τι να πει κανείς για μία από τις εμβληματικές μορφές του κλασικού ροκ, του σκληρού ροκ και οριακά του χέβι μέταλ
ένας εφηβικός σύντροφος απ' τα βάθη του χρόνου
μόνο λατρεία κ θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που τον είδε στα 16 του.
αιώνιο τεκμήριο η συμβολή του στο σοβαρότατο ρόλο που μπορεί να παίξουν τα πλήκτρα σε μία ροκ μπάντα, όσο κι αν επιμένουν οι περισσότεροι μουσικοί να τα ξεφτελίζουν σε έναν κιτς επιδειξιομανή και πεντάφλωρο ρόλο
ένας άνθρωπος που έδειξε ότι το γκρουβ και η λόγια μουσική παιδεία δε λειτουργούν απαραίτητα αντιπαραθετικά, αλλά σ' ένα κατάλληλο μυαλό, σε μία κατάλληλη έμπνευση μπορούν να συμπορευτούν και να πετάξουν ψηλά
ένα τεμπέλικο fireball που καίει σαν αστέρι του αυτοκινητόδρομου.
το μάτι του δαίμονα
