
Originally Posted by
Krux
το έχεις καταλάβει όμως οτι ένας από τους λόγους για τους οποίους δεν γίνονται πλέον μουσικές συζητήσεις στο φόρο είναι κάτι συμπεριφορές σαν την δική σου.
γιατί σου λέει ο άλλος "άσε ρε που θα πάω να εκτεθώ γι αυτά που γουστάρω και μετά να έχω τον κάθε ουρακοτάνγκο να με χλευάζει".
εγώ δεν βλέπω να έχεις συνεισφέρει κάτι στο τόπικ είτε θετικό, είτε αρνητικό προς τη μπάντα. είσαι εδώ για να κάνεις μόνο προσωπικές επιθέσεις. και δεν το λέω γιατί το έκανες σε μένα και το έχεις ξανακάνει στο παρελθόν. το λέω γιατί κάνεις το ίδιο πράγμα στους 9 από τους 10 χρήστες εδώ και 3 χρόνια που παρακολουθώ το φόρο. νομίζεις οτι είναι εξυπνάδα και φαντάζομαι νιώθεις τεράστιος και γαμάτος κάνοντας όλα αυτά αλλά η αλήθεια είναι οτι για τους υπόλοιπους βγαίνει το εντελώς αντίθετο.
Συγνώμη αλλά θα γίνω μία τελευταία φορά ψυχολόγος: το μισό φταίξιμο όμως είναι δικό σου, που ψαρώνεις. Πρέπει να να μάθουμε να αγνοούμε το χλευασμό, όχι να τον ενστερνιζόμαστε (και, ω θεοί, το Ίαρ είναι σχολείο κανονικό σε αυτό). Δεν είδες τι γράφουν όλοι (και εσύ) για αυτά που μ' αρέσουν εμένα όπως οι Warlord/Lordian Guard? Πιστεύεις ότι πρέπει να αναθεωρήσω κάπως όσον αφορά αυτά που νιώθω? Δεν νομίζω ότι έχω εγώ το πρόβλημα, το πρόβλημα το έχει πάντοτε αυτός ο οποίος δε μπορεί να φτάσει να γουστάρει (και αυτό ισχύει εξίσου για αυτά που δε γουστάρω και εγώ).
Ιδιαίτερα με τη μουσική είναι απλά τα πράγματα, υπάρχει η καθεαυτή η μουσική εμπειρεία που είναι στα ΣΩΘΙΚΑ μέσα κατάβαθα και όλα τα υπόλοιπα που είναι εκλογικεύσεις. Η αφέλεια που μπορεί να βγάζει ο μουσικός, οι στίχοι, η παρουσίαση, το ίματζ ("κιτς") είναι όλα κομμάτια του δεύτερου, επιφανειακά, αδιάφορα. Κάποιος που δε γουστάρει ΨΥΧΙΚΑ τη μουσική που γουστάρεις (επειδή εκεί είναι η ουσία της διαφοράς) πιάνεται από τα δεύτερα συνήθως και προσπαθεί να σε κάνει να ντρέπεσαι για αυτό λες και είσαι κατώτερος. Αλλά δεν υπάρχει κανένα "κατώτερο" συναίσθημα η "γούστο". Ούτε το παιδιάρισμα και ο χαβαλές του Dol Ammad είναι κατώτερος (όχι ότι είναι μόνο έτσι η μουσική του) ούτε το παπαδίστικο ατσάλι του Τσάμης, ούτε τα χύμα όλα πουτάνα του πάνκη, η εγκεφαλικότητα των ηλεκτρονικοπερίεργα του ικόνοκλαστ, οι υπερβατικές ΦΛΩΡΙΕΣ τύπου Wintersun που ακούω εγώ, κλπ. Είτε προσπαθούμε να μπούμε μέσα σε αυτό το διαφορετικό συναίσθημα ας πούμε, είτε το απορρίπτουμε γενικώς και γινόμαστε φασιστομαλάκες του γούστου. Και δεν είναι τυχαία λέξη αυτή γιατί η βάση αυτής της κρίσης είναι ρατσιστικού είδους (για αυτό πονάει και ενοχλεί τόσο: όταν κάποιος απορρίπτει αυτό που γουστάρεις καθολικά, κατ' ουσίαν απορρίπτει και εσένα μαζί).