Κοίτα, για να ξεφύγουμε από το Χάμερ, μεταλοπατέρας είσαι όταν μπάντες σαν τους Cloven Hoof, τους Attack, τους Manilla Road, τους Cirith Ungol και και και και (you get the idea) τους συζητάς λες και είναι mainstream και κοιτάς τους οπαδούς της σκηνής σαν χαζούς και ανάξιους. Δεν επεκτείνομαι γιατί δεν είναι ίδιον αυτό των παιδιών. Αλλά όταν έρθει η ώρα να κριτικάρουν το Χάμερ, τους βγαίνει όλη η ιερή αγανάκτηση για τις ανακρίβειες, ακριβώς όπως έβγαινε του μεγάλου μου αδερφού στα γυμνασιακά του να μου την λέει που δεν κατάλαβα ότι αυτό που ακούμε είναι το καινούργιο Hallows Eve και.
Και του πούστη, όλοι οι προαναφερθέντες και το συνάφι τους δεν τους λες αδικημένους και μα την αλήθεια, έχοντας διαβάσει σεβαστό ποσό περιοδικών από την αλλοδαπή (Αγγλία-Αμερική), κανείς δεν ασχολείται με αυτούς. Σε αυτά τα πλαίσια, ας το απαξιώνει όσο θέλει και ο ένας και ο άλλος. Άμα έχουν τόση ευαισθησία στα "άπειρα" λάθη και "ιστορικές ανακρίβειες", φυσικά να μην δώσουν δεκάρα. Εγώ τι τους φταίω; Από εκεί και πέρα, όπως εσύ την παλεύεις να το διαβάσεις γιατί κάτι θα σου αρέσει από τις 80 σελίδες, και είσαι και τρουμέταλος κυρίως (και Γιοβανίτη σε κόβω να διαβάζεις με ενδιαφέρον...), εν πάσει περιπτώσει, πολύς κόσμος στην Ελλάδα χέστηκε και για το obscure heavy metal (το οποίο καλύπτεται πολύ δυσανάλογα σε σχέση με το κοινό του) και γουστάρει να ακούει mainstream μπάντες από Nuclear Blast και Century Media. Λες και η Ελλάδα είναι η φωτεινή εξαίρεση των μεταλάδων ένα πράμα.
