το dialogue with the stars είναι μέσα, και μπορώ να σκεφτώ εύκολα 2-3 άτομα ακόμα που το λατρεύουν). o minmin δεν μετράει, δεν ακούει καν μπλακμεταλ.
Throughout the times of perplexity and illusion
We've got some last Gods left, worth keeping
That go by such names as Kindness and Honesty.
I want us to hold swords again
As in the years of the old tales.
But this time, to fight for Dignity and Solidarity.
Against the waves of darkness and death
I'm walking with Eternal Brightness in my eyes.
![]()
Εντάξει, δε το θυμόμουν αλλά δεν αλλάζει πολλά αναφορικά με το νόημα του όλου ποστ! Δες και το λάιβ ιβέντς , ε.
"we are not evacuating this house, we don't believe in you and your wrecking crew"
Όποιος θέλει να κάνει τον κούκο, πρέπει να αντέξει και την ζωή του σαν κούκος
Πρόσεξε τι ρώτησα. Δες το thread, όσοι στην αρχή είπαν πολύ καλά σχόλια λένε και εδώ τα καλύτερα. Όσοι είπαν "θα τσεκάρω" κτλ, τι λες ..."άκουσαν" ?
ΥΓ τα A.S είναι όλα πολύ καλά, εκτός από αυτό που είπες έχεις ακούσει το astigmata ε?
section .text
global _start
_start:
xor ebx, ebx
mov eax, ebx
inc eax
int 80h
ret
Όταν ακούω black metal το πρώτο και κυριότερο που μου έρχεται στο μυαλό είναι το headbanging, θέλω αυτό που θα ακούσω να με ταρακουνήσει. Η ατμόσφαιρα και η καταχνιά στους κλασικούς δίσκους του είδους έρχονται χεράκι χεράκι με την καλλιτεχνική ορμή που εκλύεται και τελικά σου προκαλεί την αντίδραση να χτυπηθείς. Όταν λέμε 'headbang', 'χτυπιέμαι', κυρίως έχουμε στο νου μας να δονηθείς (ψυχο)σωματικά με αυτό που παράγει ο μουσικός. Μην πάει το μυαλό σας (μόνο) σε μεταλλικούς παλιμπαδισμούς από συναυλιακά δρώμενα.
Λοιπόν, τα τελευταία χρόνια θα κατεβάσω (πιστεύω ότι οι περισσότεροι εδώ μέσα με αυτόν τον τρόπο διαπιστώνουμε εάν είναι κάτι καλό ή όχι) 25 κυκλοφορίες, θα μπω σε άλλα τόσα bandcamp/soundcloud, και τελικά θα ξεδιαλέξω μία-δύο από όλες αυτές. Υπάρχει ένα θέμα ποιότητας, πώς να το κάνουμε; Ακόμα και οι μπάντες που στα μέσα των 00's «το είχαν πάρα πολύ», σήμερα είτε έχουν λειάνει τον ήχο τους είτε παρουσιάζουν αδιάφορα πράγματα.
Ποιό κομμάτι από το καινούριο Mgla προκαλεί ανάλογα ρίγη με αυτό;
Και δεν εξετάζω μόνο το γεγονός ότι έχει πολύ δυνατά riff, αλλά και το ότι η μπάντα μπήκε με ορμή στο studio και απαθανάτισε κάτι που ενεργοποιεί τη δίψα για μουσική. Δεν θέλω να το πάω σε αυστηρά χρονικά πλαίσια, αλλά περισσότερο να κάνω μια διαπίστωση ότι οι επιλογές (ηχητικές-τεχνολογικές/συνθετικές κ.ο.κ.) που έχουν εδραιωθεί σήμερα στον ήχο του black metal πολύ δύσκολα θα οδηγήσουν σε ένα νέο "Hate Them" (το οποίο με περισσή άνεση γελοιοποιεί οτιδήποτε έχει αναφερθεί ώς ώρας) ή ένα νέο "To Embrace the Corpses Bleeding".
Κάπου μέσα στα 00's άκουγες πολύ και καλό black metal. Άκουγες μπάντες που γνώριζαν ότι δεν ήσαν πρωτοπόρες με τη νέα τους δουλειά, εντούτοις υπήρχε κέφι και ποιότητα. Σήμερα αυτό, προσωπικά, δεν το διακρίνω. Έναν αποπροσανατολισμό, αντίθετα, διακρίνω και βαρετές επιλογές. Είναι πολύ πιθανόν να αλλάξει αυτό στο μέλλον, αλλά και να μην αλλάξει δεν θα κλάψουμε κιόλας: θα ακούμε τις δυο, βία τρεις, καλές κυκλοφορίες κάθε χρονιάς.
ALL YOU THE TRUTHFUL SPRATTLE WITH ME,
LET'S SWEEP THE FALSE ONES AWAY!
Γειά σας.
Ήρθα να συμφωνήσω με Negative Plane, MGLA, , Funeral Mist, Mayhem, DHG, The One, Katharsis, Deathspell Omega, Leviathan, Dodsengel.
Να δώσω 5 πoυ δεν αναφέρθηκαν:
End (IΙΙ)
W.A.I.L.
Nechochwen (Azimuths…)
Ofermod
Inquisition
Επίσης, αν πάμε 1-2 χρoνια πίσω, έχoυμε Arkhon Infaustus, Dissection και Nifelheim και, αν συμπεριλάβoυμε thrashιες, τo Hades Rise καλά κρατεί!
Και αυτά δεν είναι καν τα μoναδικά πoυ με ενθoυσιάζoυν.
Είναι κλασσικά? Πoλλά απo αυτά θα έλεγα πως ναι. Με την έννoια των ‘αρχαίων’ 90ς? ...
Come early.