H "ερώτηση κρίσεως" είναι ένα σιχαμένο καρακιτσαριό δίχως έλεος που βάζει την οριστική σφραγίδα στο γεγονός πως ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου αποφάσισε να γίνει τοτέμ του ακροαριστερού ημιέντεχνου, όσο και να χαιδεύει τα αυτάκια αυτών που πάνε στις συναυλίες του για να φωνάξουν πως "ο νους τους είναι αληταριό και όλο θα δραπετεύει" και "μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι". Όχι πως στο παρελθόν ο άνθρωπος δεν απολάμβανε κάτι τέτοιο, απλά τότε ήταν κάπως πιο ωραίος. Στα άλμπουμς του, στη βροχή από κάτω δηλαδή, την μεγάλη του δουλειά. Και δεν έχει να κάνει με βλακείες περί κουλτούρας και τέχνης και άλλες τέτοιες μαλακίες (αν και θα μπορούσε κανείς να τον χτυπήσει έτσι, όταν ο ΘΠ επικαλούνταν έναν γενναίο ελιτισμό σε σχέση με το metal παλιότερα αν θυμάστε), αλλά παλιότερα ήταν ωραίος τύπος, με αυτό το κομμάτι γίνεται γελοίος.
Άκουσα μια φορά το album, συνθετικά δεν μου είπε πολλά. Σε όλα τα albums του υπήρχαν κομμωτριάκια, αλλά εδώ δεν υπάρχει και κάτι μεγάλο σε πρώτη φάση.
Και μα την παναγία ο πρώτος που θα αναφέρει αυτό που καταστρέφει κάθε κουβέντα στο ερ....
