εψές βράδυ ανέβαινα την πειραιώς με τη μηχανάρα μου. κάπου μετά την κουμουντούρου και πριν την κλινική του τρόμου, ακούω τύπισσα να ουρλιάζει ''βοήθεια''..γυρνάω το κεφάλι και βλέπω στο αυτοκίνητο που ήταν δίπλα μου μια κοπέλα μέσ'τα αίματα να ουρλιάζει ''βοήθεια, κάλεσε την αστυνομία''. ακολουθώ το αυτοκίνητο μέχρι να σταματήσει και όταν σταματάει καλώ τους τσος να έρθουν. κατεβαίνω, ''γιατί βαράς την κοπέλα ρε άνθρωπα?'' εγώ, ''δεν τη βαράω ρε φίλε'' αυτός, ''θα με τρελάνεις, μέσα στα αίματα είναι'' πάλι εγώ, ''όχι δεν φταίει αυτός, δεν φταίει'' πετάγεται η ματωμένη...
Κάπου εκεί σκάνε και εντυπωσιακά αρκετοί μπάτσοι(4 δικάβαλα και 2 περιπολικά) και ξεκινάει η τύπισσα ''όχι δεν με βάρεσε αυτός, αυτός είναι φίλος μου, άλλοι με βάρεσαν'' και ''αν θες να βοηθήσεις φίλε, να πιάσεις αυτούς που με βάρεσαν στο στενάκι''. ''μα μανδάμ, έχει αίματα και στο παρμπριζ και στο αυτοκίνητο πάνω, μας δουλεύεις?''...και ''όχι μην τον πειράξετε, δεν φταίει'' η τύπισσα κλπ...ε βλέποντας τους μπάτσους να φεύγουν ένας ένας και λαμβάνοντας υπόψιν και το ότι ο τυπάς ήτο διαμετρήματος τύπου που δεν θα ήθελα να μείνω μόνος μαζί του, μάζεψα τα τρεμάμενα πόδια μου και το λεκιασμένο μου σώβρακο και πήρα πούλους. δεν έχω αποφασίσει αν την λυπάμαι τη μανταμ ή όχι..το πιο φρικιαστικό πάντως είναι το όταν βγήκε από το αυτοκίνητο και μου λέει ''κάλεσες την αστυνομία ε? πάλι τίποτα δεν θα γίνει''..
