Πάντα μου έκανε εντύπωση πώς τα R.I.P. threads γεμίζουν είτε με HEAVY METAL δηλώσεις τύπου "ΣΚΑΤΑ στον τάφο του τάδε" είτε με υπερευαισθησίες τύπου "Σαν να έχασα δικό μου άνθρωπο" κ.λ.π. χωρίς ουσιαστικά να επικεντρώνονται στο γεγονός, δηλαδή στον χαμό ενός καλλιτέχνη που μπορεί κάποιοι να γούσταραν. Πώς κατέληξε επίσης το τόπικ να μετατραπεί σε μια μακροσκελή κουβέντα για τον Bill Hicks και τον Lemmy, επίσης δεν το κατάλαβα. Σε γενικές γραμμές πάντως συμφωνώ με carheart, θα προτιμούσα 1000 φορές το brainwashing με καλλιτέχνες τύπου Winehouse, παρά τις υπόλοιπες παπαριές με τις οποίες μας βομβαρδίζουν τα ραδιόφωνα. Ontopic λοιπόν
